Rohan is het land van ruiters en paarden. En dat is dan ook meteen de eerste en meest opvallende toevoeging aan het nu al ruim vijf jaar oude game. Hoewel spelers al vanaf het begin een eigen paard konden bezitten, was dit tot nu toe alleen een vervoersmiddel. Met Rohan introduceert Turbine 'Warsteeds'. Dit zijn speciale paarden waar ruiters ook mee ten strijde trekken.
Na een paar introductie-quests in het nieuwe gebied krijgen we eindelijk les in het berijden van een Warsteed. Meteen blijkt dat deze rijdieren heel anders reageren dan de 'kla ieke' paarden. De ouderwetse ro en dienden vooral als een snelheidsbonus. De besturing was exact gelijk aan gewoon 'te voet' lopen. Dit leverde ook bizarre taferelen op van ruiters die hun paard zijwaarts lieten lopen. Dat soort fratsen kunnen niet op een Warsteed.
Yeeehaaa!
In plaats daarvan heeft een Warsteed een soort van snelheidsmeter. Door het paard de sporen te geven gaat hij sneller lopen (tot een maximumsnelheid uiteraard) en blijft het paard doorlopen tot hij iets raakt of het commando krijgt om te stoppen.Ook heeft elk paard een bepaalde draaisnelheid. De ouderwetse paarden draaiden zo snel als de muis kon bewegen; de Warsteeds moet je besturen als een 'echt' paard. De Warsteeds doen ons vooral denken aan Epona, het paard uit Ocarina of Time. Het rijden in Rohan voelt bijna net zo goed als in die Nintendo-kla ieker.
Vechten vanaf een Warsteed is wel even wennen. We moeten ons paard richting de vijand sturen en hem slaan als we pa eren, zoals in een steekspel. Door de snelheid en draaisnelheid vraagt dit enige oefening, maar het voelt al snel heel goed aan. Denk aan car combat-games zoals Twisted Metal, maar dan in een fantasy-setting (en daardoor uiteraard wat ingetogener).
Beter goed gejat...
De Warsteeds zijn overigens niet de enige toevoeging. Tot onze grote vreugde 'leent' Turbine een aantal ideeën van Guild Wars 2 en Rift. De belangrijkste verandering is 'open tapping' in de nieuwe Rohan-zones.
Open tapping wil zeggen dat iedereen die bijdraagt aan het verslaan van een monster daarvoor een beloning krijgt. Voorheen was het in LOTRO zo dat de eerste die een monster aanviel (hij die ‘tapte’) de enige was die ervaringspunten kreeg. Dit maakte van spelers al snel concurrenten. Ook maakte het van zeldzame 'elite monsters' nogal vervelende ervaringen. Deze 'elites' verschenen willekeurig in het landschap maar konden alleen door groepen worden verslagen. Ze waren echter zo zeldzaam dat het geen zin had om met een groep op zoek te gaan. In het nieuwe systeem werken de 'elites' (die nu Warbands heten) als de events in Guild Wars 2. Iedereen ziet ze op de kaart en iedereen die meehelpt om ze te verslaan krijgt beloningen.
Het is geweldig dat Turbine dit systeem bij deze uitbreiding omarmt. Het verandert de manier van spelen in Rohan namelijk fundamenteel. Net zoals in Guild Wars 2 en in Rift is het nu opeens altijd een voordeel als er andere spelers in de buurt zijn. Weg is dat 'oh, ik hoop niet dat iemand anders sneller bij dat beest is dan ik'-gevoel. De helden van Midden Aarde zijn plots verenigd in hun strijd tegen de gemeenschappelijke vijand.
Meer
Dit alles is uiteraard slechts een indruk. Rohan heeft veel meer te bieden dan paarden en meer samenwerking. Zo is een nieuw 'end game' waarin spelers samen of alleen een stad herbouwen. En er zijn 'public quests' die groepen spelers samen in 'instances' vrij laten samenwerken. Op deze elementen gaan we later nog in.
Spelers die (bijna) level 75 zijn hebben met Riders of Rohan werkelijk een uitbreiding die het formaat en de impact heeft van Mines of Moria. Die eerste uitbreiding voegde zo veel aan de toch al enorme spelwereld toe, dat de game totaal nieuw aanvoelde. Rohan is na de toch wat teleurstellende kleine uitbreidingen Siege of Mirkwood en Rise of Isengard een broodnodige opfri er. Warsteeds zijn geweldig, en hoe meer MMO’s de moderne ideeën van Guild Wars 2 overnemen, hoe enthousiaster we worden.