Homefront vertelt over het Amerika van 2027, dat is binnengevallen door een verenigd Korea. Maar dan lopen we heel erg op de zaken vooruit. Het is nog even geen 2027, maar nog gewoon 2011. Laten we daarom eerst de gebeurteni en voorafgaand aan de inval bespreken. In 2012 komt de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-Il te overlijden. Zoon Kim Jong-Un volgt zijn vader op en voert een nog strenger beleid in, onder druk van het leger. Samen met zijn steeds maar groeiende strijdmacht neemt Jong-Un Zuid-Korea in en moet later ook Japan zich overgeven.
We schakelen even over naar de Verenigde Staten. De wereldmacht raakt vanaf 2013 in zwaar economisch verval en kan daarom zijn rol als ‘bewaarder van de vrede’ niet meer vervullen. Het moet daarom noodgedwongen toestaan hoe Noord-Korea steeds meer de daad bij het woord expansiedrang voegt. En dan is het jaar 2027 aangebroken. Het machtige Korea zet zijn zinnen op het ernstig verzwakte Amerika en valt het land binnen. Tot zover het fictieve verhaal van Homefront. Fictie staat per definitie niet gelijk aan realiteit, maar wil dat ook gelijk zeggen dat de gebeurteni en in Homefront nooit voor kunnen komen?
Huidige situatie
Noord-Korea, het schiereiland grenzend aan China, is een totalitaire staat met Kim Jong-Il aan de macht. Het 22 miljoen mensen tellende land staat bekend als één van de meest gesloten en gevaarlijke gebieden ter wereld. Het is moeilijk om als toerist het land in te komen, en nog moeilijker om als Noord-Koreaan het land te verlaten. Het is een land dat Chinezen inhuurt om het nationale voetbalelftal te steunen tijdens het WK. En het is het land waarin naar schatting een kwart van het budget naar de krijgsmacht gaat. In 2002 bestempelde George W. Bush Noord-Korea daarom als deeluitmakend van ‘de as van het kwaad’, vooral vanwege zijn nucleaire programma. Maar al ziet het Westen Noord-Korea als een behoorlijke bedreiging, het land kent volgens Koreadeskundige Koen de Ceuster “ook zijn zwakheden.”
Een van de zwakheden is de man aan de macht, Kim Jong-Il. De leider is 69-jaar en zijn beste tijden heeft hij al gehad. Het scenario dat de man volgend jaar komt te overlijden zou daarom best werkelijkheid kunnen worden, zo beaamt ook De Ceuster. “Ja, zeker met de beroerte die Jong-Il twee jaar geleden heeft gehad, zou het voor kunnen komen.” Een logisch gevolg is dat, net als in Homefront, zoon Kim Jong-Un zijn positie overneemt. En in de lijn der verwachting ligt ook dat er dan een hardere aanpak wordt ingevoerd. “Hij is hartstikke jong, heeft nog geen ervaring en geen autoriteit.” Jung-Un, die in 2012 dertig wordt, moet volgens De Ceuster iedereen tevreden houden wil hij zijn machtspositie behouden. “Want om zo’n machtspositie te bewaren ben je afhankelijk van anderen.”
Zeepbel
In Homefront raakt de economie van de Verenigde Staten na 2013 steeds verder in verval, en verliest het land zijn economische machtspositie. Het is zelfs zo ernstig dat de overheid een quota in moet stellen voor het bedrag dat inwoners van de bank mogen halen. Ook dit opzichzelfstaand scenario valt volgens De Ceuster niet uit te sluiten. “Kijk maar naar het recente verleden met de banken, de val van Lehman Brothers.”
De Verenigde Staten hebben vooralsnog het hoogste BNP (Bruto Nationaal Product) van de wereld, op ruime afstand gevolgd door Japan. Maar het heeft ook de grootste staat chuld van de wereld met ongeveer 14 biljoen dollar aan schuld, wat elke dag met 4 miljard toeneemt. De Amerikaanse economie wordt om die reden ook wel vergeleken met een zeepbel, waarin alleen maar geld wordt gepompt, totdat deze uiteindelijk klapt. Dat het land economisch nog niet in elkaar is gezakt komt mede doordat China veel geld leent aan het land. Het scenario dat de VS mede door deze afhankelijkheid een zware economische terugval krijgt, is daardoor niet ondenkbaar.
