We teletijdmachinen even terug naar de Atari, Commodore 64 en ZX Spectrum. Bij een gekochte game zit een klein prisma (Lenslok prism) dat je op het scherm drukt zodat een gehu elde code zichtbaar wordt. Klinkt eenvoudig, ingenieus en zelfs een beetje avontuurlijk. Jammer genoeg is het geen van die dingen. Het dingetje tegen een scherm aan drukken wil nog wel, maar vaak genoeg moest het beeld flink worden bijgesteld om de code naar voren te krijgen. Als dat al lukte, want het gebeurde ook dat je simpelweg het verkeerde formaat prisma bij je game kreeg geleverd. En dan kun je draaien en spelen met instellingen wat je wilt, maar een leesbare code levert het niet op.
Dongels, feelies en piratenwielen
Om maar bij de fysieke objecten te blijven: dongels. Oftewel: opzetstukjes die je in moet pluggen waarna een serial code wordt gelezen van dat onding. Duur voor de ontwikkelaar, een lachertje voor een beetje computeraar – het stuk code waarin de check met de dongel zat verwerkt, was over het algemeen vrij eenvoudig te verwijderen. Mocht je die vaardigheden ontberen, dan moest je maar hopen dat je niet meerdere games had liggen die de dongel gebruikten. Gelukkig bleef het een impopulaire beveiliging, die overigens nog steeds wel eens gebruikt wordt. En de dongel komt ook regelmatig voorbij in Hollywood-films, waarin flitsende hackers het lot van de wereld op één USB-stick van 2 Gig gooien, want dat is hip.
Over hip gesproken, ontwikkelaar Infocom maakte kopieerbeveiliging helemaal tof door het te hebben over ‘feelies’, kleine objecten die je bij de game krijgt geleverd. Leuk om naar te kijken, verplicht om te gebruiken bij sommige puzzels. Zo staat er in het boekje van Ballyhoo een radiofrequentie. Het is een sympathieke manier om spelers toch te controleren. Helaas weet iedereen dat de handleiding altijd hetgeen is dat als eerste opgegeten wordt door de hond of ontvoerd wordt door kabouters. De Monkey Island-games hadden hun eigen ‘feelies’, al werd die term daarbij niet gebruikt. Bij onder meer The Secret of Monkey Island zat een code wheel met piratenthema, waardoor de beveiliging echt bij het universum van de game paste.
Een positieve uitzondering eigenlijk, waarvan er gelukkig wel meer zijn. Zo werd de bal in Superior Soccer onzichtbaar gemaakt in de illegale versie. In The Settlers 3 produceren ijzersmederijen alleen maar waardeloos ruwijzer waardoor bepantsering niet meer gemaakt kon worden. Bij Red Alert 2 ontplofte je basis zo’n dertig seconden nadat je in een online potje stapte. En bij Michael Jackson: The Experience voor de Nintendo DS zijn vuvuzela’s te horen op de achtergrond.
Handleidingen en smeekmails
Waar het vaak aan ontbreekt bij beveiligingen, is wat creativiteit. Het beste/slechtste voorbeeld daarvan zijn toch wel de games die je vragen om specifieke woorden uit de handleiding over te nemen. Lekker makkelijk. Zoals eerder gezegd; dat ding is altijd kwijt, en mocht je hem dan toch nog net op tijd uit het oud papier vi en, dan zijn de instructies vaak onduidelijk. Wat is exact het derde woord van de vierde alinea op pagina 23 als het een pagina met de namen van de ontwikkelaars is? Tellen intro’s mee in de alineatelling? Is ’s morgens één woord of zijn het er twee? En ook leuk: de beveiliging weet niet dat jij een Nederlandstalige handleiding hebt, waardoor je online moet gaan speuren naar een Engelstalige PDF.
Een paar jaar later, zo rond de millenniumwi eling, kwam de ‘typ de code over uit de handleiding’-methode in zwang, waarbij online werd gecontroleerd of je wel netjes een legale code had. Klinkt eenvoudig genoeg, ware het niet dat de codes vaak gekraakt werden binnen enkele dagen na release en jij met je legale versie te horen kreeg ‘dat de code al gebruikt was’. En dus ging je zelf maar online op zoek naar een crack van je legale spel, want ja, je wilde toch spelen. Of je sloopte de code uit de software waardoor er helemaal geen online check werd gedaan. Soms waren de ontwikkelaars zelfs aardig genoeg om je toch te laten spelen als je zogenaamd geen internet had. Of je was een hele brave klant en stuurde e-mails en scans met aankoopbewijzen naar Valve met de vraag om een nieuwe code, zoals collega Youri deed met Half-Life 2.
Beste piraat
Mi chien is het wel tijd dat er weer wat creatiever wordt omgegaan met de beveiliging. Bied de piraat wat aan. ‘Hee, je speelt een illegale versie van Portal 2, koop ‘em nu en je krijgt deze exclusieve piratensnor er gratis bij’. Of laat dreigberichten verschijnen met de mededeling dat om het kwartier een kitten wordt neergeschoten, tenzij je de legale versie koopt. Uiteraard moet dit gepaard gaan met afgrijselijk kattengekrijs en bloedspetters op het scherm. Of bedank de piraat dat hij je game speelt, want aan waardering voor de speler lijkt het vaak te ontbreken...
Om te reageren op dit artikel moet je het vijfde woord van de derde alinea op de Colofon-pagina in het reactieveld plaatsen. Daarna dien je de eerste drie cijfers van je postcode te vermenigvuldigen met dertien en het antwoord direct achter het eerder genoteerde woord te noteren. Houd tot slot je adem dertig seconden in. Dankjewel voor het lezen van dit artikel!