Toen de DK2 uit de doeken werd gedaan, zullen veel bezitters van de eerste versie van de Oculus Rift droevig naar hun gadget hebben gestaard. Dat is ze niet kwalijk te nemen: de DK2 is in veel opzichten een duidelijke vooruitgang – zelfs vergeleken met de Oculus Rift HD, die collega Daniël Verlaan halverwege vorig jaar testte. De DK2 bouwt die 1080p-bril verder uit, onder meer door de toevoeging van een AMOLED-schermpje (hetzelfde scherm als dat van de Samsung Galaxy Note) en een hogere refresh rate tot 75 hertz.
Eerste kennismaking
De DK2 is mede door die nieuwe features relatief zwaar. Met een gewicht van 440 gram is de bril moeilijk te negeren als je ‘m op hebt. Wellicht ebt dat gevoel weg naarmate je meer gewend raakt aan spelen met de bril op. Ondanks het gewicht aan de voorzijde kan de Rift niet kantelen dankzij twee straps aan zowel de bovenkant als zijkant. Door die straps, vergelijkbaar met die op een skibril, zit de Rift stevig 'gemonteerd'. Dat is wel zo handig, want de Rift traceert immers de bewegingen die je maakt met je hoofd.
Daarnaast is er genoeg ruimte om de bril heen en weer te schuiven. Aanvankelijk is dat nodig om de ogen beter op het scherm te richten. Het opzetten van de Rift is dan ook even oefenen. Wanneer wij de DK2 voor het eerst dragen is het aanzicht aanvankelijk wazig en onnatuurlijk. De truc is om de bril eerst tegen je ogen te houden en dan pas de straps op je hoofd te bevestigen. Op die manier kun je beter vaststellen wat de ideale positie van de bril is, zo tipt een medewerker van Oculus ons.
Bovenop de DK2 lopen twee kabeltjes richting de achterkant, waar een ander kabeltje de Rift verbindt met de connector. We voelen die kabel af en toe tegen ons gezicht slaan, wat nogal hinderlijk is. “Dit gaan we in de uiteindelijke versie oplo en, we zoeken naar draadloze alternatieven”, zo verzekert de Oculus-medewerker ons. Hoewel het nog altijd een devkit betreft, oogt de DK2 een stuk commerciëler dan zijn voorgangers. Het design is gestroomlijnd en door de effen zwarte kleur vallen de draden nauwelijks op.
Gamen!
Als we stilzitten, de bril stevig op onze schedel rust en een headset ons voorziet van Dolby-geluid, kan het festijn beginnen. Want dat is wat het ervaren van de Oculus Rift is: een feest. Niet alleen voor de zintuigen, ook voor ons verwende gamers. Geen next-gen console biedt vooralsnog wat de Oculus Rift zo aantrekkelijk maakt: een totaal vreemde manier van digitale werelden verkennen.
We zijn als een kind op kerstmis zo blij als we de kleurrijke wereld van de platformer Lucky’s Tale doorlopen. Met ons hoofd besturen we de camera. Dat stelt ons in staat over bepaalde objecten heen te kijken, vooral als het kleine platformjes betreft die dichtbij de camera staan. Het enige wat we daarvoor hoeven te doen is naar voren leunen. Een meegeleverde externe camera registreert de bewegingen van ons hoofd vervolgens zonder merkbare vertraging.
Het op die manier kunnen rondkijken in een wereld is even bizar als onwennig. Je staat voor je gevoel fysiek immers ‘in’ een wereld, wat betekent dat die wereld heeft plaatsgemaakt voor de werkelijkheid. Je hersenen lijken dat echter niet altijd door te hebben. Zo horen we een waterval achter ons. Instinctief kijken we naar achteren, en inderdaad, daar zien we een waterval. Ook het niet kunnen zien van je handen is onwennig: de eerste keren als we omlaag keken schrokken we zelfs lichtelijk omdat we ze niet zagen.
Virtual reality is geen hocus pocus meer
Het is natuurlijk nog maar de vraag of de Oculus Rift na enkele malen uitproberen nog steeds datzelfde ‘wow’-effect heeft. Daarvoor moeten we meer tijd met de Rift doorbrengen, iets wat we snel hopen te doen. De DK2 toont namelijk aan dat de technologie er klaar voor is. Zowel op de respon nelheid van de head tracking als op die van de display viel tijdens de demonstratie van tien minuten niets aan te merken. Ook het 3D-effect was uitstekend en in combinatie met de grote kijkhoek (honderd graden) hadden we maar heel af en toe last van ghosting.
Tijdens deze kennismaking met de Rift werden we niet getroffen door reisziekte (‘motion sickne ’). Volgens een Oculus-medewerker hoeft dat niet per se aan de DK2 te liggen: sommige mensen zijn gevoeliger voor de effecten dan anderen. Eigenlijk is het enige nadeel aan onze korte herintroductie met de Oculus Rift de wachttijd die erop volgt: het is nog steeds niet duidelijk wanneer Oculus een commerciële release aandurft. Volgens bronnen komt de bril in 2015. We hopen het, want de Oculus Rift DK2 bevestigt wederom dat virtual reality al lang geen hocus pocus meer is.