Ik hoef Two Dots nooit meer te spelen. Het is absoluut niet de beste game van het jaar. Ik kan zo een reeks games noemen die daar eerder voor in aanmerking komen. Maar Two Dots was er het afgelopen jaar op momenten dat ik het nodig had.
Ik heb het advies van een lezer gevolgd en heb mij in 2014 bezig gehouden met het voortbestaan van het menselijk ras (wie dat pareltje wil teruglezen, kan terecht op de Twitter van Daniël). Dat ging goed, behalve op gamegebied. Toen ik 5 maanden zwanger was, mocht ik buiten mijn werk om niet achter een pc. Ik ben een pc-gamer. Mocht niet meer. Hierdoor ging ik mijn iPad al meer als gameplatform gebruiken. Hearthstone bijvoorbeeld, qua kwaliteit en het aantal uren dat erin gaat zitten absoluut een game van het jaar.
Toen ik 7 maanden zwanger was, lag ik in het ziekenhuis, waar de wifi-verbinding Hearthstone niet aan kon. En daar was dan Two Dots. De vormgeving was schattig, kleurrijk en eenvoudig. Het vrijwel afwezige verhaal is onschuldig en vroeg dus om geen enkele emotionele investering. De eentonige muziek kan ik onmiddellijk voor de geest halen, blijft een dag hangen en stoort me nu mateloos, maar was destijds rustgevend tu en de andere bloepjes en bliepjes in de kamer.
Belangrijkst: de simpele gameplay was de perfecte afleiding tu en controles, metingen, eindeloze informatiegesprekken en premature weeën. Ik zal het even uitleggen, want Two Dots heeft Gamer.nl niet gehaald. Het hele spel bestaat uit het combineren van twee of meer gekleurde stippen. Idealiter kun je een rechthoek van vier of meer stippen maken, want dan verdwijnen alle stippen van die kleur in een keer van het bord.
Elk level heeft een ander doel dat je binnen een bepaald aantal zetten moet halen: 47 rode en paarse stippen verzamelen bijvoorbeeld, of ijs breken door de stippen eronder drie keer te combineren. Hoe meer stippen je in zo min mogelijk stappen verzamelt, hoe hoger je score. Sommige levels waren belachelijk simpel, anderen belachelijk moeilijk. De balans was kort na de release nog ver te zoeken. Haal je het niet in het voorgeschreven aantal zetten, raak je een leven kwijt. En als je vijf levens kwijt bent, kun je niet verder. Tenzij je wacht (een leven laden kost tijd) of betaalt.
Na heel wat euro's in Two Dots te hebben geïnvesteerd, ben ik overgestapt op het aanpa en van de interne klok van mijn iPad. Dat deed ik met zekere regelmaat, want ik speelde Two Dots eindeloos en wilde er niet al te veel bij nadenken. Een paar weken later lag ik weer in het ziekenhuis: Two Dots. Aan het einde van de zwangerschap lag ik noodgedwongen veel plat: Two Dots. Met ruim 9 maanden kreeg ik een dochter. De eerste tien dagen lag ik tu en kraambezoek en luiers door in bed: Two Dots.
Ik hoef Two Dots nooit meer te spelen. Ik heb hem niet meer nodig. Ik mag weer achter de pc. En als ik toch liever op de bank lig, zijn er genoeg andere games op console, 3DS en iPad die me vele malen beter vermaken dan Two Dots. In 2015 speel ik Dragon Age: Inquisition nog steeds, net als Hearthstone, The Banner Saga, Super Smash Bros. en Grand Theft Auto 5. Met daarnaast een wipstoeltje met een meisje dat als ze ouder is hopelijk ook van gamen gaat houden. Two Dots hoort voor altijd bij 2014, als de game van dat jaar.