Met Gamer.nl bedoelen we het collectief van een slordige veertig redacteuren die aan deze website meewerken. Bij het samenstellen van deze lijst zijn niet de recensies leidend geweest, maar hebben wij democratisch gestemd om te zien welke games het populairst zijn onder de redactie. Door zo achteraf naar de games te kijken, hebben we ook rekening kunnen houden met de impact die een game na lancering had, patches en downloadbare content die de ervaring wellicht hebben aangepast, en hoe de game zich staande hield tu en de concurrentie gedurende het jaar.
We zijn dan ook erg benieuwd met welke titels jullie het eens zijn, met welke mi chien ook wel helemaal niet en wat je persoonlijke favoriet van dit jaar is!
Nioh laat zien dat ‘Dark Souls’ inmiddels als een op zichzelf staand genre mag worden beschouwd. Nioh maakt er in ieder geval geen geheim van waar het de inspiratie vandaan haalt. Wat werkt in Dark Souls, wordt overgenomen; wat verbeterd kan worden, wordt verbeterd; waar Team Ninja niet kán verbeteren of evenaren, maakt de ontwikkelaar de wijze keuze om het iets bescheidener in te steken. Het resultaat is een game die zich niet kan meten met From Softwares meesterwerk, maar wel eentje die zich daar trots net onder mag nestelen.
Nioh is mi chien langer dan dat het leuk is, maar blijft in ieder geval lang genoeg leuk om je aandacht vast te houden. Na 1001 keer sterven begin je vol goede moed aan poging 1002. Je laadt de savegame weer – verbeten, mi chien gefrustreerd, maar met een honger die maar weinig andere games zo goed kunnen stillen als Nioh.
Lees de Gamer.nl-recensie van Nioh.
Housemarque was tot nu toe bekend van enerzijds hun twin stick bullet hell-games als Resogun en Super Stardust, en anderzijds de top down-spellen als Dead Nation en Alienation. Die twee werelden komen nu glorieus samen in hun nieuwste game, Nex Machina.
Nex Machina is arcadeactie in zijn puurste vorm. De besturing is opzettelijk simpel gehouden, met twee pookjes en twee knoppen, eentje om te dashen en een om je secundaire geweer af te vuren. Maar de actie is allesbehalve simpel. Je krijgt geen moment van rust, je wordt in volle snelheid van level naar level geschoten. Overleven heeft je volle aandacht nodig. Wie te lang stilstaat wordt binnen de kortste keren ingesloten. Kortom: Al het beste van de Finse studio Housemarque komt samen in één heerlijke game vol bizar moeilijke kogelregens.
Lees de Gamer.nl-recensie van Nex Machina.
Ironisch genoeg verscheen een van de technisch indrukwekkendste jrpgs van de afgelopen tien jaar uitgerekend op de Wii. Met Xenoblade Chronicles 2 flikt Monolith Soft een soortgelijk kunstje, door een vervolg dat nog grootser is in opzet in de kleine draagbare hardware van de Switch te persen.
Xenoblade Chronicles 2 barst uit zijn voegen van de content. Na 65 uur lang vechten, ontdekken, Blades ontgrendelen en handel drijven heb je weliswaar het einde van het verhaal bereikt, maar in werkelijkheid heb je pas het topje van de ijsberg gezien — of in dit geval, van de titaan. Xenoblade Chronicles 2 is zeker niet foutloos, maar wanneer een jrpg qua verhaalvertelling, vechtsysteem en soundtrack de spijker zo keihard op de kop slaat, zijn die fouten makkelijk te vergeven en te vergeten.
Lees de Gamer.nl-recensie van Xenoblade Chronicles 2.
Destiny 2 is geen Destiny 1.5, een simpele re-skin, maar het is ook geen game die heel veel dingen anders doet. Destiny 2 is vooral een logische volgende stap, een game die laat zien dat Bungie veel van het eerste deel geleerd heeft. In de Destiny-serie is er in die zin geen begin of einde. Destiny is een traject. En Destiny 2 is meer Destiny, of om specifiek te zijn: meer betere Destiny.
Destiny 2 kun je op geheel eigen wijze spelen: tegen andere spelers of tegen de kunstmatige intelligentie, lekker luchtig of op het puntje van je stoel. Destiny 2 heeft zijn beperkingen, maar is tegelijkertijd het summum van keuzevrijheid. Dat gezegd hebbende: vond je het eerste deel niets omdat het content-recycleproces of het dlc-model je tegenstond, dan gaat deel twee je niet overtuigen.
Lees de Gamer.nl-recensie van Destiny 2.
Spelers die snakten naar het rauwe militaire gevoel van eerdere Call of Duty-delen zijn bij Call of Duty: WW2 aan het goede adres. En dat eigenlijk in alle modi. Flashbacks naar de HBO-serie Band of Brothers en games als Medal of Honor en Brothers in Arms stapelen zich gedurende het zes uur lange singleplayeravontuur op. Online is nog altijd snel, maar niet zo snel als de laatste Call of Duty-spellen. In WW2 ligt de focus uiteindelijk minder op handeling nelheid en meer op positionering en anticipatie.
Toch is WW2 niet per se het deel dat het roer helemaal omgooit, laat staan de zo gehoopte terugkeer naar de eenvoud van Call of Duty 4: Modern Warfare. WW2 ligt ergens op de grens van vernieuwend en behoudend. Het resultaat is een game die bij vlagen aanvoelt als bekende kost, maar als shooter goed genoeg is om daarmee weg te komen.
Lees de Gamer.nl-recensie van Call of Duty: WW2.
Het verhaal van Nathan Drake is met Uncharted 4 afgerond, maar gelukkig is hij niet de enige avonturier die kostbare verloren steden in een hoopje as achterlaat. Dief Chloe Frazer en soldaat Nadine Ro , zijpersonages uit de Uncharted-reeks, gaan in The Lost Legacy samen op pad. Ze zijn op jacht naar de kostbare slagtand van de god Ganesh, maar hierin zijn ze niet de enige. Een slechterik met een flink leger en een hoop explosieven heeft namelijk exact hetzelfde doel voor ogen.
Het is een doorsnee opzet voor een Uncharted-game en deze opzichzelfstaande uitbreiding is dan ook vooral een herhaling van wat we al hebben gespeeld, maar dan met twee andere toffe personages in de hoofdrol. De game ziet er prachtig uit en speelt weer lekker weg, maar laat een minder blijvende indruk achter dan de numerieke delen uit de serie.
Lees de Gamer.nl-recensie van Uncharted: The Lost Legacy.
In Splatoon 2 speel je een inktvismensje gewapend met een heel breed arsenaal aan verfwapens. Door verf te spuiten kill je niet alleen je tegenstanders, maar kleur je ook de wereld om je heen, zowel in de multiplayermaps als de singleplayerlevels. Daarmee doet Splatoon 2 weinig anders dan het eerste deel, maar de ijzersterke gameplay houdt prima stand in een zeer vermakelijke multiplayermodus.
Dat maakt Splatoon 2 een aankoop waar geen enkele Switch-bezitter spijt van krijgt. Sommige randzaken, zoals de matchmaking en het party-systeem, lopen helaas enorm achter op de gameplay. Nintendo komt er echter mee weg, omdat Splatoon 2 in ieder ander facet weergaloos is.
Lees de Gamer.nl-recensie van Splatoon 2.
Ontwikkelaar NetherRealm deed eerder al met Injustice: Gods Among Us (2013) en Mortal Kombat X (2015) een fri e wind door het vechtspellengenre waaien. De games van de studio, opgericht door de fameuze Ed Boon, zijn luchtig van aard en hebben spectaculaire cinematics, toegankelijke gameplay en verhalende singleplayermodi. Injustice 2 spitst zich nog meer op die formule toe.
Dankzij de gelaagdheid van de gameplay, de vermakelijke singleplayer en indrukwekkende cinematografie durven we Injustice 2 iedereen aan te raden. Dit is het meest toegankelijke werk van NetherRealm tot nu toe, terwijl de vechtgamefanaat nog meer dan in het vorige deel op zijn wenken wordt bediend met een diepgaand vechtsysteem.
Lees de Gamer.nl-recensie van Injustice 2.
In een baan rondom Saturnus zweeft het mijnbouwstation Kronos II. Hier houdt het enige menselijke bemanningslid, kapitein Olivia Rhodes, een oogje in het zeil, gea isteerd door een robot die ze ‘Jack’ noemt. Jij bent Jack. Het is jouw taak om Olivia bij te staan, te beschermen en uiteindelijk haar leven te redden.
Dit ruim acht uur durende sciencefictionavontuur geeft je het gevoel dat je werkelijk in en rond een geavanceerd ruimtestation zweeft en werkzaamheden verricht. De unieke vorm van voortbewegen is bijzonder comfortabel en maakt goed gebruik van vr. Het zeer sterke acteerwerk zorgt voor de broodnodige menselijke emoties in een overdonderend technologisch geheel.
Bij Lone Echo krijg je standaard gratis de multiplayergame Echo Arena, dat gebruikmaakt van dezelfde gameplaymechanieken.
Lees de Gamer.nl-recensies van Lone Echo en Echo Arena.
Twee jaar na de Japanse release kwam Yakuza 0 in 2017 eindelijk ook uit in het Westen. In deze prequel speel je wederom als de aloude hoofdrolspeler van de serie Kazuma Kiryu en eveneens oude bekende Goro Majima. 0 speelt zich af in de jaren ’80, waardoor de game wel een hele andere vibe heeft dan de andere delen.
Tu en de foute discomuziek en erotiekvideotheken bevindt zich echter nog steeds een onmiskenbare Yakuza-game. De manier waarop zinloze, nee, ongedwongen activiteiten als karaoke zingen of eten in een restaurant, en keiharde straatgevechten in elkaar over gaan is uniek voor de serie. Doordat Yakuza 0 zich ook nog eens afspeelt vóór alle andere games, maakt dit mi chien wel de ideale game om deze ondergewaardeerde serie eindelijk een kans te geven.
Een angstaanjagende villa. Een hoofdpersonage dat zijn vermiste vriendin zoekt. Een morbide aanleiding om op onderzoek uit te gaan. De opzet van Resident Evil 7 lijkt de eerste paar minuten identiek aan die van andere recente horrorgames. Maar als het stof rond het mysterieuze landgoed van de Bakers in het fictionele dorpje Dundley vrij letterlijk is opgetrokken, blijkt die opzet de vermomming van een moderne kla ieker.
Dankzij het nieuwe eerstepersoonsperspectief en de comeback van enkele simpele doch doeltreffende survivalelementen heeft de Resident Evil-serie zichzelf opnieuw uitgevonden. Resident Evil 7: Biohazard is een formidabele horrorgame en de eerste ‘grote’ topgame voor PlayStation VR.
Lees de Gamer.nl-recensie van Resident Evil 7: Biohazard.
Hellblade: Senua’s Sacrifice is een bijzondere en persoonlijke game, met in de hoofdrol een vrouw die last heeft van psychoses. Als speler hoor je voortdurend stemmen en weet je niet meer wat echt is en wat niet. De medisch zieke geest van Senua is niet enkel een excuus om je angst aan te jagen met bizarre wezens of schokkende tu enfilmpjes. Haar mentale staat is alles, ook voor jou. Het is de opdrachtgever die bepaalt waar je naartoe moet. Het is de verhalende verteller. Het is je belangrijkste wapen in gevechten. Ieder aspect van Hellblade belichaamt de geest van Senua en dat schept een diepe band met het personage.
In de kern is Hellblade gewoon een game die netjes de checklist van een persoongedreven actieavontuur afwerkt. Je loopt voordat je het einddoel bereikt langs prachtig vormgegeven gebieden, moet daar steeds uitvogelen hoe je verder komt en op haast vaste tijden staat er een baas in de weg. Het zijn vrij traditionele spelelementen die je allemaal al tig keer hebt gezien, alleen zelden zo intens.
Lees de Gamer.nl-recensie van Hellblade: Sensua’s Sacrifice.
In What Remains of Edith Finch reist de zwangere Edith naar het huis waar ze is opgegroeid. Dit bijzondere gebouw herbergt allerlei geheimen en via een sleutel krijgt ze eindelijk toegang. Hoe zijn al haar familieleden overleden? Welke verhalen worden hierover verteld en wat is waar?
What Remains of Edith Finch is een prachtig verhalenboek. In deze serie vignetten laat maker Giant Sparrow zien hoe interactie bij kan dragen aan vertellingen. Niet elk verhaal in de game komt even goed uit de verf, maar bij elkaar is het een verra end en mooi geheel.
Lees de Gamer.nl-recensie van What Remains of Edith Finch.
De aantrekkingskracht die crpg’s hebben boven hun Japanse familieleden is vrijheid. Vrijheid om je in een fantasiewereld zo te gedragen als je zelf wilt. Helaas gaat dit bij westerse spellen weleens ten koste van het verhaal en de personages. Divinity: Original Sin 2 doet dit wél goed, door niet alleen de spelwereld en de spelerskrachten tot in detail te simuleren, maar door ook de personages en hun interacties in een duizelingwekkend aantal stappen vooruit te bedenken, waardoor zo’n beetje alles wat je wil proberen, ook werkelijk kan. En gevolgen heeft.
Het gevoel van vrijheid is perfect in balans met het uitstekend geschreven verhaal en de talloze zijmi ies. Als er al zoiets bestaat als de ideale crpg, dan komt Divinity 2 daar zeer dichtbij. De wereld zelf is helaas minder origineel, maar je zou dat als hommage kunnen zien aan kla ieke D&D. De diverse multiplayeropties maken dit mi chien ook wel de beste computerversie van Dungeons and Dragons.
Lees de Gamer.nl-recensie van Divinity: Original Sin 2.
De sport-rpg maakt een opmars, bijvoorbeeld in verhalende modi voor games als FIFA en NBA 2K. De Switch-exclusive Golf Story houdt het liever simpel en grijpt terug naar de tijd van Mario Golf op de GBC. De 16 bit-wereld is tot in de puntjes verzorgd, met heen en weer waaiende bomen, rondscharrelende ganzen en golfballen etende alligators. Golf Story oogt schattig, met bijbehorende voortkabbelende muziek en vogelgeluidjes. Het is een retro-wereld waar je zelf een rondje golf in zou willen spelen. Gelukkig mag je veel in die wereld rondlopen, want Golf Story is veel meer verhaal dan golfsimulator.
Het verhaal is heerlijk droog geschreven en laat je daadwerkelijk hardop lachen. Voor fans van golf is het door de vele golfgrapjes des te leuker, maar ook mensen die niks met de sport hebben zitten hier goed. Naast de campagne kun je ook nog lo e potjes golfen, alleen of tegen vrienden. Zonder de drive van het verhaal is dat net wat minder boeiend; puur de verhalende modus maakt dit een van de verra endste indietitels op de Switch.
Lees de Gamer.nl-recensie van Golf Story.
Persona 5 bouwt verder op de formule die Persona 3 introduceerde en Persona 4 verfijnde. Je bent een uitwi eling tudent die een jaar aan een Japanse hogeschool studeert. In dit geval is dat in Aoyama, Tokio. 's Avonds spot je ineens een mysterieuze app op je smartphone. Het blijkt een navigatiesysteem naar een alternatieve dimensie te zijn. Met de juiste combinatie van persoonsnaam, locatie en wachtwoord laat deze app je iemands hart binnendringen. Deze werelden manifesteren zich letterlijk naar waar het hart vol van is, zoals een kasteel van iemand die zichzelf een koning vindt. Om deze corrupte zielen te bekeren, infiltreren de zelfbenoemde Phantom Thieves de harten van hun doelwitten en stelen vanuit daar het meest kostbare bezit van de host.
De Phantom Thieves hebben niet alleen het hart van hun doelwitten gestolen, maar ook dat van ons. De nieuwe cast, zorgvuldig ontworpen kerkers en vele verfijningen van bestaande mechanieken maken Persona 5 de fijnste game in de serie tot nu toe, ook al laat het verhaal soms wat steken vallen.
Lees de Gamer.nl-recensie van Persona 5.
Nadat A a in's Creed een jaar heeft overgeslagen, is er nu een nieuw deel met een oude A a in. De eerste zelfs, want het was Bayek die het broederschap oprichtte. In het oude Egypte is hij een Medjay, een soort sheriff die het beste met mensen voorheeft.
A a in’s Creed Origins blinkt echter meer uit met zijn spelwereld dan met zijn verhaal. En wat is die wereld wonderschoon. Het oude Egypte komt helemaal tot leven, met prachtige kleuren en unieke gebouwen. Het is echt niet alleen maar een woestijn, maar het zit vol met dorpjes, huisjes en gigantische steden. Van het zanderige Siwa naar het moera ige Memphis en het sobere Faiyum naar het luxueuze Alexandria: alles is een genot om te ontdekken. En dan zijn er nog de echt imposante gebouwen als de piramides en de sfinx (“Niet zo groot als ik had verwacht”, aldus Bayek). Die prachtige open wereld en een lading intere ante opdrachten houden een soms rammelende A a in's Creed goed bij elkaar.
Lees de Gamer.nl-recensie van A a in’s Creed Origins.
Cuphead bestaat uit eindeloos trial & error. Als dit vreselijk vermoeiend en frustrerend klinkt, dan is de game niks voor jou. Maar als dit heerlijk vermoeiend en frustrerend klinkt, dan ben jij precies degene die Cuphead móet spelen.
Je zou de game in principe in een halfuurtje uit kunnen spelen, elk gevecht duurt immers maar twee minuten. Maar voordat je een baas zo goed onder de knie hebt dat je ook maar een kans maakt om hem te verslaan, heb je het meestal al vele malen opnieuw moeten proberen. En opnieuw. En opnieuw. Zo kan het soms wel een halfuur duren voordat je eindelijk de laatste kogel in een vijand knalt. Cuphead is moeilijk, maar nooit oneerlijk. De knappe koppen van Studio MDHR hebben een duivelse maar geniale game gemaakt met een unieke stijl die je moet zien om te geloven.
Lees de Gamer.nl-recensie van Cuphead.
Mario + Rabbids Kingdom Battle stopt personages van Mario en Ubisoft in een soort game waar we ze nooit in hadden verwacht, die wel verra end goed uit de verf komt. De Rabbids van Ubisoft worden aangekleed met merchandise van Mario, waardoor de konijnen ineens transformeren in varianten op bijvoorbeeld Peach, Donkey Kong en Luigi uit de Mario-games.
Ubisoft bewijst dat andere studio’s ook hartstikke leuke Nintendo-games kunnen maken. Mario + Rabbids voelt aan als de games van de bekende Japanse ontwikkelaar. Het spel is door zijn genre ook nog eens uniek. Levels zijn al snel leuke puzzels, zonder dat je onnodig complexe mechanieken hoeft te leren kennen. Wat ons betreft is dit een prima instappunt voor strategiegames.
Lees de Gamer.nl-recensie van Mario + Rabbids Kingdom Battle.
Op zoveel vlakken waar je het niet verwacht heeft Wolfenstein 2: The New Colo us diepgang. In de nucleaire onderzeeër die fungeert als hub kun je je tientallen minutenlang aan een stuk vermaken met een beetje lanterfanten. Dan luister je bijvoorbeeld naar de conversaties tu en teamgenoten. Of je gaat buiten in de spelwereld op zoek naar lore die is verwerkt in de talloze posters, agenda’s, kaartjes of audio-opnames.
