Mario is het resultaat van een mislukte busine deal. Toen Shigeru Miyamoto in 1977 aan de slag ging bij Nintendo werd hij aangenomen als ontwerper. Niet voor gamepersonages, maar voor posters en verpakkingen voor Nintendo-producten, waarvan aan het begin van de jaren ‘80 de Game & Watch-reeks verreweg het meest succesvol was. In Nintendo’s zoektocht naar het vergroten van het marktaandeel, stortte het bedrijf zich op de arcadekasten in de hoop mee te kunnen liften op het succes van Taito’s Space Invaders. Nintendo’s arcadegame Radar Scope werd een regelrechte flop. Niet alleen in Japan, maar met name in de Verenigde Staten waarvoor juist het in 1980 opgerichte Nintendo of America in leven was geroepen.
Nintendo of America stuurde een kreet om hulp terug naar Japan. Of er een nieuwe arcadegame ontwikkeld kon worden die zou kunnen draaien op de al afgeschafte hardware. Nintendo of Japan kon op korte termijn geen splinternieuwe titel ontwikkelen, dus keerden ze zich tot een van de titels in ontwikkeling voor Game & Watch: Popeye. Popeye zou zeker aanslaan bij de Amerikaanse bevolking. Door licentieproblemen was Nintendo echter genoodzaakt alle verwijzingen naar Popeye, Olijfje en Bluto te schrappen. Doordat de ontwikkeling van de game al volop gaande was, kreeg Miyamoto de taak om nieuwe personages te bedenken. Bluto werd vervangen door Donkey Kong, Popeye door Mario en Olijfje zou uiteindelijk Pauline komen te heten.
Rioolschepper
Onmiddellijk oversteeg Miyamoto de rol van personageontwerper door opmerkingen aan zijn schetsen toe te voegen. Hij schreef dat Donkey Kong met tonnen gooit en dat Mario springt om die rollende tonnen te ontwijken. Hierdoor ontwierp Miyamoto niet alleen nieuwe personages, maar ook meteen een game. Dat Mario een snor en overal heeft, dankt hij aan de omgeving waarin hij rondstuiterde: een bouwplaats.
Miyamoto had zelf nog geen naam verzonnen voor de besnorde loodgieter. Hij stond destijds vooral bekend als “Jumpman”, “Mister Rescue” en “Mr. Video Game”, waarvan de laatste onlangs nog zijn titel was in de Boxing Ring van de Japanse en Amerikaanse versie van Super Smash Bros. voor Wii U en 3DS. Maar hoe is Miyamoto dan uitendelijk bij Mario beland? , vond een Amerikaanse collega van Miyamoto dat het naamloze personage leek op Mario Segale, de verhuurder van het oude magazijn van Nintendo of America.
Onduidelijker is wat nu eigenlijk het beroep van Mario is. We hebben hem de afgelopen dertig jaar niet alleen zien optreden als reddende engel van Prince Peach, maar ook als golfer, voetballer, tenni er, scheidsrechter, huisarts, bakker en ga zo maar door. Het idee dat Mario een loodgieter is, stamt af van de live-action film waarin we Mario met zijn broer Luigi rioleringen zien repareren. Tien jaar eerder, toen hij in Donkey Kong metalen steigers beklom om zijn toen nog naamloze vriendin te redden, werkte hij als timmerman.
Toch is er geen sprake van een carrièreswitch, beweert de zomereditie van het Nintendo Official Magazine uit 1999. Hij is gewoon timmerman én loodgieter, stellen zij. Het echte mysterie is volgens het tijdschrift hoe deze kundige man deze beroepen combineert.
Identiteitscrisis
Dit drukke dubbelleven van Mario is niet per ongeluk de reden dat zijn outfit eind jaren ‘80 ineens veranderde. Daarvoor droeg hij namelijk een rode overal met daaronder een blauw shirt, maar dat kleurenschema is per Super Mario Bros. 2 en 3 omgekeerd. Die keuze werd niet eens gemaakt door Miyamoto, maar door ontwerper Youichi Kotabe. Kotabe werkte niet alleen aan Mario, ook was hij verantwoordelijk voor de verfijning van Pikachu en talloze films van Ghibli. Ook de beperkingen van de Donkey Kong-arcadekast hebben bijgedragen aan het uiterlijk van Mario. Zo was zijn overal van een contrasterende kleur zodat je zijn armen kon zien bewegen. De snor en pet waren een slimme oplo ing om te besparen op animaties van zijn mond en haar.
Niet alleen was het ontwerp van Mario voldoende om van de arcadegame Donkey Kong een regelrechte hit te maken, het maakte de loodgieter wereldwijd het boegbeeld en het visitekaartje van Nintendo, voornamelijk na zijn debuut als hoofdrolspeler in Super Mario Bros., precies dertig jaar geleden. Nintendo wist van Mario een huishoudnaam te maken. Mario veroverde menig verlanglijstje voor Sinterklaas en Kerstmis, zowel in de jaren ‘80 als in de jaren ‘90. Zelfs ouders van Mario-liefhebbers die zelf nooit een spelcomputer opgestart hebben, zullen de memorabele achtergrondmuziek tot het einde der tijden kunnen herinneren.