Hier opnoemen wat we in 2013 allemaal voor moois voorgeschoteld krijgen, zou te veel verklappen van de uiteindelijke lijst. In plaats daarvan willen we even (lekker) zuur doen; wat gaat volgens ons niet aan de verwachtingen voldoen in het volgende jaar? Welke mooie praatjes geloven we nu al niet? Welke games kunnen het waarschijnlijk niet helemaal waar gaan maken? Wat zijn, met andere woorden, nu al de tegenvallers van 2013? En waarom staan ze dan een stuk lager in onze lijst dan je mi chien zou verwachten?
Van uitstel komt..
..een lagere positie. Is dat helemaal eerlijk? In het geval van Prey 2 absoluut. Dát de game überhaupt nog in de lijst komt, is een soort blijk van dat we best barmhartig zijn ingesteld. De game ligt ergens op de planken te verstoffen terwijl Bethesda en Human Head Studios aan het bakkeleien zijn over geld, beloningen en meer van dat soort dingen.
Een andere game die we al jaar na jaar in de lijst gooien, mi chien ook tegen beter weten in, is The Last Guardian. Ongetwijfeld gaat die game nog een bijzondere ervaring opleveren, maar onze hooggespannen verwachtingen ebben met het verstrijken van de tijd steeds meer weg. Ook omdat andere, soortgelijke bijzondere games verschijnen. Een Papo & Yo van dit jaar bijvoorbeeld.
Tot slot is er ook nog een game van een studio die bekendstaat om zijn gebrekkige punctualiteit: Gearbox met Aliens: Colonial Marines. Die titel zwerft nu een beetje in niemandsland in de lijst. Hoera, de game komt eraan, goed gedaan jongens, maar dat roepen jullie al vier jaar. Ons enthousiasme is flink weggeëbd in al die tijd. Hoe staat het eigenlijk met die wel/niet Brothers in Arms-game van jullie?
Creatieve armoede
Vaak wordt er geklaagd over het zoveelste vervolg van de zoveelste game, maar daarmee wordt de kern van het probleem eigenlijk vaak gemist. Vervolgen kunnen fantastisch zijn en verder bouwen op de gelegde fundamenten. Het probleem van sommige vervolgen is dat ze er overduidelijk nooit hadden mogen komen. Games worden vaker opgezet als een potentiële serie, een serie van drie games waarin naar een hoogtepunt wordt toegewerkt. Een Uncharted bijvoorbeeld. Of een Gears of War. Of God of War.
Ware het niet dat die laatste twee games plots nog een extra deel krijgen in de vorm van een ‘herkomstverhaal’. Een verhaal dat ogenschijnlijk weinig meer kan toevoegen aan een universum dat het zijne allang heeft kunnen vertellen. Vooral het gegeven dat God of War: Ascension een multiplayerstand krijgt, klinkt nogal “Ow chips jongens, wat moeten we nú weer verzinnen rond die boze halfgod?”, hoewel Bas de modus leuk vindt. Het zullen ongetwijfeld prima games worden, maar een verrijking voor het gamelandschap zijn ze nauwelijks. Vandaar ook de anoniemere posities in de lijst.
Maar creatieve armoede beperkt zich niet enkel tot overbodige vervolgdelen, ook nieuwkomers kunnen er wat van. Remember Me heeft een aardig principe bedacht waarin hoofdrolspeelster Nilin de herinneringen van tegenstanders kan manipuleren, maar daar stopt het ook. De gevechten ogen standaard, de look en feel doet wel erg denken aan een Deus Ex meets Beyond Good & Evil. Het is een game die jammer genoeg niet verder lijkt te gaan dan goede intenties.
Wat de bedoeling achter Overstrike’s transformatie in Fuse is, dat zullen we waarschijnlijk nooit achterhalen. Toen de titel nog door het leven ging als het koddige Overstrike, konden we de vrolijke, cartooneske beelden erg waarderen. Het ligt ook precies in het straatje van Insomniac Games. Dat doet een donkergetinte toekomst met veel oranje uitschieters een stuk minder. Het oogt als de zoveelste shooter. En daar verandert een raar packshot niets aan.
Dan nog even snel aandacht voor Dead Space 3, dat ook een knieval lijkt te hebben gemaakt richting het standaard shooter-gebeuren en zijn horrorverleden laat voor wat het is. Een coöperatieve stand, buitenaards tuig afschieten bij bosjes, het oogt allemaal een stuk…dommer eigenlijk. Weg lijkt de spanning, de subtiele opbouw. En daarmee ook een topnotering.
De publiekslieveling
Tot slot nog even een echte publiekslieveling: South Park: The Stick of Truth. De trailers zien er tof uit en de belofte dat Matt Stone en Trey Parker nauw betrokken zijn bij het project, stemt ons positief. Maar we willen ontwikkelaar Obsidian niet teveel op de blauwe ogen vertrouwen. Want is het inderdaad zo dat de Southpark-masterminds alles in de smiezen houden? Gaan ze meeschrijven aan elke quest voor deze RPG? Kunnen ze ervoor zorgen dat elk detail klopt?
Een South Park-game maken is verschrikkelijk moeilijk, want alleen een paar vloekende koters en vieze grappen zijn niet genoeg om een hele game te dragen. Er zijn al een hoop South Park-games verschenen die allemaal de plank hebben misgeslagen. Welke garantie is er dat het dit keer wél helemaal goed gaat? Laat staan dat we nu al durven te stellen dat dit een absolute topper voor 2013 wordt. Daarom staat deze game wat lager dan velen zullen verwachten; we verwachten een game met rafelrandjes.
De laatste vijf dagen van december verschijnt op Gamer.nl traditiegetrouw De Top 100 van het aankomende jaar in videovorm, waarin de Gamer.nl-redactie de meest veelbelovende titels selecteert en uitlicht.