Nou ja, eigenlijk kunnen we meteen al zeggen dat de Rift alleen maar met de Vive hoeft te concurreren. Het zijn immers de enige twee VR-headsets die specifiek zijn gemaakt voor pc-gaming, terwijl andere alternatieven een smartphone gebruiken. Het maakt de Rift aanzienlijk duurder, maar ook een stuk veelzijdiger. Dit is een VR-bril waarmee je urenlang meeslepende games kunt spelen of door virtuele kamers kunt rondlopen.
Laten we eerst de technische details op een rij zetten: de Rift bevat twee schermen met een resolutie van ieder 1080 bij 1200 pixels, met een verver nelheid van 90Hz. Dat laatste is belangrijk voor virtual reality - meer frames per seconde betekent een vloeiender beeld, waardoor de virtuele wereld meer als zijn 'echte' broertje aanvoelt. De schermen beslaan samen een blikveld van 110 graden, genoeg om duidelijk in games te kunnen rondkijken.
Hordeur
Omdat je zo dicht op de schermen zit, kun je op sommige momenten wel de pixels van elkaar onderscheiden. Er lijkt hierdoor een soort van 'hordeur' over je ogen te zitten, een soort raster dat de gehele bril opdeelt in superkleine blokjes. Gelukkig merk je daar na een tijdje weinig van. In de eerste paar minuten met de Rift stoorden wij ons eraan, maar toen we eenmaal Elite: Dangerous hadden opgestart was het al snel geen bezwaar meer. We concentreerden ons immers op de game - en het effect is zo gering dat je er niet meer op let zodra je iets doet.
Iets vervelender zijn de 'god rays' waar de Rift af en toe last van heeft. Als je felle objecten op zwarte achtergronden ziet, ontstaat er soms een waas, waar je na verloop van tijd hoofdpijn van kunt krijgen. Het is een klein beetje alsof je een biertje teveel op hebt - al lijkt het erop dat veel van de bestaande games vrij probleemloos draaien.
Maar vergis je niet: de kritiekpuntjes van de beeldschermen wegen totaal niet op tegen hoe VR eruitziet zodra je eenmaal de Rift opzet. Het duurt slechts een paar seconden totdat je volledig verkocht bent. De bijgeleverde camera zorgt ervoor dat je in een ruimte van twee bij twee meter vrij kunt rondbewegen, waardoor je ook echt een stapje richting bijvoorbeeld de richel van een wolkenkrabber kunt zetten. Alles voelt imposant en grandioos - games in VR weten je veel meer mee te slepen dan hun ouderwetse monitoralternatieven.
Vliegen door de ruimte
Tijdens onze eerste dagen met de Rift hebben we platformen besprongen in Lucky's Tale en gevlogen in Elite: Dangerous en Eve: Valkyrie. We zweefden door een verlaten ruimtestation in ADR1FT en jaagden - na wat hackwerk - op draken in Skyrim. Je merkt meteen dat de ene game de ander niet is in virtual reality, al helemaal als je kijkt naar hoe lang je het uithoudt.
Van de bovenstaande games zijn Lucky's Tale en Elite: Dangerous het makkelijkst om lange periodes achter elkaar in virtual reality te spelen. Bij Lucky's Tale komt dat grotendeels door de camera. Deze platformer bekijk je namelijk van bovenaf terwijl je een personage op het scherm bestuurt, waardoor je zelf niet al te extreme bewegingen maakt. Het lijkt een wat gekke game voor virtual reality, maar Lucky's Tale is alsnog verra end meeslepend.
Elite: Dangerous is een heel ander soort game. Je zou denken dat een constant roterend ruimteschip je al snel beroerd maakt, maar bij ons was dat zeker niet het geval. Wellicht komt het door de virtuele ruimte waar je in zit. De game maakt meteen al duidelijk dat je personage niet beweegt, maar dat hij in de cockpit van een rondvliegend schip zit. Hierdoor voelt het besturen van een ruimtejet ineens net zo gewoon als rondrijden in een auto - als je auto in staat zou zijn om met lichtsnelheid door een atmosfeer te razen.
Eve: Valkyrie is ook een ruimtegame, maar maakte ons toch iets sneller beroerd. Waarschijnlijk komt dat door het snelle karakter van het spel. Je bent in Eve constant in gevecht met andere piloten, waardoor je de hele tijd om elkaar heen cirkelt en obstakels vermijdt. Elite is een stuk rustiger, waardoor je makkelijker kunt acclimatiseren.
Dat neemt niet weg dat zo'n beetje iedere VR-ervaring ons na een paar uur wel flink wist uit te putten. Bij de intensere games waren we tegen die tijd wat beroerd of duizelig, terwijl rustigere titels hooguit voor wat hoofd- of oogpijn zorgden. Het was bij ons te overzien, maar bij iedereen zal VR anders aanvoelen. En het zal altijd intenser zijn dan gamen op een gewone monitor.
Brilsmurf
Oculus-baas Palmer Luckey beloofde ooit dat de Rift in combinatie met een bril prima werkt - maar in de praktijk is dat helaas lang niet altijd het geval. Toen wij de VR-bril met een groot brilmontuur op probeerden te doen, bleef hij bijvoorbeeld klemmen en werd hij constant tegen het gezicht aan geduwd. Het leidt tot vlekken op de bril - wat weer zorgt voor vlekken in het blikveld. Er is flink wat oefening en handigheid nodig om de Rift met een grote bril op te doen - en dat lukte ons pas nadat de bril het beschermschuim van de headset had kapotgescheurd.
Als je lenzen in kunt doen is dit geen bezwaar, maar voor wie dit niet kan is het frustrerend. Alleen kleine brilframes lijken goed te pa en - een gigantische flater voor een product dat toch 700 euro kost.
Heb je geen bril, dan is de headset vrij goed op je hoofd te bevestigen. Je zult hem een paar keer moeten proberen om de de juiste houding te vinden - wij vonden hem 't fijnst door de achterkant van de band zo laag mogelijk aan ons achterhoofd te hangen. Op deze manier is het gewicht over het hele hoofd verspreid, waardoor je niet het idee krijgt dat er een loodzwaar object voor je ogen hangt.
Vive Lite
We wisten dat de camera van de Rift hoofdbewegingen naar voren of achteren kon vastleggen, maar schijnbaar is hij in staat om een verra end groot vlak van je kamer in de gaten te houden. Bij techdemo's konden we vrij rondlopen in een ruimte van ongeveer twee bij twee meter - net zoals je bij de Vive met Roomscale een gehele kamer doorkruist. Gaaf, maar vergeleken met de concurrent is het wat mager op de Rift. Nu we op een kleine afstand in VR hebben rondgelopen, willen we niks liever dan een volledige kamer doorzoeken met Roomscale.
De Rift is goedkoper dan zijn concurrent maar wordt zonder bewegingscontrollers geleverd - de Oculus Touch-gamepads komen later dit jaar op de markt. In plaats daarvan krijg je een Xbox One-controller en een draadloze dongle, zodat je geen zorgen hebt over nog een snoer.
Op softwaregebied hebben Rift-bezitters een streepje voor - al is dat om wat aparte redenen. Oculus doet zijn stinkende best om games op softwareplatform Oculus Home alleen toegankelijk te maken als er een Rift is verbonden met de pc, waardoor exclusives zoals Lucky's Tale niet op een Vive te spelen zijn. Slimme ontwikkelaars brengen geregeld software uit om deze DRM-beveiliging te omzeilen, maar het is op dit moment een kat-en-mui pel. Als je een Vive koopt ben je er niet zeker van dat je Rift-games kunt spelen. Andersom is er geen beperking. Alle Steam VR-spellen draaien net zo makkelijk op de Rift.
Veel VR-brilbezitters maken zich op dit moment boos om deze beperking. Het is ergens te begrijpen: DRM werkt de gebruiker hier tegen en de Oculus maakt het onnodig lastig om gekochte software te downloaden. Het betekent echter wel dat je met een Rift toegang hebt tot meer games en andere VR-ervaringen, zonder dat je met softwarehacks aan de slag hoeft te gaan.
De Vive heeft op dit moment Roomscale en bewegingscontrollers, maar het lijkt erop dat Steam VR op termijn de Rift ook in combinatie met de speciale kamersensoren en bewegingsbesturing laat werken. Ben je bereid om later nog wat geld te investeren, dan kan de Rift op hardwaregebied net zo uitgebreid als zijn concurrent worden.
Conclusie
Rondvliegen in Elite: Dangerous met een Oculus Rift is mi chien wel onze meest memorabele game-ervaring tot dusver. De Rift transporteert je volledig naar de spelwereld, waardoor je ineens niet meer de pa ieve gamer bent - je bent onderdeel van wat er gebeurt. Virtual reality is zo indrukwekkend dat het wennen wordt om pc-games weer op een plat scherm te spelen.
Dat gezegd hebbende: het is lastig om de Rift zomaar aan te raden. Ja, het is een geweldige ervaring, maar de huidige bril voelt ook aan als een bètaproduct. We moeten vaak klooien met kabels en software om de Rift uit slaapmodus te halen, de brilproblemen voelen suf bij zo'n duur product en het gameaanbod is stiekem nog niet gigantisch. We horen vaak dat mensen wachten op de volgende generatie - en wij snappen het eigenlijk ook wel. De Rift is op dit moment nog voor de ultieme early adopters, die erop moeten rekenen dat ze er nog niet veel mee kunnen doen. Want als gewoon consumentenplatform is VR er nog nét niet helemaal.
Score: 3,5/5