Je hebt twee soorten pretparkfanaten. Je hebt de speed freak (zou Gamer.nl-redacteur Joe van Burik daar onder vallen?) die alleen maar gaat om het uit te gillen in de snelste achtbanen. Wat hen betreft bestaat een park gewoon uit een stuk of twintig metalen kolo en, de rest kan ze gesloten worden. De tweede soort pretparkbezoeker is de sfeerproever. Attracties zijn nog steeds tof, alleen net zo belangrijk is de aankleding van het park: mooie omgevingen, natuur, sprookjesachtige gebouwen. Kortom: het verschil tu en een Walibi en een Efteling.
De sombere realiteit van je leven
Ik val onder die tweede groep en dat bepaalt dan ook meteen hoe ik pretparksimulaties speel. Terwijl sommige gamers urenlang werken aan hun achtbaan, hem zo wild en spectaculair mogelijk maken, besteed ik die tijd aan de omgevingen. Ik wil dat de virtuele bezoeker (en stiekem natuurlijk ikzelf) bij het bezoek aan mijn park even helemaal weg is van de dagelijkse rompslomp en zich onder kan dompelen in een prachtige fantasiewereld, waarin niets de illusie doorbreekt en ze terug sleurt naar de sombere realiteit van hun leven.
In de praktijk houdt dat in dat ik letterlijk uren besteed aan het perfectioneren van één enkel voetgangerspad en de omgeving. Een rotsje hier, een spar daar, wat struiken om de omgeving niet kaal te laten lijken. Een drankstalletje met een toilet en wat mooie gebouwen die het thema van dat gedeelte van het pretpark bevestigen. Die virtuele bezoekers zien dat natuurlijk niet echt, maar ik wel, en ik kijk honderden uren naar mijn park.
Dit is dan ook de reden dat ik een mening heb die tegen het algemene gedachtegoed van pretparksimulatiespelers in gaat. Waar het leeuwendeel van spelers de eerste twee RollerCoaster Tycoon-games prefereert, waarin de focus lag op het bouwen van de ultieme achtbaan, daar was ik juist een groot fan van RollerCoaster Tycoon 3. Die game bevat namelijk veel meer opties voor het maken van mooie omgevingen. Een prachtig meer met palmbomen en watervallen voor het piratengedeelte en een oranje-gele woestenij met een westerndorpje in het midden: ik heb een half jaar lang zowat in die game geleefd.
Precies in mijn straatje
Laat Planet Coaster, de pas uitgekomen pretparksimulator die sinds begin dit jaar al in alfa speelbaar was, nou nét van de makers van RCT3 zijn: Frontier. Achtbanen bouwen en een park managen gaat prima in die game, maar het is overduidelijk dat de focus ligt op de talloze mogelijkheden voor het bouwen van prachtige omgevingen en sfeervolle gebouwen. Dat ligt dus precies in mijn straatje.
Er zitten niet eens zoveel verschillende attracties en thema’s in Planet Coaster. Het mooie is echter dat elk stukje materiaal, elk bloemetje en elk rook-, geluids- en vuureffect dat je je maar kunt voorstellen, ook los te gebruiken is om zo je eigen complete bouwwerken te maken. Hoe cliché het ook klinkt: de enige limiet is je fantasie.
Nou ja, je skills met de edit tools zijn ook een limiet. Omdat de edit-opties zo uitgebreid zijn, vergt het netjes leren bouwen best wat oefening. Maar daar komt een andere geweldige optie van Planet Coaster om de hoek kijken: je kunt creaties van anderen uit de Steam Workshop downloaden, gratis en voor niets. De Workshop is nu al erg actief en heeft duizenden prachtige attracties, gebouwen en custom omgevingen. Download ze en ze zijn met een druk op de muisknop in je eigen park te plaatsen. Dit had in het begin mijn voorkeur, omdat je na het plaatsen van deze bouwwerken van andere mensen toch wat dingen ziet die je zelf nog wilt aanpa en. Zo leer je langzaam maar zeker omgaan met de edit tools, zonder dat je overweldigd wordt door de vele opties.
Ik kan uren over Planet Coaster praten en je proberen te overtuigen dat je deze game niet mag mi en.
Ik kan uren over Planet Coaster praten en je proberen te overtuigen dat als je een fatsoenlijke pc hebt, je deze game niet mag mi en. Maar eigenlijk is dat een onbegonnen zaak. Dit type spel moet je gewoon liggen. Je moet zelf zin hebben in het mooi maken van een park, allemaal omdat je een onduidelijk soort voldoening krijgt van het blij maken van niet-bestaande virtuele bezoekers en je eigen ogen lekker wil maken met een mooi pretpark. Het is dezelfde soort voldoening die ik krijg als ik door een mooi aangeklede Efteling loopt, en waarom ik na al die jaren de verder toch wat onspectaculaire ritjes in de Droomvlucht en de Fata Morgana kan waarderen. Even helemaal weg.