Interview met Sam Fisher | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Het steegje was slecht verlicht en overal lag troep op degrond. Dit is niet één van de plaatsen waar we graag een interview doen. Indeze achterwijk van Sint-Petersburg zou de persoon op ons wachten, werd onsverteld. Dan horen we een zachte tik, gevolgd door een harde knal. Vlak bovenons hoofd springt de lamp kapot, waardoor we omringd worden door duisternis. Daarnazien we langzaam drie groene lampjes langs een paal omlaag glijden. De man iser voor ons interview, en nog nooit hebben we ons zo ongemakkelijk gevoeld.Door Yarno Ritzen en Ronn PerdokVoor ons staat Sam Fisher, één van de beste geheim agententer wereld. Met een stem als schuurpapier begroet hij ons en gebaart ons hem tevolgen. Hij klimt zonder problemen door een raam, waarna hij binnen rustig opons wacht. Wij moeten iets meer moeite doen (lees: vragen om een laddertje) ombinnen te komen. Gelukkig steekt Sam ons een helpende hand toe en binnen no-timezitten we binnen op een krat. Dit is een interview waar we jaren voor hebbenmoeten lobbyen bij Third Echelon, en eindelijk is het zover. Gamer.nl: Uhh, Meneer Fisher, bedankt dat U dit doet. Ditis niet iets wat U elke dag doet, lijkt ons. Sam: "Call me Sam. Eigenlijkis dit iets wat ik regelmatig doe. Dan weer eens de Story, dan de Weekend enafgelopen week de Privé. Ik doe dit alleen maar bij bladen en sites waarvan ikweet dat het kwaliteit is." Gamer.nl: Kwaliteit inderdaad. Zullen we maar beginnenmet de vragen? Hoe bent U eigenlijk in dit vak gerold? Er zijn niet veeljongens die dromen van een baan als de Uwe. Sam: "Het is eigenlijk simpel. Ik ben, langgeleden, getrouwd geweest. Ik was jong, hield niet van haar, maar door eenongelukje raakte ze zwanger. Omdat ik niet echt van mijn toenmalige vrouwhield, ging ik regelmatig naar de bar. Daar genoot ik vaak een beetje te veelvan de drank en de aanwezige vrouwen. Om te zorgen dat mijn echtgenote 'snachts niet wakker werd, toen ik met mijn bezopen kop thuiskwam, moest ikverschrikkelijk zachtjes doen. Trappen oplopen en deuren openmaken kan ikdaardoor tegenwoordig zonder ook maar enig geluid te maken. Ook het omhoog klimmenvan de regenpijp behoort hiertoe, omdat de voordeur te veel lawaaimaakte."Gamer.nl: Erg intere ant. Helaas behoort het doden vanmensen ook tot Uw beroep, is dit ook begonnen in dat huwelijk, of is dit op eenandere manier ontstaan? En hoe voelt U zich nadat U iemand naar de eeuwigejachtvelden stuurt?Sam: (lacht hard)"Nee, het doden is begonnen alver voor dat huwelijk. Ik had vroeger een hamster, Fluffy genaamd. Deze hamsterwas alles voor me toen ik vier jaar oud was. Helaas was ik te min voor dehamster. Fluffy gebruikte me. Zodra ik hem zijn voedsel had gegeven en hem hadgeknuffeld, kroop hij snel terug zijn hokje in, waar hij meteen in slaap viel.Ik voelde me gebruikt en vies. Toen ben ik zo boos geworden op Fluffy dat ikzijn rad gesaboteerd had. Ik had een kleine elektrische draad aangesloten ophet ijzeren rad. Toen Fluffy erop sprong, vloog hij tientallen centimeters doorde lucht.Fluffy in gelukkiger dagenDat was mijn eerste slachtoffer. Sindsdien is het iets dat bijnaiedere dag gebeurt. Gelukkig krijg ik goed betaald, anders kon ik die