Doom: Filmrecensie | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

In de donkere decemberdagen van 1993 lanceerde id Software de game Doom en zette daarmee definitief de FPS (First Person Shooter) als genre op de gamekaart. Als naamloze marinier baanden miljoenen gamers zich een weg door de letterlijke en figuurlijke hel die was losgebarsten op Mars na een foutje in een laboratorium. Ongeveer twaalf jaar later heeft Doom, mede door de succesvolle opvolgers Doom 2 en Doom 3, nog niets aan bekendheid ingeboet, integendeel zelfs. In navolging van andere gameverfilmingen als Tomb Raider en Resident Evil, werd het voor Doom dus ook hoog tijd om de filmstap te wagen. Gamer.nl ging kijken of de typische claustrofobische en dreigende sfeer ook zonder vingers op de controls beleefd kan worden.

De film, die is geregi eerd door Andre Bartkowiak (bekend van o.a Romeo Must Die en Exit Wounds), speelt zich af op het Olduvai onderzoek tation op de planeet Mars en er is, net als in de games, het een en ander misgegaan tijdens experimenten. Dankzij een aantal wetenschappers is er namelijk een deur geopend waardoor de complete hel is ontketend. Grote problemen dus die Sarge (Dwayne 'The Rock' Johnson) en John Grimm a.k.a. Reaper (Karl Urban) met een aantal huursoldaten op mogen lo en. Ieder gewapend met zijn eigen gigantische gun, reizen ze per portal af naar de planeet om de hel terug te stoppen naar waar hij hoort: áchter de poort.

Geen bijzonder goed verhaal dus, maar zeker een Doomwaardig verhaal. Het gaat niet diep, maar heeft wel leuke sciencefictionelementen en een zekere plot en wending in het verhaal die het intere ant genoeg maken voor een computergame. Eerlijk is eerlijk, voor een film is het verhaal een stuk minder, eigenlijk bijna slecht, maar wat verwachten hardcoregamers van een Doomfilm? Afschrikwekkende wezens, constante dreigingen en angst om wat er zich om de hoek bevindt? Check! Gigantisch grote wapens, een superstoere held die niet onoverwinnelijk is (maar eigenlijk toch wel)? Check! Claustrofobische scènes die je hart over laten slaan, gruwelijke moorden en beukende actie? Check! Een chick (Rosamund Pike) die constant rondloopt met harde tepels? Uhmm? Nou ja, check.

Doom heeft dus eigenlijk alles wat je mag verwachten van een film over één van de bekendste computergames aller tijden, maar veel goede ingrediënten maken niet perse een lekker gerecht. Dat gaat ook hier een beetje op, want het verhaal vertoont een aantal flinke gaten en ongeloofwaardigheden, ondanks het feit dat er rekening gehouden dient te worden met het feit dat het Doom is en dus sciencefiction. Dingen die gewoon echt over the top zijn, uitspraken die elkaar tegenspreken en constateringen die wel heel erg snel gedaan worden. Zo hebben de soldaten bijvoorbeeld één mi ie en dat is ervoor zorgen dat de monsters niet uit het gebouw komen. Natuurlijk gebeurt dat vervolgens wel, maar de manier waarop is een beetje vreemd. De monsters hebben namelijk binnen enkele seconden een mooi figuurtje gezaagd in een meterdikke ijzeren deur. Ze zijn dan wel sterk en hebben bizar grote tanden en klauwen, maar toch.

Toch zal iemand met een grote liefde voor de games niet zo snel over dergelijke aspecten vallen. De film biedt namelijk heel veel dingen die wél leuk zijn en de film ook leuk houden. Doom is namelijk ontzettend strak: de setting, de monsters en de guns zijn gewoon pure eyecandy. Daarbij is de hele sfeer echt ontzettend benauwend door de muziek en het camerawerk. Tel daar de doodsbange en krijsende dieren, afschrikwekkende bebloede onderdelen en een verschrikte dokter bij op, en het eerste uur heb je echt dè perfecte Doomfilm. Helaas zakt de film na dat uur een beetje in en wordt het geheel van gebeurteni en wat herhalend. Gelukkig gebeurt er een kwartier later iets waardoor het complete Doomgevoel weer terugkomt: zonder spoilers te willen geven: héél cool!

Anders dan bij andere gameverfilmingen als Tomb Raider, is het script en de hele sfeer in de film heel erg trouw aan de game. Niet alleen de monsters, maar ook de guns weerspiegelen precies wat je meemaakt als je de game speelt. Zo kan de stoere Sarge bijvoorbeeld na een ingenieus trucje eindelijk de hand leggen op een van de grootste wapens uit het spel: de BFG. De kenners weten het: BFG staat voor Big Fucking Gun en de gun doet zijn naam ook eer aan: It's Big.

Doom is dus eigenlijk gewoon een hele gave film? Nou ja, op zich wel, mits je een fan bent van de game. Mocht je helemaal niets hebben met het spel dan is Doom eigenlijk niets meer dan een matige actie-sci-fi-horrorfilm. Het verhaal is wel aardig, maar niet fantastisch, de wapens zijn gaaf, maar komen ongeloofwaardig over en daarbij is het acteerwerk prima, maar niet uitmuntend. Voor de liefhebbers dus een grote aanrader, maar voor de casual gamer slechts een leuk huurfilmpje voor een zondagavond als je geen zin hebt om na te denken.

Doom: The Movie draait vanaf 3 november in de Nederlandse bioscopen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou