Een paar jaar geleden leek het nog onmogelijk, niets meer dan een droom van fanboys: Mario op platformen die niet van Nintendo zelf zijn. Dat is niet gek ook, want wijlen Nintendo-president Satoru Iwata claimde zelf meerdere malen dat Nintendo nooit games voor smartphones zou ontwikkelen.
“Absoluut niet”, was zijn antwoord op een vraag van de Japanse krant Nikkei in 2011 of Nintendo ooit voor mobiele platformen zou ontwikkelen. “Dit overwegen we absoluut niet. Als we dit zouden doen, zou Nintendo Nintendo niet meer zijn. Het is een sterke eigenschap van ons dat we zelf hardware maken. En als management moeten we gebruikmaken van die sterke eigenschap. Op het moment dat we games voor smartphones zouden uitgeven, zouden we winst maken. Maar het is mijn verantwoordelijkheid om niet de winst op de korte termijn, maar onze competitieve kracht op de lange termijn.”
Het is verleidelijk om te denken dat Nintendo gewoon het roer heeft omgegooid sinds Iwata vorig jaar overleed aan de gevolgen van kanker, maar dat lijkt zeer onwaarschijnlijk. Waarschijnlijker is dat Iwata sinds 2011 de industrie dusdanig heeft zien ontwikkelen dat er een strategie werd bedacht om toch het merk Nintendo uit te dragen op het populairste digitale platform van onze generatie, de smartphone. Die strategie heeft de nieuwe leiding van het Japanse bedrijf dit en het afgelopen jaar gewoonweg doorgezet.
Nintendo-games op smartphones
Feit: om Nintendo-games te spelen, had je altijd een Nintendo-console of -handheld nodig. Nog een feit: dat kan nu ook op je smartphone. In maart dit jaar lanceerde Nintendo zijn eerste smartphone-app Miitomo, een sociale app waarin spelers vragen over zichzelf kunnen beantwoorden. Andere spelers kunnen op bezoek gaan bij hun vrienden en de antwoorden op die vragen bekijken, alsmede hun Mii nieuwe kleding geven. Een klein succesje, maar de app verdween redelijk snel weer uit het publieke bewustzijn.
De echte juggernaut was natuurlijk het in juli uitgekomen Pokémon Go. Opeens zag je overal op straat kinderen en volwa enen naar hun smartphone staren. Markten stonden vol met trainers die pokémon vingen, bedrijven hielden evenementen waarbij spelers bij elkaar kwamen om nog meer te vangen en de media stond vol met guides en bizarre verhalen. De media-aandacht is inmiddels flink verminderd, maar Pokémon Go een succes noemen is een understatement. Vandaag kwam naar buiten dat de app 500 miljoen keer is gedownload en met de juiste support en updates kan Niantic er voor zorgen dat de game een lange levelsloop krijgt.
Maar zeg je Nintendo, dan zeg je Mario. Het is niet alleen het gezicht van het bedrijf, het is een wereldwijd icoon, een personage dat voor sommigen zelfs bekender is dan Disney’s Mickey Mouse. Het leek dan ook een logische stap om Mario naar smartphones te brengen. En tóch was het bizar om gisteren op een Apple-persconferentie geestelijk vader Shigeru Miyamoto op het podium te zien om de volgende stap van de bekende loodgieter aan te kondigen. De stap naar iPhone en iPad.
De strategie
Is het dan niet gevaarlijk om franchise als Mario, Pókemon en volgend jaar ook Fire Emblem en Animal Cro ing op platformen buiten Nintendo’s consoles beschikbaar te stellen. Ja en nee. Natuurlijk, Nintendo heeft er meer aan wanneer consumenten een Wii U, 3DS of straks NX kopen om hun nieuwste games te spelen. Maar Nintendo heeft jarenlang iets gemist wat als consumentenproductbedrijf e entieel is: presence, oftewel aanwezigheid. Aanwezigheid in het hoofd en het hart van de consument. De gemiddelde Nintendo-fan koopt toch wel weer de nieuwe spelcomputer, maar om het grote publiek warm te laten lopen voor je games en consoles, moeten het wel weten dat je als bedrijf nog bestaat en relevante producten maakt.
Dat is dan ook overduidelijk de strategie van Nintendo. De wereld laten weten dat ze nog bestaan. Eerst met de wereldwijde rage die Pokémon Go heette, toen de aanwezigheid van Mario op de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen en nu een nieuwe Mario-game op een Apple-presentatie die de hele wereld bekeek om de nieuwe iPhone onthuld te zien worden.
Natuurlijk blijft Nintendo eigen hardware uitgeven en natuurlijk komen daar de volledige ervaringen op. De grote games, de diep uitgewerkte platformers en adventures. Het bedrijf geeft de ma a unieke ervaringen op hun smartphones om ze lekker te maken, om ze bewust te maken van het feit dat Mario en Pokémon überhaupt nog bestaan. Pokémon Go is een ervaring die je voorheen niet op een 3DS kon krijgen en Super Mario Run is een ‘Super Mario Light’, en dat zeggen we zonder het negatief te bedoelen. Met Nintendo’s perfectionistische ontwikkelaars zou dat best eens een erg leuke game kunnen worden, maar voor de volledige ervaring, de Mario-platformer waarin spelers volledige controle hebben, moeten ze toch echt een Nintendo-platform aanschaffen.
Het is een strategie die twee resultaten kan hebben. Miljoenen gamers kunnen (opnieuw) kennismaken met franchise van Nintendo. Mario en Pokémon spelen en beseffen dat ze zin hebben in méér. Maar net zo goed kunnen gamers deze smartphonegames spelen en verzadigd zijn, zonder behoefte om nog meer en diepere ervaringen van Nintendo uit te proberen. Dan hebben gamers minder reden dan voorheen om een Nintendo-platform aan te schaffen. De komende jaren gaan we zien hoe deze strategie uitpakt. Het is erop of eronder voor Nintendo.