hamstersnatuurlijk nooit betalen. Elke dag een hamster elektrocuteren is namelijk geengoedkope bezigheid. Het goede nieuws is wel dat ik Groene Stroom gebruik, dusik ben uiteindelijk ook nog milieubewust bezig."Gamer.nl:Uhh, we hadden het eigenlijk over MENSELIJKEslachtoffers, maar goed. U bent natuurlijk een geheim agent. Is er een baan dieU liever zou willen hebben dan deze? Sam: "Nou, het zit zo: Deze baan vraagt veel vanje, maar ik zou geen enkele baan liever willen hebben, op één na. Ik zou graagnet zo'n geheim agent als James Bond willen zijn. Hij heeft dezelfde coolevuurgevechten als ik, maar heeft nog meer hi-tech spulletjes. Ook krijgt hijalle vrouwen. Ik doe deze job al jaren, en nog nooit is bij mij een vrouw hetbed in gekropen. Ik mag dan geen dubbele 0 in mijn naam hebben, maar ik heb weldrie groene lampjes op mijn hoofd, ook redelijk stoer, lijkt me."Gamer.nl: Die lampjes zijn inderdaad zeer gaaf. Datbrengt ons op de volgende vraag: U ziet eigenlijk het grootste gedeelte van Uwwerk door het nachtvisier of het warmtevisier. Erg veel echte kleuren ziet Uniet tijdens het werk. Mist U dit nooit, want U bezoekt heel wat mooie locatieswaarvan genoten kan worden? Sam: "Dit is inderdaad waar. Ik kan niet ofnauwelijks genieten van de culturele hoogstandjes in de landen waar ik ben.Nooit zal ik een museum kunnen bezoeken in de plaatsen waar ik ben, nooit eenseen foto voor het thuisfront maken. Alle foto's die ik maak, zijn van geheimedocumenten, en die heb je na een aantal jaar ook wel gezien." Gamer.nl: Dat dachten wij dus al. Is er een plaats die Uooit zou willen bezoeken tijdens Uw mi ies? Sam: "Ja, dat is zonder twijfel Amsterdam. Ikheb gehoord dat daar hele leuke, donkerrood verlichte straatjes zijn. Diezouden zonder twijfel een pa end decor vormen voor weer een maniak die dewereld wil veroveren. En als ik de wereld dan nogmaals gered heb van een wi edood, kan ik meteen even langs bij mijn vriendinnen daar. Ik ben dan geen JamesBond, maar ik verdien genoeg geld om me wel zo te voelen."  Gamer.nl: Juist... U bent al vaker beschoten en gewondgeraakt, wat was de ergste verwonding die U ooit heeft gehad? Sam: "Aan kogelgaten raak je gewend nadat je erdrie hebt. Je voelt ze nog wel, maar erg veel pijn doet het niet meer. Datgenewat het meeste pijn doet, is mijn rug. Ik ben dan wel een oudere man insuperconditie, maar dat constant gebukt lopen, begint nu toch echt zijn tol teeisen. Ik ben laatst gekeurd, en ondanks de pijn in mijn rug ben ik door dekeuring gekomen. Ik had best afgekeurd willen worden, maar door de strengereregels gaat dat niet meer zo makkelijk."Gamer.nl: Helaas niet nee. Onze laatste vraag dan nu. Wiedenkt U dat de grootste bedreiging voor de wereldvrede vormt? Sam: "Dat is zonder twijfel....."(Sam kijkt naarzijn pols, waar zijn draagbare computer zit) "Ik moet helaas gaan, heren. Hetwas prettig dit interview te doen. Ik wil graag wel nog even de groetjes aanmijn moeder doen, ze is er altijd voor me geweest. HOI MAM!"Dan springt Sam Fisher op en rent naar het raam waardoor wenaar binnen zijn gekomen. Hij zet zijn nachtvisier op, springt door de openingen verdwijnt in de nacht, zonder ook maar één spoor achter te laten.
Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou