Een worstelaar in Wrassling bestaat uit ongeveer even veel pixels als een zweetdruppel op het virtuele lichaam van Alistair Overeem in UFC 2. Maar met een fractie van het detail van een gemiddelde current-gen blockbuster, scoort de game maximaal op charme.

Wat is de bedoeling? Jij, pixelpoppetje A, neemt het in de boksring op tegen pixelpoppetje B. En C en D en E enzovoorts, tot het hele scherm wemelt van de wild om zich heen maaiende pixelbenaderingen van worstelaars. Je doel is om die poppetjes het scherm uit te slingeren, zoals in Super Smash Bros. Er is geen sprake van verdediging; Wrassling is alleen maar aanvallen en ervoor zorgen dat je zelf niet de ring uit geslingerd wordt. 

Wat bij aanvang lijkt op ongecontroleerde chaos, evolueert echter al gauw tot een worstelspelletje waar enige souplesse voor is vereist. Je gebruikt alleen de pijltjestoetsen en de Z- en X-knop om de ene of de andere kant op de maaien met je armen. Omdat Wrassling het vooral moet hebben van zijn belachelijke physics, heeft de game wat weg van QWOP. Maar dan leuk.

De ware kracht van Wrassling openbaart zich in de eerste innige omhelzing die je aangaat met je tegenstander. Arm in arm dans je over de misselijkmakend deinende ring. De één is niet krachtiger dan de ander, dus komt het aan op techniek. Bijvoorbeeld door naast je maaimove ook nog te springen, achterover te hellen en je danspartner horizontaal uit de ring te smijten.

Met de onberekenbare en onbegrijpelijke physics weet je echter nooit wat er gebeurt. Zo vloog ondergetekende in een duoradslag door de ring, om op het juiste moment los te laten en zijn tegenstander in een twaalfdubbele schroef het scherm uit te smijten. Wauw. Het oogt als een poppenkast, of een Turkmeense underground-discotheek waarvan het publiek collectief een nog niet door Vice ontdekte designer-mix van speed en lsd heeft zitten basen.

Wrassling misleidt zijn spelers met zijn simpele uiterlijk. Ja, het is een gratis Flash-game met graphics uit het Atari-tijdperk, maar achter die retro-façade gaat een klein kunstwerkje schuil. Er zijn grote tussenbazen, er is een puntentelling waar je waarschijnlijk geen reet van begrijpt, er is een versus-mode, er is co-op, er zijn collectables, er zijn challenges, er is spektakel, er is spanning. En dat ding wat op je gezicht zit geplakt na vijf minuten spelen heet een grimas. De geluiden die je voortbrengt is wat we een lach noemen.

In al zijn waanzin, in al zijn kneuterigheid is Wrassling gewoon goed. Was UFC maar meer als Wrassling, dan zou uw redacteur het kijken. Voor nu gaat hij even verder oefenen om de titel King of Slamdovia binnen te slepen.

Wrassling is gratis speelbaar via 2player.com.