Call of Duty: Black Ops – Annihilation (Xbox 360)
Prijs: 1200 Microsoft Punten
Door Michel Musters
Of je het nou wilt of niet, Call of Duty is een gigantische naam die voorlopig niet weg te denken is. Activision heeft dit natuurlijk als geen ander in de smiezen en blijft het vorig jaar verschenen Black Ops supporten met nieuwe maps voor de multiplayer en zombiemodus.
Waar de ene gamer moord en brand schreeuwt over uitmelkerij, daar is de andere maar wat blij met de nieuwe maps. Zoals we bij de bespreking van de vorige downloadbare content al hebben gezegd, komt het neer op deze vraag: speel je de multiplayer van Black Ops nog met veel plezier? Zo ja, dan is het ook nu weer de moeite om 1200 Microsoft-punten op te maken aan Annihilation.
De vorige map packs waren een sterke mix tu en maps voor de run & gun-speler en snipers, wat ervoor zorgde dat er altijd wel een paar nieuwe maps tu en zaten waar je mee uit de voeten kon. Indrukwekkend deze keer is dat de vier aanwezige maps beide soorten spelers aanspreken. Alle maps hebben open ruimtes en hoge plekken die perfect zijn voor spelers die zich graag verstoppen en van veraf hun tegenstanders neerknallen, terwijl ze tegelijkertijd vol zitten met kleine gebouwen en talloze gangen om ervoor te zorgen dat zij die liever als een bezetene rondrennen en alles op hun weg kapot knallen ook aan hun trekken komen. Hierdoor zijn alle vier de maps wel de moeite waard, waar je vroeger wellicht de helft maar echt leuk vond.
Een korte beschrijving van de maps is wel op zijn plaats. Hazard valt het meeste op: een vakantieoord met golfbaan zorgt voor felle, groene kleuren in de vorm van het netjes bijgehouden gras. Lopen over het open middenstuk is een zelfmoordmi ie met al die snipers, maar met diverse sluiproutes rondom het open veld is er genoeg kans om te overleven. Silo is een Ru ische nucleaire opslagplaats en een waar doolhof van gebouwen en paden en vergt de meeste moeite om te leren. Je vindt de snipers bovenop het hoogste gebouw in de hoek. Hangar 18 kent ook veel verschillende routes, maar heeft in het midden een grote hangar waar de teams elkaar vaak tegenkomen. De laatste map is Drive In, een prachtig ogende locatie met een groot open middenstuk en wat gebouwen aan beide kanten. Door de relatief kleine oppervlakte (net iets groter dan Firing Range, gokken wij) wordt hier veel rondgerend, en toch zijn er nog een aantal plekken waar je kunt schuilen en mensen van veraf kunt neerschieten.
Ook de zombiemap is wederom de moeite waard. Shangri-La biedt de nodige variatie in deze modus door de donkere gangen en gebouwen van de vorige maps te vervangen voor een kleurrijke jungle en dorpje. Daarnaast zijn er een grot, diverse tunnels en bewegingsgevoelige val trikken, waardoor je je waant in een mengelmoes van een Indiana Jones- en Dawn of the Dead-film. Samen met de vier nieuwe maps voor de multiplayer is Annihilation weer een heel compleet pakket, maar als je klaar bent met de game, dan kun je het gerust laten liggen. Gezien de vele spelers die we nog dagelijks tegenkomen, zijn er echter nog miljoenen mensen die geen genoeg kunnen krijgen van de gameplay, en Treyarch levert wonderbaarlijk goede redenen om maar te blijven spelen.
Castlevania: Lords of Shadow – Resurrection (PlayStation 3, Xbox 360)
Prijs: € 9,99 / 800 Microsoft Punten
Door Marcel Vroegrijk
Resurrection is geen downloadbare content. Het is downloadbaar, maar content kun je het niet noemen. Zo kort als deze recensie is, zo kort is ook het extra hoofdstuk dat de uitbreiding toevoegt. Waar de vorige uitbreiding, Reverie, nog tegen de anderhalf uur aan gameplay biedt, daar zul je hier met maximaal een uur wel klaar zijn. En dan heb je ook nog eens meer dan de helft daarvan van platform naar platform zitten springen. En laat dat nu net het zwakke gedeelte zijn van Lords of Shadow.
Je volgt in Resurrection wederom Gabriel Belmont, die het op moet nemen tegen the Forgotten One, een nog groter kwaad dan hetgeen je hebt moeten verslaan aan het einde van Lords of Shadow. De laatste uitbreiding voor het spel is een vrij letterlijk vervolg op Reverie, dat eindigde met de weinig verhullende boodschap ‘to be continued’. En meer is Resurrection niet, het is een voortzetting op wat eigenlijk één stukje downloadbare content had moeten zijn.
Het gevecht met the Forgotten One voelt vooral uitgerekt aan, met verschillende fases die nauwelijks van elkaar verschillen, buiten het feit dat je een ander zwak punt aan moet vallen. Kom je als winnaar uit de strijd, dan krijg je een grof geschetste en veel te statische bewegende strip te zien. En daarmee moet je het doen. Daarmee moet de ruimte voor interpretatie die het toch wel schokkende einde van Lords of Shadow open liet opgevuld worden. Met een knap staaltje platformfrustratie, een laf baasgevecht en een enorme anticlimax. Oh ja, en een leuke referentie naar Castlevania: Symphony of the Night, dat dan weer wel.
