Shit, 7 uur, tijd om mijn warme nestje uit te komen. Tis weer echt shit weer, maar wat verwacht je ook anders, ik zit in Nederland. Ik hoef me gelukkig niet te haasten, die grote kist vertrekt toch pas over 5 uur.

De tijd gaat harder dan ik had verwacht, want voordat ik er erg in heb zit ik met mijn twee ta en en mijn videocamera te wachten op Jimmy. Het duurt gelukkig niet lang, want na 5 minuten staat de lange slungel voor me. Ik kijk verbaast om mij heen, hij heeft maar 1 tasje bij zich! En al dat materiaal van de E3 dan? Waar moet ie dat in vredesnaam laten?

Tis nu twee uur later, na het inchecken en een goed gesprek met Amon en Jimmy, stappen we het vliegtuig in. Ik word door een mooie stewardes naar mijn stoel gewezen. Rij 33 stoel A, "BIJ HET RAAM" schreeuwt ze me nog na. Ik blij natuurlijk, maar mijn vreugde verdwijnt als sneeuw voor de zon, ik zou bij het raam zitten, maar er is helemaal geen raam!! Jim zit voor mij, hij heeft 2 ramen, waarvan er dus 1 van mij is, ik zit boven de vleugel. Gelukkig heeft ie er meer last als vreugde van, want hij kan zijn arm nergens kwijt.

Ik kan er best nog om lachen, dan maar geen raam. Maar mijn vreugde verdwijnt wederom, ik krijg namelijk bezoek van de mensen die naast mij komen zitten de volgende 12 uur. Ik krijg bezoek van twee heel erg vriendelijke Spaanse HOMOS. Dat zal je altijd zien, 12 uur vliegen naast 2 homos, dat wordt vechten tegen de slaap èn de mi elijkheid. Om het geheel helemaal af te maken, gaat er net voor het vertrek nog even een baby vlak achter me janken. Heel even denk ik er over na om samen met deze baby mee te gaan janken, maar ik kan me nog net op tijd inhouden en begin vol angst mijn vlucht naar LA. Wie zei nou net dat alles zou fijn en leuk zou worden. Nu begrijp ik waarom die andere stewardes me net zo lachend aankeek toen ik het vliegtuig binnenstapte...