Achtergrond

Interview met Sam Fisher
subtitle
intro text
Het steegje was slecht verlicht en overal lag troep op de
grond. Dit is niet één van de plaatsen waar we graag een interview doen. In
deze achterwijk van Sint-Petersburg zou de persoon op ons wachten, werd ons
verteld. Dan horen we een zachte tik, gevolgd door een harde knal. Vlak boven
ons hoofd springt de lamp kapot, waardoor we omringd worden door duisternis. Daarna
zien we langzaam drie groene lampjes langs een paal omlaag glijden. De man is
er voor ons interview, en nog nooit hebben we ons zo ongemakkelijk gevoeld.Door Yarno Ritzen en Ronn Perdok
Voor ons staat Sam Fisher, één van de beste geheim agenten
ter wereld. Met een stem als schuurpapier begroet hij ons en gebaart ons hem te
volgen. Hij klimt zonder problemen door een raam, waarna hij binnen rustig op
ons wacht. Wij moeten iets meer moeite doen (lees: vragen om een laddertje) om
binnen te komen. Gelukkig steekt Sam ons een helpende hand toe en binnen no-time
zitten we binnen op een krat. Dit is een interview waar we jaren voor hebben
moeten lobbyen bij Third Echelon, en eindelijk is het zover.
Gamer.nl: Uhh, Meneer Fisher, bedankt dat U dit doet. Dit
is niet iets wat U elke dag doet, lijkt ons.
Sam: "Call me Sam. Eigenlijk
is dit iets wat ik regelmatig doe. Dan weer eens de Story, dan de Weekend en
afgelopen week de Privé. Ik doe dit alleen maar bij bladen en sites waarvan ik
weet dat het kwaliteit is."
Gamer.nl: Kwaliteit inderdaad. Zullen we maar beginnen
met de vragen? Hoe bent U eigenlijk in dit vak gerold? Er zijn niet veel
jongens die dromen van een baan als de Uwe.
Sam: "Het is eigenlijk simpel. Ik ben, lang
geleden, getrouwd geweest. Ik was jong, hield niet van haar, maar door een
ongelukje raakte ze zwanger. Omdat ik niet echt van mijn toenmalige vrouw
hield, ging ik regelmatig naar de bar. Daar genoot ik vaak een beetje te veel
van de drank en de aanwezige vrouwen. Om te zorgen dat mijn echtgenote 's
nachts niet wakker werd, toen ik met mijn bezopen kop thuiskwam, moest ik
verschrikkelijk zachtjes doen. Trappen oplopen en deuren openmaken kan ik
daardoor tegenwoordig zonder ook maar enig geluid te maken. Ook het omhoog klimmen
van de regenpijp behoort hiertoe, omdat de voordeur te veel lawaai
maakte."
Gamer.nl: Erg interessant. Helaas behoort het doden van
mensen ook tot Uw beroep, is dit ook begonnen in dat huwelijk, of is dit op een
andere manier ontstaan? En hoe voelt U zich nadat U iemand naar de eeuwige
jachtvelden stuurt?Sam: (lacht hard)"Nee, het doden is begonnen al
ver voor dat huwelijk. Ik had vroeger een hamster, Fluffy genaamd. Deze hamster
was alles voor me toen ik vier jaar oud was. Helaas was ik te min voor de
hamster. Fluffy gebruikte me. Zodra ik hem zijn voedsel had gegeven en hem had
geknuffeld, kroop hij snel terug zijn hokje in, waar hij meteen in slaap viel.
Ik voelde me gebruikt en vies. Toen ben ik zo boos geworden op Fluffy dat ik
zijn rad gesaboteerd had. Ik had een kleine elektrische draad aangesloten op
het ijzeren rad. Toen Fluffy erop sprong, vloog hij tientallen centimeters door
de lucht.
Fluffy in gelukkiger dagenDat was mijn eerste slachtoffer. Sindsdien is het iets dat bijna
iedere dag gebeurt. Gelukkig krijg ik goed betaald, anders kon ik die hamsters
natuurlijk nooit betalen. Elke dag een hamster elektrocuteren is namelijk geen
goedkope bezigheid. Het goede nieuws is wel dat ik Groene Stroom gebruik, dus
ik ben uiteindelijk ook nog milieubewust bezig."Gamer.nl:Uhh, we hadden het eigenlijk over MENSELIJKE
slachtoffers, maar goed. U bent natuurlijk een geheim agent. Is er een baan die
U liever zou willen hebben dan deze?
