Metal Gear Online heeft namelijk wat opmerkelijke gebreken, maar heeft tegelijkertijd ook een gigantisch pluspunt dat het meteen al een opmerkelijke game maakt tu en de vele andere online shooters. MGO speelt namelijk identiek aan het singleplayergedeelte van Metal Gear Solid V, waardoor spelers die al tientallen uren in het hoofdverhaal hebben gestoken zich onmiddellijk thuis zullen voelen. Hoewel The Phantom Pain hier en daar wat mi ers maakt op het gebied van verhaal valt niet te ontkennen dat de gameplay ijzersterk in elkaar steekt. Dat feit gaat online dus ook op.
Bekende spionageactie
Als de avatar die je aan het begin van The Phantom Pain hebt gemaakt ren, duik en sluip je precies zoals je gewend bent. De selectie van gadgets en wapens is minder groot en een voertuig zoals de Walker Gear lang niet zo krachtig, maar voor de rest speelt Metal Gear Online vooral toch echt als de game waar menig spion al een maand lang heeft mee kunnen stoeien.
Het zorgt ervoor dat de drie verschillende speelstanden die Metal Gear Online tot nu toe biedt vrijwel onmiddellijk vertrouwd aanvoelen. Minstens zo bekend zijn de vijf verschillende maps die stuk voor stuk hun inspiratie hebben gehaald uit delen van de open wereld in het hoofdverhaal; van een compacte kopie van Omega Base uit Ground Zeroes tot een hergebruikt stuk van de Afrikaanse jungle.
Remember, this is a sneaking mi ion
Met drie verschillende speelstanden schiet de game wat betreft variatie eigenlijk net wat te kort. Comm Control is MGO’s variant op King of the Hill, Bounty Hunter de typische deathmatch en Cloak & Dagger de speelstand die nog het meeste doet denken aan typische Metal Gear-gameplay. Het is hierin de bedoeling om als het team van infiltranten met behulp van stealth camo de vijandelijke basis binnen te dringen, de data disc te stelen en hem vervolgen op de vaste plek af te leveren. Het andere team moet de ogen goed openhouden om de haast onzichtbare insluipers tegen te houden.
Het levert een bijzonder spannend kat-en-mui pelletje op waarin de spanning van sluipen en de paniek van ontdekt worden elkaar in rap tempo opvolgen. Wanneer ook maar één lid van het team van infiltranten gespot wordt valt de camouflage van de rest van het team ook uit, waardoor het plotseling noodzakelijk is om weg te duiken of een goede schuilplek te zoeken. De andere speelstanden leunen minder op ongezien sluipen, maar belonen deze speelstijl wel. In Bounty Hunter hebben beide teams maar een beperkt aantal levens. Door tegenstanders ongezien te besluipen, knock-out te slaan en een fulton-parachute aan ze te bevestigen is het mogelijk om levens terug te verdienen.
Het zijn deze kleine details die de verder bijzonder strakke gameplay van Metal Gear Online boven de middelmatigheid uit weten te helpen. Het onlinegedeelte van de game heeft wel meer typische Metal Gear-eigenaardigheden die zich onthullen naarmate de speler een hogere rang behaalt en meer unieke uitrusting verdient. Het grootste probleem van Metal Gear Online zit hem daarom ook niet zozeer in de opzet zelf, maar in hoe beperkt de uitwerking in veel opzichten is.
Weinig content en technische gebreken
Drie speelstanden en vijf maps is simpelweg te karig, ook al biedt de gameplay afwi eling. Nieuwe locaties, speelstanden en uitrusting zijn natuurlijk onvermijdelijk, maar gezien de weinig subtiele manier waarop uitgever Konami met microtransacties en dlc te werk gaat is het nog maar de vroeg hoe netjes die toegevoegd gaan worden. Gezien de hoge prijzen die gehanteerd worden voor simpele uitrusting die alleen een cosmetisch effect hebben, zijn kleine betalingen niet ver meer weg.
Daarin schuilt het probleem van Metal Gear Online. De basis is net zoals in de singleplayer fantastisch, maar het vertrouwen dat daar nog succesvol op voortgebouwd gaat worden is er simpelweg niet meer. Daarbij komt ook nog eens het feit dat er op het gebied van techniek er best wat mankeert aan Metal Gear Online. MGO maakt gebruik van P2P-servers waardoor een potje ineens afgelopen kan zijn als de host besluit er genoeg van te hebben.
Problemen met de verbinding zijn in Metal Gear Online daardoor bijzonder vaak aanwezig. Zo nu en dan zijn er tien pogingen nodig om een match te vinden waarmee de verbinding niet onmiddellijk wordt verbroken. Is er eenmaal wel een verbinding tot stand gebracht dan is het nog maar de vraag hoe goed die is. Zwevende tegenstanders, kogels die maar niet lijken te raken en grafische bugs maken sommige potjes rampzalig om te spelen.
Metal Gear Online is daarom een nogal eigenaardig wezen. Over het fundament valt niet te klagen, maar het eindproduct is stukken beperkter dan het hoofdverhaal of dan menig andere online shooter. Daardoor gaat MGO het ongetwijfeld moeilijk krijgen dit najaar wanneer de echte grote namen op online gebied van zich laten horen.