De favorieten van de redactie: RymdResa | Gamer.nl

De favorieten van de redactie: RymdResa | Gamer.nl

2015 zit er weer bijna op. Traditiegetrouw komt Gamer.nl eind december met een weloverwogen lijst van de 25 beste games van dit jaar (en natuurlijk ook met de Top 100 van 2016). Voordat het zover is, vertellen Gamer.nl-redacteuren gedurende deze maand over hun favoriete game of aan games gerelateerd moment van het jaar. Vandaag: Remco Beckers met RymdResa.

Ik was nog niet zover met Zweeds om te weten dat RymdResa niets meer dan ‘ruimtereis’ betekent. Eigenlijk had ik nog niet eens herkend dat het Zweeds was. Ik zag deze kleine, obscure game te midden van een hele waslijst van toekomstige releases op Steam staan en iets in de titel vergenoegde mij. Die gekke tweede hoofdletter? Die schijnbaar misplaatste i-grec? Dat ik de taal niet herkende? Geen idee had hoe ik het uit moest spreken?

Wat de reden ook was, ik klikte op het icoontje en kwam op de wonderschone pagina van een game waarvan ik direct wist: “Die ga ik spelen”. Sciencefiction, poëzie, minimalisme, direct herkenbare Sunle Sea-elementen, stevig gekruid met wat reflectiemomenten en kleinschalige filosofie: RymdResa presenteerde zich al meteen als een game waarbij je ogen ofwel gingen rollen ofwel gingen twinkelen. Ik heb mezelf niet kunnen zien toentertijd, maar ik weet haast zeker dat dat laatste bij mijn ogen het geval was. Een paar maanden later kreeg ik de kans RymdResa voor Gamer te spelen en die greep ik met handen en voeten aan. 

Media has no description

Vergezeld door sloten koffie

“A poetic, roguelike space ody ey in a procedurally generated world.” In een ruimtevacuüm dat zich met het hele regenboogspectrum kleurt en dat bevolkt is met iconen van de Space Age van alle soorten en maten, probeerde ik het blanke silhouet dat mijn ruimteschip was te besturen. Vergezeld door sloten koffie ontwikkelde mijn ruimteavontuur zich van een wanhopig zoeken naar een nieuwe thuisplaneet tot het koloniseren van de ruimte en het contempleren op mijn eigen positie daarin.

En die is klein. Akelig klein. Ik houd ervan over dit soort dingen na te denken. Waarschijnlijk word ik er niet veel wijzer van, maar ergens blijft het universum een bijzonder grote aantrekkingskracht hebben. Het is immers het grote onbekende en zeker in een tijd als de onze, waarin kennis iets is geworden dat iedereen te allen tijde tot zich kan nemen in een mate waarvan men vroeger alleen maar kon dromen, heeft de ruimte, juist omdat ‘ie onbekend is, nog aardig wat ‘magie’ in zich.

Mi chien intimideert ons dat, maar het daagt ons in elk geval ook uit. Als mensheid hebben wij altijd voorbij de horizon proberen te kijken. De ruimte is daarin niet anders. En zeker met alle nieuws over spectaculaire ontdekkingen die gedaan worden op Mars, of Pluto, of met de Rosetta-sonde, wordt onze fantasie en lust meer te weten telkens weer geprikkeld. Het zet je aan het denken. Dat is wat RymdResa ook probeert. Wat nou als wij geen thuis meer hebben? Waar moeten we dan naartoe? Wat gaat er dan door ons hoofd?

Media has no description

De astronaut in de game daalt steeds verder af in zijn donkere gedachten. Als het donker het enige is dat je nog kent, ben je op jezelf aangewezen, kun je enkel bij jezelf te rade gaan. De gedichten in RymdResa proberen dit, niet altijd even succesvol, te weerspiegelen. Het zijn korte, abstracte gedichten, vaak wat pretentieus, net als de rest van het spel. Maar wat zet het je aan het denken! 