Omdat Amerika in Homefront in een economisch verval terecht is geraakt, besluit Kim Jung-Un dat hij het wel kan veroorloven om Zuid-Korea binnen te vallen. De Ceuster geeft aan dat, mits alle voorgaande fictieve gebeurteni en werkelijkheid worden, ook dit scenario “zou kunnen plaatsvinden. Kijk maar naar de Korea-oorlog.” Na de Tweede Wereldoorlog werd het Noorden nog gesteund door de Sovjet-Unie en werd het zelfs communistisch. Zuid-Korea kreeg niet eenzelfde steun van de Verenigde Staten en werd in zekere zin aanvankelijk aan zijn lot overgelaten. Noord-Korea deed daarom een poging om het Zuiden te veroveren, echter zonder succes.
Onwaarschijnlijk geheel
Hoewel alle scenario’s op zich een “basis van realisme” blijken te hebben, is het geheel nog altijd “ongeloofwaardig”, concludeert de Ceuster. “Het verhaal is geschreven vanuit een Amerikaans perspectief. Het doet me denken aan een scenario dat de inlichtingendienst zou indienen. Er wordt namelijk naar Noord-Korea gekeken alsof het een land is dat zijn eigen gang gaat, en alles zelf besluit. Maar het blijft een land dat reageert op zijn omgeving. De buitenwereld wordt dus in het geheel buiten beschouwing gelaten.” Dat we enkel vroegen naar de Amerikaanse economie en niet naar die van Noord-Korea zegt volgens de Ceuster genoeg. Om het verhaal van Homefront geloofwaardig te maken moet ook naar de economische situatie van Noord-Korea gekeken worden. “De wereld laat het nooit zover komen dat Noord-Korea de macht grijpt, al dromen sommige Koreanen nog altijd van hun land als grootmacht.”
Als Noord-Korea een grootmacht wil worden, is een sterke economie een vereiste. En dat scenario staat haaks op de werkelijkheid. Terwijl Zuid-Korea als democratie is uitgegroeid tot één van de rijkste landen van de wereld, is Noord-Korea één van de armste gebleven. Het land is economisch bijna geheel afhankelijk van China, het land dat 70 procent van het voedsel en 80 procent van de brandstof levert. Het communistische klimaat staat technologische innovatie in de weg en het land heeft ook nog eens de pech dat de grond voor een groot gedeelte onvruchtbaar is.
Om met succes landen binnen te vallen, is verder een krachtig leger nodig. Ook hier rijst de vraag of Noord-Korea dat wel op de been krijgt. Noord-Korea heeft een indrukwekkend aantal manschappen, 1,2 miljoen militairen, maar het leger is “verouderd” en Zuid-Korea “heeft meer geavanceerde materialen”, zo stelt de Ceuster. Maar Noord-Korea heeft één groot machtsmiddel, zijn nucleaire programma. Er wordt geschat dat het land genoeg plutonium heeft om 5 à 10 bommen te maken. “Maar nu is het de vraag of ze die bommen ook op een raket kunnen plaatsen”, aldus De Ceuster, die zo zijn twijfels heeft over de daadkracht van het Noord-Koreanse leger.
Onze schuld?
Geschiedenis kan veel over de toekomst zeggen, maar de toekomst valt uiteindelijk niet te voorspellen. Homefront is vooral een verhaal dat als geheel volkomen onwaarschijnlijk lijkt, maar met zijn afzonderlijke gebeurteni en toch een zekere realiteitswaarde krijgt. En als het scenario van Homefront dan toch werkelijkheid wordt, mi chien moeten we de schuld dan maar binnen ons eigen land zoeken. Noord-Korea kwam namelijk aan de informatie voor het opzetten van een nucleair programma via Pakistaan Abdul Qadeer Khan, die zijn kennis dan weer op Nederlandse bodem opdeed. Maar dat is wel erg vergezocht.