Voor de drie mobiele gamers in Nederland die Flappy Bird nog niet kennen volgt hier een samenvatting: tik op een scherm om een eendachtige vogel op het juiste moment te laten flapperen met z’n vleugels. Om voortgang te maken vlieg je tu en groene pijpen door die je niet mag raken. Een piepje klinkt bij een aanraking en een gevoel van falen maakt zich van je meester. Is het nu echt zo moeilijk om tu en meer dan drie pijpleidingen door te vliegen?
Herkenbaar en toch weer niet
Flappy is nauwelijks een vogel te noemen, maar het maakt niet uit. Pixeldieren zijn schattig en deze gele ma a is geen uitzondering. Er zit vrijwel geen animatie in het spel en de gele vlek draait slechts een slagje bij beweging. Waarmee raakt Flappy Bird dan de gevoelige snaar? Om te beginnen zijn de buizen wel erg herkenbaar. Zelfs jonge spelers hebben ze ooit wel ergens gezien en maak je de verbinding met een zekere iconische loodgieter, dan accepteer je Flappy Bird wellicht snel als spel.
Naast Mario’s buizen valt de eenvoud van weleer op. Het menu heeft geen fratsen, geen koopknoppen voor extra boosts, enkel een start- en een scoreknop. Heldere taal, want we willen inderdaad gewoon spelen en scoren. Dan de tutorial, een onderdeel waar niet alle mobiele ontwikkelaars voldoende op letten. Het is van groot belang dat spelers meteen begrijpen wat ze moeten doen en bij Flappy Bird kan het haast niet duidelijker: Tap. Met die boodschap kan iedereen aan de slag, hoewel dat tappen moeilijker blijkt dan je denkt. Flappy valt namelijk als een baksteen uit de lucht en vliegt een klein stukje omhoog bij het tikken op het scherm. Dat frustreert en voelt af en toe oneerlijk, terwijl het wel echt uitdaagt.
Gewoon leuk
Games maken is geen exacte wetenschap (meer) en ontwikkelaar Dong Nguyen schrijft het succes van Flappy Bird dan ook vaak toe aan geluk. Wij gaan echter een stapje verder en gooien het recente F2P-fiasco Dungeon Keeper even in de vergelijking. In de donkerste dagen van het free-to-play-tijdperk (ingeluid door bovenstaande titel) vormen eenvoud en vooral simpel plezier de kenmerken van het ware. Een game vermaakt pas écht als er middels eenvoudige acties gescoord en gespeeld kan worden. Dat garandeert Flappy Bird en om te spelen hoef je geen seconde te wachten. Vergeet ellenlange inlogse ies of nóg langere spelblokkades: hier is de startknop altijd het startsein. Oudere mobiele gamers kennen natuurlijk Doodle Jump, een game die een vergelijkbaar succes boekte in 2009. Toen betaalde men nog voor games, nu vervuilen F2P-apps verkleed als games helaas de markt.
Of de maker het succes heeft gepland of niet maakt niet uit, want Flappy Bird vermaakt op dezelfde wijze als Doodle Jump, Canabalt en Jetpack Joyride dat deden. Die laatste titel zit tegenwoordig óók al tot de nok toe vol met in-app aankopen, hoewel het nog speelbaar is doordat je op Play kunt drukken zonder de shop te openen. Flappy Bird heeft advertenties en vind je die vervelend dan zet je het internet op je telefoon of tablet gewoon uit en weg zijn ze.
En toch heel gewoon
Flappy Bird is een doodeenvoudig spelletje. Toch wint het deze week dankzij naleving van simpele regels voor plezier van Dungeon Keeper. Druk op een knop, doe het op tijd en anders faal je. Flappy Bird licht je nooit op en legt de volledig controle over een blokkerige eend in jouw handen. Geen timers, slechts buizen en de straffe wind door je donzige eendenveren.
In het zeldzame geval dat je de game nog niet op je telefoon hebt: Flappy Bird is beschikbaar voor Android en iOS en werkt op alle apparaten even goed plezierig frustrerend. Aan jou de eer om mijn Flappy Bird score van 12 te verbeteren. De reacties staan open voor opscheppers, maar leg vooral even uit hoe je zo ver bent gekomen. In ruil daarvoor leg ik binnenkort uit hoe je een kloon maakt van Flappy Bird in gamemaker Construct 2! Daar maak je pas indruk mee op kantoor (al zijn er daar inmiddels ook al tientallen van op de Google Play Store).