Van frustratie naar blijdschap

Mijn ruimteschip bewoog allerhande kanten op, maar afgetekend tegen die pikzwarte ondergrond kon ik niet zien waar naartoe. Al mijn bewegingen leken zich niet te voltrekken, al mijn pogingen vooruit te gaan ijdele hoop. Het frustreerde enorm. Precies wat het spel wil. Opeens declameert de geslachtsloze astronaut, representant van de hele mensheid, weer een gedicht en verwoordt precies wat er dan door mijn hoofd spookt. De impact was krachtig. Mijn frustratie zet zich om in een verra ende blijdschap als ik opeens weer een ster tegenkom of langs een planeet sjees: ik beweeg dus toch. Ik hang niet zo stil als ik denk.

De muziek herhaalt zichzelf continu. De kleuren veranderen abrupt maar tegelijkertijd ongezien. De gedichten zijn onthutsend. Jouw rol in het spel is bijna verwaarloosbaar, want je schip is zonder zwaartekracht zo moeilijk te besturen. De eenzaamheid in de game slaat over op mezelf. Door de stijl brengt het spel je in een zekere trance waardoor je het veel langer kunt spelen dan je in de gaten hebt. De gevoelens die je ervaart door het spelen en die je lijkt te delen met de astronaut, stapelen zich dan op. Opeens geraakt te worden door hoe alleen je bent in die ruimte, was een mokerslag. 

Sublieme emotie

Zelden heeft een game zoveel effect op mij gehad. Tuurlijk: spanning en frustratie, bloed, zweet en tranen ervaren we allemaal wel als we gamen. Daar doe je het immers ook voor. Maar dit plotselinge gevoel van alleenheid verraste mij. Ik schrok er zelfs wat van. Het bewoog me niet tot tranen, eerder het tegenovergestelde zelfs. Ergens was het een sublieme emotie. Als je speelt, begeef je je in een magische cirkel, volgens een speltheorie van Johan Huizinga. De daadwerkelijke wereld die zich buiten het spel afspeelt, heeft dan tijdelijk geen of een sterk verminderde betekenis voor je. Dat is een geleidelijk proces, het is niet zo dat als je begint met gamen je direct de hele buitenwereld vergeet. Maar stel dat dit opeens wel gebeurt.

Het is mooi als een game dit kan bewerkstelligen. En iedere gamer zal dit bij verschillende games ook anders ervaren. Wat ik bij RymdResa ervoer, is geen maatstaf voor hoe goed het spel is. Maar wel voor hoe goed ik het spel vind. Dat zijn twee verschillende dingen. Ik zou niet durven te beweren dat RymdResa mijn favoriete game van 2015 is. Ik vind dat sowieso erg moeilijk om te bepalen. Het is lastig om een keuze te maken tu en de nieuwste games die je heel erg goed vindt en games die je al jaren speelt, die de aantrekkelijkheid van hun nieuwheid daardoor hebben verloren maar die desalniettemin goed blijven. 

Media has no description

RymdResa is geen van beide. Het is een tamelijk nieuwe game, toegegeven, maar het heeft daardoor niet meer aantrekkingskracht gehad. Of het een game is die ik blijf spelen, weet ik ook nog niet. En kritisch bekeken is het ook geen perfecte game, verre daarvan. Maar hoe ik RymdResa gespeeld heb, afgelopen september, is wel een maatstaf voor hoe emotioneel sterk games kunnen zijn en hoezeer zij hierin helemaal niet onder hoeven te doen voor de mooiste literatuur of toneelstukken en de beste films of muziek.

Ik zie erg uit naar een volgende, soortgelijke ervaring. Ik ga er niet naar op zoek, want dat vermindert de verra ing als ik het tegenkom, maar juist daarom ben ik wel ook erg benieuwd wat het jaar 2016 aan game-ervaringen voor me in petto heeft. 

Lees de Gamer.nl-recensie van RymdResa terug.

Koop de 'Gamer.nl favorieten van de redactie' ook op Bol.com.

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou