Als je mij zou vragen wat ik de beste game van het jaar vind, zou ik zonder aarzelen Uncharted 4 zeggen. De reden waarom ik in dit stuk over Monster Hunter Stories vertel, in plaats van Naughty Dogs’ laatste epos, is niet omdat Lars mij al voor was, maar omdat Monster Hunter Stories iets speciaals heeft wat ik miste bij Uncharted 4.
Monster Hunter Stories is namelijk leuk. Dat wil uiteraard niet zeggen dat Uncharted 4 dat niet is, maar toen ik met Nathan Drake aan het klimmen en schieten was, ging de PlayStation 4 na een aantal uur weer uit. Die game is zo spectaculair en meeslepend dat ik na een bloedstollende achtervolging cène net zo uitgeput was als Drake. Monster Hunter Stories heb ik daarentegen urenlang gespeeld, tot het punt dat ik de game niet meer weg kon leggen en dagelijks tot drie uur ’s ochtends nog met kramp in mijn handen zat te priegelen op mijn 3DS.
Die game is zo relaxed, zo verslavend, zo leuk. Het doet me denken aan de tijd dat ik vanaf de basi chool naar huis rende om The Legend of Zelda: Ocarina of Time verder te spelen en later toen ik vanaf mijn werk naar het station scheurde, zodat ik een eerdere trein kon pakken en daardoor langer Xenoblade Chronicles kon spelen. Monster Hunter Stories had net niet diezelfde impact als deze twee legendarische games, maar kwam er verdomd dichtbij.
Als er nu vraagtekens boven je hoofd zweven of als je in een ander tabblad aan het Googlen bent, is dat waarschijnlijk omdat je nog nooit van deze game hebt gehoord of omdat je je afvraagt of je de aankondiging van een lokalisatie hebt gemist. Monster Hunter Stories is namelijk alleen nog maar uitgekomen in Japan en het is nog onduidelijk of de game ook in Nederland uit gaat komen. Als student Japans en Monster Hunter-fan kon ik het echter niet laten om de game alvast in het Japans te spelen.
Voor de oningewijden: Monster Hunter Stories is een spin-off van de Monster Hunter-serie voor Nintendo 3DS. Het actiegenre is ingeruild voor een traditionele rpg-ervaring, de realistische graphics hebben plaatsgemaakt voor kleurrijke, schattige karikaturen en in plaats van te jagen op de monsters, leef je in vrede samen met ze en kun je ze zelfs berijden. Als je het zo leest, zou je bijna denken dat de game niets meer met Monster Hunter te maken heeft. Maar dat is niet zo: Stories is heel anders dan de hoofdserie, maar in e entie is het precies Monster Hunter.
Gevechten zijn weliswaar turn-based, maar net als de in hoofdserie moet je het gedrag van de monsters kunnen lezen en op aanvallen kunnen anticiperen om succesvol klappen uit te delen. De game maakt daarvoor gebruik van een steen-papier-schaarsysteem, waarbij je kunt kiezen tu en Speed, Power en Technique. Monster Hunter-veteranen kunnen voorspellen dat een Barroth op zijn brute kracht inzet en een Velociraptor op zijn snelheid vertrouwt. Door te counteren met het juiste type aanval zet je de strijd naar je hand. Ondanks dat je de hele tijd met keuzemenuutjes bezig bent, is de spanning als je een type aanval kiest net zo hoog als wanneer je in een “normale” Monster Hunter-game op een Tigrex afrent.
Iconische voorwerpen zoals de Well-done Steak, Mega Potion, Shock Trap en Paint Ball zijn daarnaast zo logisch verwerkt in de game dat je zonder de item-beschrijving te lezen al kunt voorspellen wat voor effect ze hebben in de rpg-context van Monster Hunter Stories. En tijdens het verkennen van de open wereld kun je, net als in de hoofdserie, materialen en grondstoffen verzamelen en die combineren tot nieuwe voorwerpen om te gebruiken in gevechten. De Monster Hunter-formule werkt verbazingwekkend goed in een rpg-setting, waardoor het bijna voelt alsof je de serie weer opnieuw ontdekt.
Een rpg is echter niet compleet zonder een goed verhaal en ook daar laat Monster Hunter Stories geen steken vallen. Het verhaal is vrij simpel en speelt hevig in op clichés (de kracht van vriendschap!), maar dat maakt de hele ervaring op een of andere manier alleen maar beter. Het geeft gewoon zoveel voldoening om mijn zelfgemaakte personage vliegend op een Rathalos het kwaad te zien verslaan. Het helpt overigens dat Monster Hunter Stories zonder enige twijfel de mooiste 3DS-game ooit is – en dat terwijl het spel zelfs in 3D nog regelmatig de 60fps aantikt. Hoe ze dat bij Marvelous voor elkaar hebben weten te krijgen, is mij een raadsel, maar indrukwekkend is het zeker. De game is werkelijk een genot om te zien en tijdens het doorspelen van het verhaal kon ik niet wachten tot de volgende cutscene.
Mi chien zie ik het allemaal net even wat rooskleuriger dan normaal omdat ik door het spelen van deze game in de praktijk kon zien hoe mijn Japanse leesvaardigheid over de jaren is verbeterd, wat een ontzettende motivatieboost was. Maar dat neemt niet weg dat Monster Hunter Stories een onwijs goede game is die ik met veel plezier heb gespeeld. Ik hoop daarom dat hij volgend jaar ook naar het westen komt, zodat meer mensen ervan kunnen genieten. Wellicht zien we deze game rond de volgende jaarwi eling weer opnieuw terug in de ‘Favorieten van de redactie’!