Achter de artiestennaam schuilt een man genaamd Jeroen Hofs. Sinds 1995 is Jeroen bezig met het ‘samplen’ van muziek en beeld. De techniek die hij gebruikt is steeds verder geëvolueerd. In de jaren ’90 knutselde hij nog met videobanden en probeerde hij met z’n Amiga allerlei fratsen uit te halen. De opkomst van de Personal Computer zorgde ervoor dat de mogelijkheden van Hofs uitgebreid werden.
Zijn optreden tijdens Games in Concert beperkte zich echter niet tot het achter de computer zitten. Met een bewegingsgevoelig pak bewerkte hij de muziek on stage en voegde hij zowel rare geluidjes als vreemde beelden aan het geheel toe. Waar een DJ met zijn platen scratcht, gebruikt Eboman een pak dat reageert op de beweging van z’n gewrichten. Z’n vingers, z’n armen en ook z’n voeten hebben allemaal ‘gewrichtgevoelige’ sensoren, die real-time voor het vervormen van de muziek en beelden kunnen zorgen.
Tijdens Games in Concert vervormde hij de Metal Gears Solid themesong en mocht hij ook tijdens Shenmue z’n kunstje vertonen. Waar Metal Gear Solid nog iets van een ba heeft, en daarom het ritme van Eboman kan vertalen, was de ervaring met Shenmue toch een stuk minder, aldus de publieke opinie. “Het probleem tijdens Shenmue was niet alleen het type muziek, maar ook het feit dat ik pas heel laat te horen kreeg dat ik iets met Shenmue mocht doen. Donderdag heb ik voor het eerst gerepeteerd, veel te kort voor het uiteindelijke concert,” aldus Jeroen.
Maar goed, genoeg over Eboman tijdens het concert. Wat voor persoon schuilt er achter dit alias? In ieder geval iemand met een flinke affectie voor games, al is dit meer uit artistiek oogpunt. Hij vraagt me de kleren van het lijf over de huidige stand van de techniek, de commercialisering van ‘vreemde’ games en de mogelijkheden van de nieuwe consoles. Met name de Nintendo Wii intere eert hem en hij vindt het fascinerend dat je straks in Trauma Center een operatie uit kunt voeren met de Wii-controller. Het lijkt immers ook ietwat op de techniek die hij zelf gebruikt.
Ook had hij graag meer van Shenmue willen weten voordat hij de muziek had moeten vervormen. Het gameplay concept van de adventure game kende hij bijvoorbeeld helemaal niet en volgens hem dat dit wel extra inzicht gegeven in de manier waarop hij de muziek had kunnen vervormen. Het feit dat games hem zo intere eren is vanwege wat hij hetzelfde ‘digitale spectrum’ noemt. Aan de ene kant is er het samplen van muziek en beelden, en aan de andere kant het spelen van games. Beide hebben sterk te maken met interactie: interactie tu en spelers, interactie tu en personen en muziek en interactie tu en mens en techniek.
De interactie tu en de gamer en het spel is volgens Hofs nog veel te pril. “Games zijn heel basaal gezegd ook nog redelijk standaard: je schiet wat, je hakt wat: er kan nog zoveel meer. De emoties die games bij mensen opwekken zitten nog steeds heel erg in de uithoeken. Je kunt boos worden, verdrietig of opgewerkt zijn, maar een subtiele combinatie tu en allen is nog haast niet verkrijgbaar.”
Tijdens de reis van Utrecht Centraal naar Amsterdam Centraal is het geen seconde stil geweest en leek het haast of Eboman mij aan het interviewen was, zo geïntere eerd is hij in de gamesindustrie. De klok tikt tegen half twee ’s nachts en met een grote gaap stap ik op de fiets naar huis. Dat Eboman z’n artistieke draai aan Games in Concert niet door iedereen gewaardeerd werd, kan ik absoluut begrijpen, maar hem persoonlijk afschieten is te kort door de bocht: het is an sich een enorm toffe gozer.