De vier eerste facties van Total War: Warhammer zetten de toon, maar de Old World is gevuld met imposante rijken en rondtrekkende hordes die naadloos in de Total War-formule pa en. Voor het eerste deel van de trilogie heeft The Creative A embly nog vijf facties geïntroduceerd in de vorm van dlc.
Opvallend hieraan is dat de studio niet blijft bij de facties die in de achtste editie van Warhammer een Army Book hebben gekregen. De Beastmen stammen bijvoorbeeld nog uit de zevende editie en Bretonnia heeft met de zesde editie zijn laatste officiële Army Book gekregen. De Norsca zijn nota bene nooit een apart leger geweest. Blijkbaar heeft Warhammer-eigenaar Games Workshop genoeg vertrouwen in The Creative A embly om hen de vrijheid te geven om nieuwe volwaardige facties te verzinnen, compleet met nieuwe eenheden en monsters. Dat geeft hoop voor andere legers, die alleen worden genoemd in de talrijke boeken over Warhammer of een rol spelen in een spin-off van de tabletop-game.
Warriors of Chaos
De tot dusver beschreven facties vechten elkaar voortdurend de tent uit, maar er is één macht die liever die tent helemaal afbrandt. Vanuit een andere dimensie kijken de vier grote goden van Chaos verlekkerd toe en wachten op het juiste moment om een allesvernietigende invasie te beginnen. De bloeddorstige Khorne, de altijd konkelende Tzeentch, de eeuwig rottende Nurgle en de perverse Slaanesh voeden zich met de collectieve emoties van de mensheid en willen dolgraag de wereld voor zichzelf claimen. Het is gelukkig nagenoeg onmogelijk voor ze om zich daadwerkelijk te manifesteren in de wereld en maken daarom gebruik van de Warriors of Chaos.
Hoe noordelijker je komt, hoe sterker de corrumperende invloed van Chaos zich doet gelden. Alleen de meest vastberaden helden kunnen de fluisterende stemmen weerstaan, die je macht, roem, rijkdom en genot beloven. Met name de Viking-achtige Norsca geven toe aan Chaos en trekken de Chaos Wastes in. Na jaren overleven komen ze veranderd terug. Met een waanzinnige blik zoeken ze naar alles en iedereen dat de aanraking van Chaos weet te weerstaan om het aan hun roodgloeiende zwaard te rijgen. De zwarte pantsers van de krijgers zijn versmolten met hun vlees en de zielen gevangen in hun schilden krijsen hun slachtoffers tegemoet. Het zijn er vaak maar een paarhonderd, maar elke Chaos Warrior staat gelijk aan een dozijn gewone stervelingen.
Gewoonlijk zijn de Chaos-goden onderling verdeeld, maar eens in de zoveel honderd jaar krijgt een kampioen van Chaos het voor elkaar om de benodigde wapenstukken te verzamelen en door elke god gezegend te worden. Ditmaal staat Archaon the Everchosen – een voormalig priester van Sigmar die in zijn queeste om Chaos te verslaan iets te diep in de afgrond heeft gestaard – aan het hoofd van Chaos Undivided en maakt de wereld zich op voor een apocalyptisch eindgevecht. Samen met de monsterlijke Kholek Suneater en de uiterst ijdele Sigvald the Magnificent trekt Archaon naar het zuiden en overal waar hij komt laat hij smeulende ruïnes achter.
De Warriors of Chaos zijn zonder twijfel de sterkste voetsoldaten van de wereld. Onverschrokken, zwaar bepantserd en bovennatuurlijk sterk hakken Chaos Warriors en Chosen iedereen in stukken terwijl ze “Blood for the Blood God, Skulls for the Skull Throne!” bulderen. De zwartgeblakerde kern van elk Chaos-leger wordt ondersteund door hordes licht gepantserde Chaos Marauders, door demonen bezeten Hellcannons en een keur aan gruwelijk gemuteerde monsters. De meest weerzinwekkende beesten zijn nog wel de Chaos Spawn: krijgers die iets te hard zijn ‘gezegend’ door de goden en nu door het leven gaan als een vlezige ma a van klauwen, tentakels en tanden. Tactisch inzicht hoef je niet te verwachten van deze gedrochten, maar ze zijn erg bedreven in het opbreken van formaties.
Beastmen
Niet alleen vanuit het ijzige noorden bedreigt Chaos de volkeren van de Old World. Ook in de diepe, duistere bo en ben je je leven niet zeker. Daar klinkt het woedende gebalk van de Beastmen, de kinderen van Chaos die elke vorm van beschaving haten. Ze verachten de mensen in het bijzonder: hoe ze achter hun muren schuilen, bibberend bij het horen van duizenden naderende hoeven. De vete tu en Khazrak One-Eye – zijn naam geeft je een hint waarom – en Elector Count Boris Todbringer is een berucht voorbeeld van de grenzeloze haat van de Beastmen. Jarenlang ging de imperiale provincie Middenland gebukt onder de vernietiging van onverdedigde nederzettingen, alleen zodat Khazrak de graaf uit zijn tent kon lokken voor een typisch gevalletje ‘oog om oog’.