DiRT 3 – Monte Carlo Track Pack (PC, PlayStation 3, Xbox 360)
Prijs: € 7,99 / 800 Microsoft Punten
Door Frank Meijer
Codemasters blijft hun belofte waarmaken dat DiRT 3 meer traditionele rallyraces bevat. Met het Monte Carlo Track Pack worden er acht nieuwe stages aan het spel toegevoegd. Dat betekent naast nieuwe locaties om in de singleplayer je tijden scherp te stellen of nieuwe uitdagingen om tegen vrienden te racen, ook zeven nieuwe races die je in de DiRT Tour kunt rijden. Alleen acht euro (of 800 Microsoft Punten), het is nogal wat.
Wat je voor dat bedrag krijgt, is echter een verzameling zeer goede parkoersen. Losjes gebaseerd op de echte Rallye Automobile de Monte-Carlo met namen van de echte rallystages. Er is wat artistieke vrijheid bij komen kijken om de verschillende secties iets toegankelijker te maken dan het echte werk, maar deze acht parkoersen zijn meer voor de doorgewinterde rallycoureur dan de banen die met het spel meegeleverd worden. De wegen zijn nauwer met een flink aantal gevaarlijke gedeeltes en de grotendeels besneeuwde ondergrond maakt het rijden uitdagend. De wi eling van het wegdek tu en droog asfalt en natte sneeuw zorgt ervoor dat je extra goed moet opletten. Een foute stuurbeweging kan een enkeltje de afgrond in betekenen.
De omgeving is spectaculair te noemen, ondanks het vrij grauwe kleurenpalet. Dit komt voornamelijk door de slingerende weggetjes langs de afgrond die veelvuldig in de nieuwe parkoersen zitten. Het zien van een tegenstander in de verte, kronkelend langs de berg, geeft je dat echte racegevoel. Dat wordt nog eens extra benadrukt wanneer de stage ’s nachts verreden wordt. Het is alleen jammer dat de nieuwe parkoersen net zo kort zijn als de standaard meegeleverde banen, met een enkele uitschieter die tu en de drie en vier minuten duurt. We hadden gehoopt dat er wat meer lange banen in zouden zitten nu de minder fanatieke rallycoureurs in spe waarschijnlijk al uitgespeeld zijn. Dat doet echter niets af aan het feit dat je voor acht euro een prachtige set parkoersen krijgt tegen de achtergrond van ’s werelds meest geschiedenisrijke rally.
Bulletstorm – Blood Symphony (PC, Xbox 360)
Prijs: € 9,99 / 800 Microsoft Punten
Door Jochem Nauta
De symfonie waar de subtitel van het tweede DLC-pakket voor Bulletstorm het over heeft, heeft meer weg van een remix. Bij de nieuwe maps, twee voor de Echoes-modus en drie voor Anarchy, wordt veelvuldig gebruik gemaakt van materiaal uit de singleplayer. Hierdoor bekruipt je soms het ‘been there, done that’-gevoel tijdens het spelen, hoewel elke map uit het pakket uiteinelijk wel degelijk iets nieuws biedt. De Anarchy-maps (Uly es, Rock Quary en Mini City) hebben, zoals gewoonlijk, hun unieke kill with skill-mogelijkheden voor extra punten, zoals een klein zwart gat bij Uly es. De nieuwe Echoes-maps zijn minder spectaculair en vooral verwarrend: in Monorail Factory moet je het laatste stuk snel in een monorailwagon zien te komen, anders vaagt een bom je weg. Mean Street kan daarentegen niet op de gebruikelijke manier voltooid worden, omdat je daar juist moet wachten tot een bom ontploft, maar dat vergeet het spel te melden. De nieuwe Echoes-maps kosten je ongeveer tien minuten per stuk om de drie sterren te halen. De Anarchy-maps blijven gelukkig wat langer leuk, vooral omdat het volhouden tot de twintigste wave een pittige opgave is.
Beter is de Ultimate Echoes-modus die in het pakket ‘verstopt’ zit. Deze modus geeft extra uitdagingen per bestaand Echoes-level. Zo mag je bijvoorbeeld geen wapens gebruiken om tot het einde te komen, of dien je vijf headshots op een rij te maken met het screamer-pistool. Elk level kent drie moeilijkheidsgraden, waarna de mogelijkheid pas vrijkomt om je score en behaalde sterren op de leaderboards te plaatsen. De uitdagingen variëren van vrij simpel tot extreem lastig. Binnen twee minuten het einde bereiken betekent gewoon overal langsrennen, maar minimaal 750 Punten met één kill scoren is op zich al een uitdaging, al helemaal wanneer je alleen toegang hebt tot je standaard aanvalsgeweer en je leash-wapen.
Vooral de prijs maakt het lastig om dit pakket dikke voldoende te geven. De maps op zich zijn niet overtuigend genoeg om het prijskaartje van tien euro goed te praten en de Ultimate Echoes-modus is erg leuk gevonden, maar voelt meer als simpele modificatie dan echte DLC. De voldoende komt daarom puur door de speelduur die de DLC toevoegt aan Bulletstorm, ook al voelt het als twee keer betalen voor hetzelfde nummer.