Sam: "Nou, het zit zo: Deze baan vraagt veel van
je, maar ik zou geen enkele baan liever willen hebben, op één na. Ik zou graag
net zo'n geheim agent als James Bond willen zijn. Hij heeft dezelfde coole
vuurgevechten als ik, maar heeft nog meer hi-tech spulletjes. Ook krijgt hij
alle vrouwen. Ik doe deze job al jaren, en nog nooit is bij mij een vrouw het
bed in gekropen. Ik mag dan geen dubbele 0 in mijn naam hebben, maar ik heb wel
drie groene lampjes op mijn hoofd, ook redelijk stoer, lijkt me."
Gamer.nl: Die lampjes zijn inderdaad zeer gaaf. Dat
brengt ons op de volgende vraag: U ziet eigenlijk het grootste gedeelte van Uw
werk door het nachtvisier of het warmtevisier. Erg veel echte kleuren ziet U
niet tijdens het werk. Mist U dit nooit, want U bezoekt heel wat mooie locaties
waarvan genoten kan worden?
Sam: "Dit is inderdaad waar. Ik kan niet of
nauwelijks genieten van de culturele hoogstandjes in de landen waar ik ben.
Nooit zal ik een museum kunnen bezoeken in de plaatsen waar ik ben, nooit eens
een foto voor het thuisfront maken. Alle foto's die ik maak, zijn van geheime
documenten, en die heb je na een aantal jaar ook wel gezien."
Gamer.nl: Dat dachten wij dus al. Is er een plaats die U
ooit zou willen bezoeken tijdens Uw missies?
Sam: "Ja, dat is zonder twijfel Amsterdam. Ik
heb gehoord dat daar hele leuke, donkerrood verlichte straatjes zijn. Die
zouden zonder twijfel een passend decor vormen voor weer een maniak die de
wereld wil veroveren. En als ik de wereld dan nogmaals gered heb van een wisse
dood, kan ik meteen even langs bij mijn vriendinnen daar. Ik ben dan geen James
Bond, maar ik verdien genoeg geld om me wel zo te voelen."
Gamer.nl: Juist... U bent al vaker beschoten en gewond
geraakt, wat was de ergste verwonding die U ooit heeft gehad?
Sam: "Aan kogelgaten raak je gewend nadat je er
drie hebt. Je voelt ze nog wel, maar erg veel pijn doet het niet meer. Datgene
wat het meeste pijn doet, is mijn rug. Ik ben dan wel een oudere man in
superconditie, maar dat constant gebukt lopen, begint nu toch echt zijn tol te
eisen. Ik ben laatst gekeurd, en ondanks de pijn in mijn rug ben ik door de
keuring gekomen. Ik had best afgekeurd willen worden, maar door de strengere
regels gaat dat niet meer zo makkelijk."
Gamer.nl: Helaas niet nee. Onze laatste vraag dan nu. Wie
denkt U dat de grootste bedreiging voor de wereldvrede vormt?
Sam: "Dat is zonder twijfel....."(Sam kijkt naar
zijn pols, waar zijn draagbare computer zit) "Ik moet helaas gaan, heren. Het
was prettig dit interview te doen. Ik wil graag wel nog even de groetjes aan
mijn moeder doen, ze is er altijd voor me geweest. HOI MAM!"
Dan springt Sam Fisher op en rent naar het raam waardoor we
naar binnen zijn gekomen. Hij zet zijn nachtvisier op, springt door de opening
en verdwijnt in de nacht, zonder ook maar één spoor achter te laten.
Reacties op: Interview met Sam Fisher
=HellFire=
LUPUS
Rez
Chris76
ik heb alleen medelijden met al die hamsters, maar ja, groene stroom tenslotte toch wel…
LUPUS
"Ik ben dan geen James Bond, maar ik verdien genoeg geld om me wel zo te voelen."
Niet superleuk, maar wel mooi
Chris76
LUPUS
Urgh. Die was voor Rez
Chris76
Vaiio
maar otherwise een leuk stukje
fant
vaker doen, op deze manier
DMons
winDOS
OT: Geniaal stukkie
DutchDemons
Ik had alleen wel wat info over de game verwacht, dus dat viel tegen.
Willem B.
=HellFire=
Nee, Sam kwamen we écht tegen. Trust me.
Xirow
Kingsadist
Alweer
Spawn
SpookDeMc
Slapjes.. Als Ubisoft nou eens echt een sam fisher look-a-like zocht en hem de nodige informatie gaf, dan zou zo'n interview leuk kunnen zijn.. Maar zelfverzonnen?
Pff.. hou dat maar in je schoolagenda ofzo :S