Je zou het bijna vergeten, maar Splinter Cell werd in de vroege dagen van de franchise in één adem genoemd met de Xbox, de allereerste console van Microsoft. In 2002 was Tom Clancy’s Splinter Cell namelijk alleen verkrijgbaar voor dat platform, al duurde het niet lang voordat gamers op ook andere systemen konden genieten van de avonturen van Sam Fisher. Hoewel de games de naam van de populaire schrijver van boeken als The Hunt for Red October en Patriot Games dragen, heeft Clancy zelf weinig directe invloed op de gamereeks of hoofdpersonage Fisher gehad. In plaats daarvan liet Ubisoft zich inspireren door de sfeer en onderwerpen uit de vele boeken van Clancy om hiermee een eigen franchise te ontwikkelen.
Realistische stealth
Ubisoft Montreal slaagde daar met Splinter Cell grandioos in. Het spel voelde voor die tijd hyperrealistisch aan. Met Sam Fisher, die als een ervaren Third Echelon-agent van een karakteristieke stem wordt voorzien door Michael Ironside, sluipen spelers door vele gebouwen in verschillende landen om de Derde Wereldoorlog te voorkomen. Met een lichtmeter kunnen spelers in de gaten houden of ze zichtbaar zijn voor de vijand, en de iconische nachtkijker op het hoofd van Fisher maakt het mogelijk om alles in het donker nog prima te kunnen zien.
Hoewel het stealthgenre dankzij de hervorming van de Metal Gear-reeks in de vorm van het in 1998 verschenen Metal Gear Solid populair onder gamers werd, waren er maar weinig andere franchises die spelers evenveel vrijheid gaven om op hun eigen manier rond te sluipen. Juist dat is een kenmerk van een goede stealthgame. Met Splinter Cell was in 2002 eindelijk een geduchte concurrent geboren. In tegenstelling tot de Metal Gear-reeks, die met Kojima’s unieke visie ook veel fantasievolle elementen bevatte, richtte Splinter Cell zich nog meer op realisme, wat gamers met een drang naar een dubbelleven als geheim agent des te meer aansprak.
Met meer dan zes miljoen verkochte exemplaren verspreid over diverse platformen en een flinke lading aan awards, had Ubisoft een succesvolle nieuwe franchise in handen. Twee vervolgen, Pandora Tomorrow en Chaos Theory, volgden respectievelijk in 2004 en 2005 en verschenen dit keer wel tegelijk op alle platformen. De vervolgen in kwestie gooiden het roer niet om, maar verfijnden de algehele ervaring terwijl Sam Fisher zich in steeds prangendere wereldkwesties mengde. Chaos Theory legde de nadruk wel meer op rechttoe rechtaan actie, met een Fisher die er niet voor schuwde zijn vijanden van het leven te beroven.
Een nieuwe Sam Fisher
Met het vierde deel, Double Agent, begonnen zich de eerste barsten in de zorgvuldig opgebouwde reputatie van de gamereeks te vormen. Ubisoft zaaide verwarring door twee verschillende versies uit te brengen. De Xbox-, PS2-, GameCube- en Wii-versies werden ontwikkeld door de Montreal-studio en hadden nog het meeste gemeen met de eerdere delen. Ubisoft Shanghai stond aan het roer van de pc-, Xbox 360- en PS3-versies. Opvallend genoeg hadden beide delen op wat overeenkomsten na verschillende verhaallijnen. Verwarring alom bij gamers, want wat was nu echt ‘canon’? Daarbij voelde de gameplay inmiddels iets te vertrouwd. Gamers hadden het idee dat ze het allemaal al eens eerder hadden gezien – en daar kon de steeds verbitterder wordende Sam Fisher weinig aan veranderen.
Ubisoft ging terug naar de tekentafel en nam zijn tijd voor een zachte reboot van de franchise. Toch lekten er in 2006, hetzelfde jaar dat Double Agent uitkwam, al a ets uit van de nieuwe game. In 2007 werd Splinter Cell: Conviction officieel aangekondigd. Beelden toonden een oudere Sam Fisher met lang haar en een baard die in een afgezet Washington rondsloop en meubilair gebruikte om zijn tegenstanders de nodige blauwe plekken te geven. Daardoor leek de stealthgameplay naar de achtergrond te verdwijnen. Er gingen enkele jaren voorbij tot Ubisoft in 2009 Conviction opnieuw onthulde. Deze nieuwe versie was sinds 2008 in ontwikkeling en had een indrukwekkendere visuele stijl met doorontwikkelde gameplay.
Hoewel de nieuwe stijl van Splinter Cell niet alle fans kon bekoren, gaf het de franchise wel een nieuw leven, met een spannend verhaal en modernere gameplayelementen die een nieuwe start voor Sam Fisher leken te betekenen. Des te opvallender was dat de release van het directe vervolg drie jaar later, Splinter Cell: Blacklist, vrij onopgemerkt voorbij ging. Grafisch en gameplaytechnisch voelde de game alweer gedateerd, terwijl Michael Ironside zijn iconische stem niet meer aan Fisher verleende. Blacklist wist ook niet naar verwachtingen te verkopen en daarmee leek het einde voor de franchise ingezet.
De tijd is rijp
Het mooie van gameseries is dat ze altijd weer terug op de voorgrond kunnen verschijnen, hoe ver ze ook in vergetelheid zijn geraakt. Nostalgie is een krachtige selling point en de afgelopen jaren vragen gamers steeds vaker om een nieuwe Splinter Cell-game. Zeker met het vertrek van Metal Gear Solids geestelijk vader Hideo Kojima bij Konami, lijkt Solid Snake zijn bandana aan de wilgen te hebben gehangen. De tijd is dus rijp voor een comeback van Sam Fisher.
Ubisoft lijkt zich dit maar al te goed te beseffen. Onlangs verscheen een uitbreiding voor Ubisofts Ghost Recon: Wildlands, waarin spelers de iconische Sam Fisher – dit keer gelukkig wel weer ingesproken door Michael Ironside – helpen met een mi ie. Hij eert zelfs nog even zijn gevallen kameraad Snake. De toevoeging van Fisher in Wildlands lijkt een duidelijk knipoog van de uitgever naar gamers te zijn: ‘Ja, we weten dat jullie toe zijn aan een nieuwe Splinter Cell. Kijk eens, Sam Fisher leeft nog!’
Het is dus een kwestie van geduld voordat we weer een heel spel lang met Fisher mogen rondsluipen. Vorig jaar op E3 liet Ubisoft-CEO Yves Guillemot al weten dat het bedrijf Splinter Cell niet vergeten was en dat gamers rustig moeten afwachten. Over anderhalve maand is die uitspraak van Guillemot alweer een jaar geleden en kijken we weer met z’n allen naar Ubisofts E3-presentatie. Dat lijkt ons het uitgelezen moment om de wereld voor te stellen aan een nieuwe Sam Fisher.
Lees ook: