De keuze voor mijn favoriete game van 2011 lijkt mi chien wat vreemd. Uiteraard heb ik mooie herinneringen aan m'n avonturen in Arkham City. Ik heb flink wat kilometers gemaakt in Forza 4 en uren m'n adem ingehouden als sniper in Battlefield 3. En toch komt er een onverwachte favoriet bij mij uit de bus. Eentje die we zelfs niet behandeld hebben op Gamer. We kregen hem niet eens binnen, ondanks meerdere smeekbedes aan de hoofdredacteur om een exemplaar te regelen. Voordeel is dan wel dat ik hem op eigen tempo kan spelen.
Jeugdsentiment
Waarom Dynasty Warriors Gundam 3 bij mij bovenaan staat heeft twee redenen. Ten eerste: jeugdsentiment. Transformers vond ik altijd al intere ant, maar na het zien van Gundams in Gundam Wing leken dat maar stramme en logge gevaartes. De mechanische strijders stalen m'n hart. Het aantal speelbare Gundams in dit derde deel is indrukwekkend, al ken ik er slechts een handjevol. Van de simpele ontwerpen uit de eerste Gundam-reeks tot de recentere modellen uit onder andere de Seed-reeks.
Het verhaal is ook weer lekker Japans en corny. Drie kampen die hetzelfde willen, maar het op een andere manier willen bereiken. Net wanneer je denkt dat er diepte in het verhaal zit doordat een stel vrienden tegen elkaar opgezet dreigt te worden, wordt de ultieme snoodaard opgevoerd. Het verhaal staat bol van dramatiek en dubieuze personages. Ik bedoel: een gast die lijkt op een meisje en vervolgens in een jurk verschijnt als z’n tweelingzus, of een leider die alleen jonge meisjes als piloot om zich heen verzamelt. Het is zo fout dat het bijna goed wordt.
Simpel is ook wel eens lekker
Ten tweede heb ik een zwak voor de Dynasty Warriors-gameplay. Het is laagdrempelig vermaak waarbij het er om draait dat jij je de koning op het strijdveld voelt. Je Gundam lijkt in het prille begin van papier-maché gemaakt, maar groeit uit tot het eenmansleger dat het dient te zijn. Het draait in de game daarnaast om grinden, maar erg is dat niet. Het vernietigen van de bataljons aan tegenstanders die op je afgestuurd worden verveeld nooit. Met een schot honderd tegenstanders van de aardbodem laten verdwijnen laat je zelfs bijna maniakaal lachen. Raar dat je dat niet in heel veel games tegenkomt.
Hoewel de basale opzet van het spel anders impliceert, is het simpelweg op knopjes rammen tijdens het spelen totaal onbevredigend. Alle Gundams hebben meerdere speciale aanvallen die zich pas tonen bij secure timing of precieze input en opspringen en een aanval in de lucht inzetten heeft weinig zin tegenover het slachtvee. Al is je Gundam nog zo sterk, als je hem verkeerd gebruikt red je het niet.
Uiteraard zijn er daardoor Gundams die niet aansluiten bij je speelstijl. Ik liep liever met een grote boog om de logge 0 heen omdat Wing Gundam meer in mijn straatje past. Toch moet je om alle mi ies te kunnen spelen andere Gundams gebruiken, waardoor je steeds wat nieuws ontdekt. Zo vond ik de Burning Gundam achteraf best oké en ben ik gelijk maar achter de bijbehorende anime aangegaan.
Geen GOTY
Vind ik Dynasty Warriors Gundam 3 ook echt de beste game van het jaar? Absoluut niet. Die eer gaat toch echt naar Batmans nieuwe game. Maar we hebben het hier over mijn favoriete spel, en soms zit puur plezier in een simpele verpakking. De laagdrempeligheid maakt Dynasty Warriors Gundam 3 voor mij de ideale game om even tu en alle grote krakers en strakke deadlines door te spelen. Ik nam me tijdens het spelen voor om enkel één mi ie te spelen, om er daarna achter te komen dat de uren voorbij waren gevlogen. Omdat hij nog niet is langsgekomen op Gamer.nl verdient deze game daarom even wat belangstelling.