De Cloven Ones zijn een onnatuurlijk product van Chaos, dat overal wel in enige mate invloed uitoefent. Het komt regelmatig voor dat kersverse ouders tot hun schrik ontdekken dat hun kroost gruwelijk gemuteerd is. Vaak hebben ze hoorns zoals die van geiten of stieren, en in plaats van voeten hebben ze hoeven. Officieel horen de ouders de lokale priester of Witch Hunter in te lichten, maar uit schaamte kiezen velen ervoor om hun vervloekte nageslacht in het bos achter te laten. Daar trekt het gehuil van de kinderen de Beastmen aan, die de vondelingen opnemen in hun kudde. De Beastmen zijn berucht om hun beestachtige wreedheid, maar hun menselijke intelligentie verschaft ze een duivelse sluwheid. Gebruikmakend van verborgen paden in het woud, duiken ze onverwachts op en ontvolken de beesten hele dorpen in een ogenblik, om even snel weer te verdwijnen.
Op het slagveld zijn de Beastmen een typische ‘gla cannon’. Met uitzondering van brute Bestigors zijn de Beastmen wars van bepantsering en vertrouwen ze op hun snelheid en wilde bloedlust om hun prooi aan stukken te scheuren, voordat deze zich kan verweren. Terwijl stoottroepen als Minotaurs en Razorgor Chariots de vijandelijke linie overhoop gooien met ontzagwekkende charges, werpen hordes aan kleinere Gor zich in de flanken. Van ver slingeren eenogige Cygors rotsblokken op de vijand af en bedrijven Bray-Shamans hun vuige magie die mens, dier en plant op gruwelijke wijze misvormt. Een gedisciplineerd leger dat de initiële storm weet te weerstaan, maakt echter een goede kans om van ze te winnen.
Wood Elves
De slachtpartijen die de Beastmen onder de mensen aanrichten kunnen de Wood Elves niet zoveel schelen. Zelfs een invasie van Chaos laat de Asrai nagenoeg koud. Maar zet ook maar één voet in het magische woud Athel Loren en je dagen zijn geteld. De Wood Elves zijn uitzonderlijk territoriaal en doen alles om het bos te beschermen tegen elke invloed van buitenaf. In Athel Loren hebben de bomen een eigen wil en zelfs de tijd houdt zich niet helemaal aan de regels. In het midden van het bos staat de Oak of Ages, een majestueuze boom met wortels die honderden kilometers ver reiken. Voor de Asrai is de Oak of Ages heilig en iedereen die de boom iets aan wil doen, kan rekenen op een pijl door het oog.
De Wood Elves zijn van een wilder slag dan hun neven in het westen. Niemand vertegenwoordigt de relatie tu en de elfen en de ruige natuur beter dan godkoning Orion. Elke eerste lentedag wordt een jonge prins van de Asrai uitgekozen om de Oak of Ages in te gaan. Daar ondergaat hij een metamorfose tot Orion, de avatar van de god Kurnous en metgezel van de even goddelijke koningin Ariel. Met een gewei en bokkenpoten maakt hij een dodelijke indruk en met zijn magische speer lost hij die belofte in. Als aanvoerder van de Wild Hunt trekt hij ten strijde tegen eenieder die Athel Loren bevuilt. Tot de eerstvolgende midwinter, want dan verkiest hij de brandstapel om de volgende lente de cyclus te voort te zetten.
De Wood Elves zijn de beste boogschutters van de wereld en hun tactieken sluiten daar naadloos op aan. Hoewel de Asrai beschikken over competente infanterie, zoals de Eternal Guard en Wardancers, geven zij de voorkeur aan schermutselingen op afstand. Wildwood Rangers en Waywatchers kunnen al rennend de vijand bestoken met uiterst precies geplaatste pijlen, om daarna de ruimte te geven aan Wild Riders en Dryads en de verzwakte vijand te uiteen te drijven.
Naast hun eigen behendigheid en genadeloze furie kunnen de Wood Elves altijd rekenen op de oorspronkelijke inwoners van Athel Loren. Geleid door de oeroude Durthu, die na millennia aan boskap weinig sympathie voelt voor de jonge volkeren, staan tientallen Treemen klaar om elke indringer met hun ma ieve ledematen te pletten. Reusachtige haviken en adelaars, net als Forest Dragons liggen op de loer in Athel Loren. Zelfs de wortels keren zich tegen elk leger dat het waagt om door het donkere woud te dwalen. Al moet je er wekenlang door omreizen, een sluiproute door Athel Loren is het niet waard.
Bretonnia
Weet je hoe je een Bretonnian Grail Knight uit de tent lokt? Suggereer dat zijn geliefde Lady of the Lake stiekem de elfse godin Ariel in vermomming is en de woedende edelman daagt je prompt uit tot een gevecht tot de dood. De ridders van Bretonnia staan bekend als de beste en meest eervolle ruiters in de Old World, maar hun eeuwige queeste naar gerechtigheid heeft een duister randje.
In Bretonnia, dat je kunt zien als een mix van middeleeuws Frankrijk en de Arthuriaanse legendes, is eer het grootste goed. Tientallen jonge ridders dolen door de vruchtbare heuvels van Bretonnia, op zoek naar avontuur in de hoop zich te bewijzen tegenover de Lady of the Lake en haar zegen te ontvangen. Hun strikte morele code verbiedt de edelen weg te rennen van het gevecht, ongeacht hun kansen op de overwinning. Alleen de dapperste, puurste en barmhartigste ridders mogen uit haar graal drinken. De beste van deze bovenmenselijk sterke Grail Knights is de onverschrokken Louen Leoncoeur, die door zijn gelijken is verkozen tot Royarch.
Zo verheven als de adellijke stand is in het schone land ten westen van de Grey Mountains, zo slecht hebben de boeren het. Bretonnia kent een genadeloos feodaal stelsel en als eenvoudige landwerker heb je een ellendig bestaan. Elk jaar mag je negentig procent van je oogst afstaan en met wat pech wordt je geronseld als Peasant Bowmen of Man-at-Arms voor de kruistocht van een of ander blauwbloedje dat zich zo nodig moet bewijzen. In de ogen van de adel is dit simpelweg de natuurlijke gang van zaken. Sterker, de gemiddelde hertog staat zo ver af van zijn volk dat hij zijn dienaren vaak niet eens kan verstaan.
Ondanks de onrechtvaardige werkelijkheid in Bretonnia rijden haar ridders voorop zodra Chaos zich roert. De zwaar bepantserde en heroïsche cavalerie, zoals de eerder genoemde Grail Knights en de vliegende Pegasus Knights, vormt de kern van een Bretonniaans leger, dat als een ijzeren vuist inslaat op de vijandelijke flank. Intu en mag de matig gemotiveerde infanterie de vijand op zijn plek houden. Ook al staan de goed bewapende Foot Squires hun mannetje, Bretonnia moet het vooral hebben van de vernietigende charges van haar ridders.
Norsca
De lo e confederatie van Norsca-stammen, noordelijk van de Sea of Claws, vormen een voortdurende bedreiging voor de Empire en de rest van de Old World. Het ijzige land staat geen landbouw toe, waardoor zij sterk afhankelijk zijn van rooftochten. Niet dat je ze daarover hoort klagen, want de Norsca zijn verzot op plunderen. Is het niet om de buit, dan doen ze het wel om de aandacht en zegen van de vier goden van Chaos te verdienen. Ze vereren officieel de Hound, de Serpent, de Eagle en de Crow, maar op de monsterlijke mammoeten van de Norsca staat gewoon het achtpuntige wiel van Chaos geschilderd.
De beste en meest moordlustige Norsca trekken naar de Chaos Wastes om zich aan te sluiten bij de legioenen van Chaos, maar de achterblijvers zijn ook niet mis. Hun gebrek aan demonische pantsers en waanzinnig makende zegeningen van de duistere goden maken de Norsca goed met een bloeddorstige razernij. Naarmate troepen als Marauder Berserkers langer in gevecht zijn, des te sterker ze worden. Bovendien zien de Norsca het als een grote uitdaging om de grootste en meest bloeddorstige monsters neer te slaan en te temmen. Je moet daarom niet gek opkijken als je naast Skin Wolves en Ice Trolls ook ontzagwekkend grote mammoeten en draakachtige Frost Wyrms op je af ziet stormen.
Als er één naam is die iedereen, tot in de verste uithoek van de wereld, laat huiveren dan is dat die van Wulfrik the Wanderer. Niemand, zelfs de hoogste koning of het verschrikkelijkste monster, is veilig voor de heilloze queeste van Wulfrik om de machtigste wezens te verslaan. In het verleden maakte de Norsca-krijgsheer de kapitale fout om in een dronken bui te pochen dat hij iedereen kon verslaan en dat zelfs de inwoners van het domein van Chaos voor hem moesten vrezen. De goden van Chaos hoorden dit glimlachend aan en bevolen hem dit waar te maken. Nu rijst hij de hele wereld af in zijn onnatuurlijk snelle schip Seafang, om elke waardige tegenstander in een gevecht van man tot man af te slachten. Dankzij de Gift of Tongues kan hij elk wezen in zijn eigen tong op onweerstaanbare wijze uitdagen tot een duel. Dankzij deze gave is de trotse Norsca-krijgsheer vooralsnog ongeslagen.
In het volgende deel laten we de Old World voor wat het is en trekken we naar het westen, waar de High Elves, Dark Elves, Lizardmen en Skaven hun eigen oorlogen uitvechten.