Op het eerste gezicht ziet dit spel er erg goed uit. Spetterend intro, dynamische gevechten en bovenal leuk uitziende meiden. Maar wat bevindt zich zoal achter deze, op het eerste gezicht, perfect uitziende game? Tijd om dat uit te vinden.
In Final Fantasy X-2 ben je beperkt tot drie personages, namelijk Yuna, Rikku en Paine. De eerste twee komen je mi chien bekend voor uit Final Fantasy X, Paine is echter een compleet nieuw personage. Drie personages lijkt op het eerste gezicht erg beperkt in vergelijking met eerdere Final Fantasy spellen, maar niets is minder waar.
Het verhaal gaat verder waar het ons achterliet in Final Fantasy X, twee jaar nadat de summoner Yuna de wereld van Spira bevrijd heeft van het wezen “Sin”. Als haar nicht Rikku aan komt zetten met een mysterieuze Sphere waarop haar geliefde Tidus lijkt te staan, geeft dit Yuna genoeg aanleiding om haar saaie eentonige leven in Besaid vaarwel te zeggen. Ze sluit zich aan bij een groep Spherehunters die de naam “Gullwings” dragen, in de hoop zo meer over het lot van haar verloren liefde uit te vinden.
Je zoektocht leidt je over heel Spira heen, je ontmoet veel bekende gezichten en bezoekt alle bekende locaties uit Final Fantasy X opnieuw. Dit alles zorgt voor een leuk gevoel van herkenning. Het strakke eenrichtingverkeer uit het voorgaande deel is van de baan geveegd en heeft plaats gemaakt voor juist het tegenovergestelde. Je mag namelijk gaan en staan waar je maar wilt. Heb je bijvoorbeeld zin om één van de vele sidequests die het spel al vanaf het begin te bieden heeft te doen, dan doe je dat gewoon. Wil je verder met de rode draad van het spel, dan ga je naar de zogenaamde Hotspots. Hier gaat het verhaal weer verder. Voor ieder wat wils dus. Het verkrijgen van equipment en items is geen probleem meer, je vindt of krijgt alles wat je maar nodig hebt gedurende de game. Makkelijk toch? Alhoewel ik mijzelf kan voorstellen dat dit ook een teleurstelling kan zijn voor sommige rpg-ers. Het wordt je op deze manier wel erg makkelijk gemaakt. Maar dat mag de pret niet drukken.
Waar voornamelijk de nadruk op gelegd wordt, is de totale gameplay. De gevechten zijn dynamisch en er is ontzettend veel te doen qua sidequests. Maar helaas wordt hierdoor een ander, minstens zo belangrijk aspect van RPG's, namelijk het verhaal, op de achtergrond gedrukt. Het verhaal is aan de magere kant en rammelt hier en daar. Het lijkt alsof SquareEnix niet de tijd heeft genomen om een diep en sterk verhaal uit te schrijven voor X-2, maar juist gekozen heeft voor een heel mager simpel verhaal. Iets wat ik toch niet gewend ben van de zogenaamde Koning der RPG's. Grote onzin natuurlijk dat er zo'n zwak verhaal is opgezet, de wereld van Spira is rijk genoeg aan geschiedenis om nog een stevig verhaal op poten te zetten voor een vervolg. Dat SquareEnix hier niet veel initiatief genomen heeft, zie ik meer als laksheid.