Tijdens het spelen van een game wordt door het lichaam de stof dopamine in grote hoeveelheden aangemaakt, vooral wanneer je vaak wint. Dit gebeurt op dezelfde manier als wanneer je de drug amfetamine zou gebruiken. Dopamine is een hormoon dat je stemming reguleert. Van een teveel aan dopamine in je lichaam kun je als het ware 'high' worden. Dit maakt dat een gameverslaving niet alleen psychologisch, maar ook chemisch ontstaat. Je wordt niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk afhankelijk van het spelen van games om een beter zelfbeeld te krijgen, een gevoel dat je iets bereikt in de (virtuele) wereld.
In-game therapiese ies
Nu wil dr. Richard Graham van het Tavistock Centre in Londen de verslaafden aanspreken op hun probleem. De beste manier hiervoor ziet hij in het meespelen in een game als World of Warcraft en binnen de spelwereld therapiese ies met spelers te houden. Psychiaters zijn vaak echter geen gamers, dus om spelers te bereiken die de game uren achtereen spelen, ziet hij als één van de oplo ingen om bestaande spelers te gebruiken als mentor. Het probleem hiermee is echter wel dat de bestaande spelers als doorgeefluik fungeren tu en de psychiater en de patiënt. Hierdoor is het effect mi chien minder groot dan wanneer een patiënt rechtstreeks behandeld wordt door een psychiater. Een ander potentieel probleem is dat wanneer een therapiese ie afgelopen is en de patiënt in de spelwereld blijft na het vertrek van de psychiater, hij weer volledig blootgesteld wordt aan de verslaving.De vraag is natuurlijk of een gameverslaving te behandelen is in de omgeving die in de eerste plaats verantwoordelijk is voor de problemen. “Je gaat ook geen huis vol cocaïneverslaafden binnenlopen en iedereen lastigvallen tot er iemand toegeeft dat hij verslaafd is”, oppert Keith Bakker van de Smith and Jones-kliniek aan Gamer.nl. “Het is een leuk initiatief, maar laat iemand die lekker zit te gamen gewoon met rust. Niemand zit erop te wachten om tijdens een raid lastiggevallen te worden door iemand die met je over je problemen wilt praten.”
“Iemand die op level tachtig zit met World of Warcraft weet zelf ook wel dat hij fucked is. Het is aan de gamer om zelf in te zien dat hij fout zit en dat hij profe ionele hulp moet zoeken.” Volgens Bakker moeten gameverslaafden, nog meer dan andere verslaafden, afleiding zoeken. In Bakker's kliniek doen ze veel activiteiten met de verslaafden, zoals paintballen en parachutespringen. De afhankelijkheid van het positieve gevoel dat het spelen van games met zich meebrengt moet uit het lichaam gespoeld worden. Dit bereik je het beste door jezelf zo ver mogelijk van de verslaving te verwijderen.
Keith Bakker (foto: DAG)Controle
In het huidige tijdperk is het natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan om te stoppen met gamen of flink te minderen. Bijna alle jongeren hebben een computer en vaak ook nog eens op hun eigen slaapkamer. Hierdoor valt de sociale controle van de omgeving weg en kunnen jongeren ongestoord uren achter elkaar spelletjes spelen zonder dat iemand het door heeft. Vaak hebben de ouders geeneens door dat hun kind verslaafd is, omdat ze niet op dezelfde locatie zijn om de signalen op te vangen.Het lijkt dan ook geen oplo ing van het probleem om verslaafden in-game te behandelen. Wellicht kunnen enkele patiënten van hun verslaving afgeholpen worden of tot inzicht gebracht worden om profe ionele hulp te zoeken. Keith Bakker raadt gamers die denken dat ze verslaafd zijn aan om hulp te zoeken buiten de virtuele wereld. Hij ziet het dan ook als niet meer dan een grappig idee en denkt dat dr. Richard Graham dit meer voor de media-aandacht heeft gezegd dan als serieus plan heeft bedoeld. Voor de zekerheid houden wij onze ogen en oren goed open voor verdachte figuren tijdens onze fanatieke Battlefield 1943-se ies.