Goed, een compleet nieuwe ervaring zal het voor de gemiddelde kijker niet zijn. Sterker nog: Ratchet & Clank-fans zullen dezer dagen een déjà vu van galactische proporties ervaren, want zowel de film als de remake vertellen hetzelfde verhaal. Buitengewoon begaafd monteur Ratchet droomt ervan om onderdeel uit te maken van het elite politiekorps dat de Space Rangers heet. Logischerwijs is dat een uitdaging waar Ratchet niet meteen in slaagt, dus is het maar goed dat een buitenaardse kracht het voortbestaan van een aantal naburige planeten in gevaar brengt. Ratchet wordt onbedoeld meegesleurd in dit conflict en ontmoet daar de kleine robot Clank, die ondanks het feit dat hij eigenlijk een productiefout is over uitzonderlijke kwaliteiten blijkt te beschikken.
De gameremake introduceert vervolgens nieuwe opties, wapens en verhaalelementen om maar meer dan een opgepoetste kopie van het origineel te zijn. Dat betekent dat de film te midden van dit feest der herkenning ook iets nieuws moet brengen om niet slechts een aaneenschakeling van cutscenes uit eerdere games te worden – met het risico dat de film een onherkenbaar relaas wordt dat de beste aspecten van de game-franchise negeert.
Helaas is dat precies wat de film doet. Veel van de voor de gamer zo herkenbare zaken zijn niet of nauwelijks terug te vinden in de filmische vertaling van dit verhaal. Dat begint al bij het ge-/misbruik van de vele gadgets in het arsenaal van Ratchet. De iconische Omniwrench 8000-sleutel wordt welgeteld één geer gebruikt en geen enkel wapen krijgt een dikke upgrade. Daarmee negeert de film een paar van de meest fundamentele bouwblokken van de game-franchise. De grootste misdaad die de Ratchet & Clank-film op dit gebied begaat is de afwezigheid van de discogranaat. Zelden is de humor en gameplay van een game zo goed gevat in één item, maar de studio achter deze film laat zulke voor de hand liggende inspiratie onbenut. Enorm jammer, want een Ratchet & Clank-avontuur is niet compleet zonder komisch geknal.
Geen connectie
Op wapengebied is de film dus geen warm bad voor fans van de franchise, maar dat moet de onwetende bezoeker niet deren. Personages zijn gelukkig voorzien van de uitvergrote persoonlijkheden zoals we die uit de game-franchise gewend zijn. Zo is Captain Qwark zoals altijd een domme blaaskaak, blijkt Dr. Nefarious nog steeds zo gek als een deur en is Clank de stem der wijsheid die tegen beter weten in genegeerd wordt. Diep gaat de film niet – maar de crisis die zich in het universum ontvouwt heeft geen uitgebreide dialoog of een moraal nodig, maar een onwaarschijnlijk duo helden en een hoop cartooneske actie.
Ondanks het gebrek aan hilarisch wapentuig zit het met die actie nog wel goed. Ratchets vasthoudendheid en Clanks vindingrijkheid zorgen voor een samenwerking die even effectief als explosief blijkt te zijn. Deze karaktertrekken kent de gamer die ooit een van hun games heeft gespeeld maar al te goed. Toch zal diezelfde gamer bij het kijken van de film een trieste ontdekking doen: Ratchet en Clank hebben op het witte doek geen chemie. Waar eerdere avonturen van het duo draaiden om een onwaarschijnlijke maar unieke vriendschap, is hier weinig van die vriendschap te merken. Clanks spitsvondigheid wordt zelden beantwoord en Ratchets flauwe grappen laten de kleine robot ijskoud. Er is geen enkele overwinning in de film terug te leiden naar de unieke band die de twee personages zouden moeten hebben. Sterker nog: Ratchet is zo bezig met zijn held Captain Qwark en zijn eigen roem dat het hele avontuur een beetje als een egotrip begint aan te voelen, zonder dat Clank daar echt tegenwicht aan kan geven. Door het gebrek aan chemie is zo’n beetje de e entie van de hele franchise niet terug te vinden in deze film, wat het kijkplezier allerminst ten goede komt.
Als de onwaarschijnlijke band tu en een haarbal en een robot niet uitgediept wordt, dan rest er enkel nog de grote dosis humor waar de avonturen van deze twee doorgaans mee gevuld zijn. Op een enkele visuele grap na, valt er echter weinig te lachen. De grappen die voorbij komen zijn vaak te makkelijk en vlak om echt een lach aan het publiek te onttrekken. Sterker nog: de voorstelling die Gamer.nl bijwoonde zat vol met kinderen in de leeftijdsgroep van vijf tot tien jaar oud en het bleef mui til tijdens het gros van de grappig bedoelde momenten.
Met het welbekende plot van de Ratchet & Clank-film is weinig mis, maar het gebrek aan humor, chemie en bizarre wapens zuigt alle ziel uit deze Hollywood-adaptatie. Daarin trekt de film onbedoeld een parallel met de iconische maar eeuwig sukkelende Captain Qwark: de bedoelingen zijn goed, maar de uitvoering is spectaculair dramatisch.