Drie jaar nadat George Lucas de Indiana Jones filmreeks afgesloten had, bracht Lucas' gamesafdeling de adventure game Indiana Jones and the Fate of Atlantis op de markt. Het spel was een compleet nieuw avontuur in de Indiana Jones wereld en baseerde zich voor het verhaal niet op één van de drie films. Het verhaal draait om een oud standbeeld, dat door Indy op een ietwat domme wijze uit handen wordt gegeven aan een man die zichzelf Smith noemt. Smith blijkt later een kolonel in het leger van de Duitsers te zijn. Aan het begin van de game is nog niet duidelijk wat het beeld precies voor waarde heeft, maar al snel blijkt het een mogelijk portaal te zijn naar de vergeten wereld genaamd Atlantis.

Indiana Jones and the Fate of Atlantis was een traditionele game in de stijl van LucasArts. Spelende met Indiana zelf en met de goed gevormde roodharige Sophia, ging je op zoek naar het mysterie achter het beeld. Om verder te komen, diende je niet alleen met allerlei figuren te praten, maar ook verzamelde objecten uit je inventaris met elkaar te combineren. Het spel zag er voor z'n tijd goed uit en bevatte genoeg afwi eling om intere ant te blijven. Zo deelde het spel zich in het midden op in drieën, waarbij je met een avontuurlijke Indiana kon spelen, met een actiegerichte Indiana (meer vechten, minder babbelen) of met Indiana en Sophia samen. In iedere speelstand bezocht je andere locaties, kreeg je verschillende puzzels voor je kiezen en maakte je met andere personages kennis. Indiana Jones and the Fate of Atlantis past zonder twijfel in het rijtje met hoogstaande LucasArts adventuregames en wist de filmwereld op een vermakelijke wijze speelbaar te maken.

Na jarenlang de alleenheerser op het gebied van consoles geweest te zijn, moest Nintendo eind jaren '90 opeens aan de bak. Sony introduceerde Playstation en leek de koppositie van Nintendo af te gaan snoepen. De Nintendo 64 had het zwaar te verduren en werd van te weinig topgames voorzien om de Playstation in het spoor te blijven. Tot opeens GoldenEye opdook. Op het eerste gezicht een dertien uit een dozijn first-person shooter, die als extra geldkoetje bij de film gelanceerd werd. Enige intere e werd toch gewekt toen bleek dat Nintendo's trouwe en geprezen ontwikkelaar Rare verantwoordelijk voor de titel was.

GoldenEye bleek een sublieme shooter te zijn, die het genre op z'n kop zette. Met name de enorm uitgebreide multiplayer modus gooide hoge ogen. De variëteit aan modes, personages en wapens was dusdanig groot, dat GoldenEye voor een bijna oneindige herspeelbaarheid zorgde. Ook in de singleplayer wist het spel echter te vermaken, met een nauwkeurige nabootsing van het filmverhaal. De graphics van GoldenEye waren nog nooit vertoond op de Nintendo 64. Alle locaties uit de film werden door dit sterke staaltje programmeerwerk op schitterende wijze in beeld gebracht. Alles klopte aan GoldenEye en de status kla ieker was dan ook meer dan verdiend.