Lees hier de Gamer.nl-recensies van The Wolf Among Us: Ep 1 - Ep 2 - Ep 3 - Ep 4 - Ep 5
Waarom speel jij games? Is het je te doen om de funfactor? Moeten alle games vooral leuk zijn? Ik vind van niet. Neem bijvoorbeeld Spec Ops: The Line. Geen ‘leuk’ spel, je wordt er in ieder geval niet vrolijk van. Voor mij zijn zulke games het bewijs dat games meer kunnen dan alleen mensen lol bezorgen. Games zijn na het geschreven woord, audio en film een nieuw medium om verhalen mee te vertellen. Interactieve verhalen waarin jij als speler de drijfveer bent, waarin jij de keuzes maakt die het verloop van de plot beïnvloeden.
Daarom is The Wolf Among Us mijn favoriete game van dit jaar: het laat de kracht van games als verhalend medium zien. Het is geen traditionele game in de zin dat er weinig gameplay is. Het spel is beter te omschrijven als een interactieve graphic novel. Maar ik speel Telltale-games dan ook niet om de revolutionaire gameplay. Ik wil aan het denken gezet worden, mijn tanden in duivelse dilemma’s zetten en een knagend geweten hebben nadat ik het spel heb afgesloten.
Fabelachtige setting
De hoofdpersoon die dit mogelijk maakt is sheriff Bigby Wolf, de menselijke gedaante van de grote boze wolf. Bigby is een brede, norse man gestoken in een muf wit overhemd en zwarte stropdas, met schijnbaar permanent een sigaret in zijn mondhoek. Zijn taak: de orde bewaren in Fabletown, een wijk in New York waar allerlei sprookjesfiguren incognito wonen. Dit is een zeer grote verantwoordelijkheid, die haast voelbaar op Bigby’s en daarmee jouw schouders drukt. Die druk wordt nog eens verdubbeld omdat er systematisch sprookjesfiguren vermoord worden.
De reeks moorden maakt The Wolf Among Us een echt detectivespel, met een ouderwetse ‘whodunit’-sfeer. Daarom blijf je tot de laatste seconde van de vijfde aflevering op het puntje van je bureaustoel of bank zitten. Wanneer Bigby de moorden begint te onderzoeken, wordt hij meegezogen in een complot dat veel dieper gaat en verder reikt dan op het eerste gezicht leek.
Columbo
Ik voelde me net Columbo toen ik met Bigby het mysterieuze complot op probeerde te lo en. Ik had zelfs een speciaal notitieboekje gekocht om aantekeningen in te maken. Hierin hield ik nauwgezet bij wie waarbij betrokken was en of hun alibi’s wel helemaal klopten. Ieder nieuw feitje wat ik te weten kwam krabbelde ik slordig in mijn detectiveboekje terwijl ik mijn aandacht bij het spel probeerde te houden. Tegen het einde van de vierde episode had ik een uitgebreid web gemaakt waarin ik tot in detail had uitgewerkt wie wie kende en hoe ze in verhouding stonden tot ‘de grote slechterik’.
Die grote slechterik laat zijn gezicht pas zien in de laatste minuten van aflevering vier. Via alle hints die ik in mijn boekje had genoteerd, kon ik me al wel een beeld vormen van deze bad guy, hoewel hij op veel vlakken toch nog een enigma bleef. Dat maakte deze eerste ontmoeting des te bloedstollender. De hele opbouw die eraan voorafging maakte het mi chien wel het beste moment uit de hele game. Als kers op de taart is de episode na deze ontmoeting abrupt afgelopen. Telltale weet je als geen ander te laten smachten naar de volgende aflevering.
Grote boze wolf
Telltale kiest in The Wolf Among Us opnieuw voor een fictieve setting, maar weet die geloofwaardig te maken ondanks bizarre taferelen zoals pratende varkens en mensen die in monsters veranderen. The Wolf Among Us zet bovendien geloofwaardige personages neer met wie je je kunt identificeren. Bigby heeft de schijn tegen, en veel personages moeten niets hebben van de sheriff.
Centraal staat de relatie tu en sheriff Bigby en zijn a istente Sneeuwwitje. Waar je in The Walking Dead vooral een vaderfiguur voor Clementine speelde, is dat nu radicaal anders. Sneeuwwitje wil serieus genomen worden, kan prima voor zichzelf zorgen en bekritiseert de keuzes die je maakt. Ze staat in sterk contrast met de ruige Bigby en kiest vaak voor een zachtere aanpak, waar de sheriff vaak verwonderd maar tegelijk geïntrigeerd naar kijkt.
Bigby is in constante tweestrijd: aan de ene kant zit de opgekropte woede van de wolf die steeds naar buiten wil, aan de andere kant wil Bigby juist af van zijn verleden als destructief monster en zijn menselijke kant laten zien. Aan jou de keus: los je problemen op met geweld of probeer je alternatieve uitwegen voor conflicten te zoeken? Zelf koos ik steeds voor de pacifistische oplo ing, maar dat kon niet altijd voorkomen dat de wolf in Bigby de regie overnam. Dat maakt hem zo’n intere ant personage. Hij is een sheriff die het beste voorheeft met ‘zijn’ wijk, maar geplaagd wordt door innerlijke demonen en een duister verleden.
De illusie van keuze
Een veelgehoorde klacht is dat je keuzes er niet toe doen in Telltales recente titels. Dat is in zekere zin waar, maar ik had het gevoel dat de keuzes die ik maakte wel degelijk veel invloed hadden. Vergeleken met The Walking Dead in ieder geval wel. Dat komt natuurlijk ook omdat Bigby veel meer leider is dan Lee. Daardoor moet je vaak grotere besli ingen nemen. De overkoepelende verhaallijn volgt weliswaar hetzelfde pad ongeacht je keuzes, maar toch komen er weer duivelse dilemma’s voorbij die je zelf mag besli en.
Voor mij zorgt dit alles dat The Wolf Among Us met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Het volwa en verhaal, de betoverende setting en fantastisch uitgewerkte personages gecombineerd met schrijnende keuzes, duivelse dilemma’s en natuurlijk de moreel ambigue Bigby als hoofdpersoon maken de game tot een voorbeeld van games als medium met een nieuwe vorm van verhaalvertelling.