Net als in elke industrie, kent de gameindustrie eens in de zoveel jaar een echte hype. Nu sparen wij gamers geen flippo's en bayblades, maar krijgen we een thema voor onze kiezen dat tot op het bot uitgekauwd wordt. De Vietnam hype is inmiddels al een beetje op z'n retour, met het jaar 2004 als hoogtepunt. De game die de hype ontketende dateert uit 2003. De voorganger van het spel dat in deze featureweek centraal staat, Vietcong van ontwikkelaar Pterodon, wist als eerste de groene hartjes van de shooterfanaten te veroveren. Vietcong hanteerde realistische gameplay, waarbij je van boom naar boom sloop om de vijand te overmeesteren. Tevens bevatte het spel een dijk van een multiplayer, wat de langdurige populariteit van het Vietnam thema ten goede kwam.
Vietcong
Kort na Vietcong volgde een oneindige reeks aan Vietnam games, welke ieder een eigen draai aan het thema gaven. Zo goot Battlefield: Vietnam het Vietnam thema de ma ale multiplayer gerichte teamplay, trachtte Shellshock Nam '67 de oorlog vanaf de rauwe kant te laten zien en wist Conflict: Vietnam het thema in de beproefde singleplayer gerichte squad gameplay te mengen. Daarnaast verschenen er nog een aantal budgetgames die op een ietwat té goedkope manier van de hype probeerden mee te snoepen.
In de zoektocht naar redenen waarom we opeens zo gek zijn van Vietnam, komen een aantal argumenten voorbij. Allereerst is de Vietnam oorlog één van de weinige oorlogen die de Amerikanen niet gewonnen hebben. Het voelt voor de Yanks wellicht goed om een game spelen waarin je “nog iets recht kunt zetten”. Want net als in (bijna) alle Tweede Wereldoorlog games, neem je altijd de rol van de Amerikanen (of Geallieerden) aan en is het enkel in multiplayer mogelijk om in de huid van de vijand te kruipen.
Links: Conflict: Vietnam - Rechts: Battlefield: Vietnam
Vervolgens is er het groene aspect. Een jungle vol met vijanden die je niet kunt zien, dat moet toch wel spannende gameplay opleveren. Zeker in Vietcong was het echt oppa en geblazen, met om de haverklap transparante vijanden die zich ergens hoog in de bomen verscholen. Hierbij geeft het mi chien ook een kick om te weten dat dit soort guerrilla tactieken, met boobytraps en andere nare trucjes, ook echt in de Vietnam oorlog gebruikt werden. We hebben het gelezen in de geschiedenisboeken en gezien in de films, en nu kunnen we het naspelen: wow.
Een hype wordt echter niet gecreëerd door enkel een thema. Het is de uitwerking van één goede tot zeer goede game gebaseerd op iets, het commerciële succes dat daarop volgt en de leentjebuur die vervolgens begint. Want denk je nu echt dat het Nederlandse Guerilla Games ook een Vietnam game had gemaakt als Vietcong en de daarop volgende games geen geld in het laatje gebracht hadden? Uiteindelijk is het één groot commercieel verhaal, dat wij als gamers gewoon maar moeten slikken. En blijkbaar slikken we het en vinden we het leuk om voor de tiende keer de jungle in de gaan.
Vietcong 2
Vietcong 2 mag wat ons betreft de cirkel rond gaan maken: de hype starten en de hype afsluiten. Hoewel Vietcong 2 een totaal andere benadering van het thema pakt, een meer stedelijke, waarin je het Tet Offensief uit 1968 in de oude stad Hue uitvecht, beginnen we de groene waas voor onze ogen langzamerhand wel een beetje beu te worden. Maar wie weet ontketent Vietcong 2 wel weer een nieuwe hype: de stedelijke Vietnam game. Zijn we in ieder geval zoet tot 2007.