Niet alleen etaleert BJ Blazkowicz dat nazi’s omleggen een fantastische bezigheid is; het in dit deel uitgediepte hoofdpersonage geeft bovenal blijk dat Wolfenstein meer is dan moord en doodslag. Een spelwereld, een diverse cast en een overdaad aan bizarre scenario’s die bijna alle levels tot een feestje maken; Wolfenstein 2 is een actiegame in hart en nieren, maar daarmee doen we zoveel andere kwaliteiten van dit spel tekort.
Lees de Gamer.nl-recensie van Wolfenstein 2: The New Colo us.
Horizon Zero Dawn doet een aantal keer een kundig trucje: het vergroot de spelwereld in één klap dusdanig dat niet alleen een groot nieuw gebied voor je voeten wordt geopend, maar dat het tevens duidelijker wordt wat een diversiteit aan gameplay er aanwezig is. Het eerste moment waarop je buiten de vallei waar je begint treedt, de wijde natuur inloopt tu en robots van allerlei soorten en maten, met bo en en kolo ale geraamten van vergane wolkenkrabbers voor je, is er eentje om nooit te vergeten.
Het gebeurt niet vaak genoeg dat een game van dit kaliber alle verwachtingen waarmaakt. Horizon Zero Dawn komt traag op gang, maar ontaardt in een grandioos actieavontuur. Sinds The Witcher 3 zijn we niet zo gegrepen door een spelwereld, maar Horizon maakt in werkelijk iedere facet indruk.
Lees de Gamer.nl-recensie van Horizon Zero Dawn.
Nier: Automata speelt zich af in de verre toekomst, duizenden jaren na de gebeurteni en van de originele Nier uit 2010. Hordes machines strijken neer op aarde en de mensheid vlucht naar de maan. Vanuit daar ontwikkelen ze een ruimtestation en gevechtsandroids die namens hen op aarde neerstrijken om de planeet terug te veroveren.
Nier: Automata is een weergaloze, memorabele en ongeëvenaard krankzinnige game. Geen enkele beschrijving, in woord of in beeld, kan daar recht aan doen. Het enige dat we kunnen doen is adviseren om deze game, liever vroeg dan laat, een kans te gunnen. Zo fijn als deze worden ze hoogstzelden gemaakt.
Lees de Gamer.nl-recensie van Nier: Automata.
In PlayerUnknown’s Battlegrounds word je samen met 99 andere spelers op een eiland gedropt. Vervolgens ga je op zoek naar goede uitrusting om tegenstanders te elimineren en ervoor te zorgen dat jij als laatste overblijft. Of je dat als bloeddorstige moordmachine of als vakkundig onderduiker doet, is aan jou.
PlayerUnknown’s Battlegrounds verscheen begin dit jaar als Early Acce -titel en is gedurende het hele jaar regelmatig geupdatet. De pc-versie is pas enkele dagen geleden definitief uitgebracht, terwijl de Xbox One-versie nog in de Early Acce -fase zit. Desondanks kende de game wat ons betreft van meet af aan al genoeg diepgang om de moeite waard te zijn.
Het bekende verhaal over de prinses, haar held en het kwaad kan om de zoveel jaar opnieuw verteld worden, omdat de context telkens verandert. In alle Zelda-games ben je Link en doe je precies wat er van je verwacht wordt. In Breath of the Wild is het eindelijk tijd voor je eigen avontuur, waarbij Nintendo alles lijkt te fixen wat er mis is met moderne openwereldgames. Zijmi ies? Die zijn nooit overheersend en je krijgt er altijd iets leuks voor terug. Craften? Alleen om te koken en zelfs dat is leuk gedaan. En als het lopen, paardrijden en met je paraglider naar beneden zweven te traag is, dan kun je op elk moment fasttravelen. De belangrijkste prestatie van Nintendo in Breath of the Wild is echter de spelwereld zelf.
Zoals de The Legend of Zelda-games van vroeger een ongekend gevoel van schaal en avontuur gaven, doet Breath of the Wild dat in 2017 opnieuw. Deze nieuwe versie van Hyrule is een wereld om verliefd op te worden. De game houdt nooit je hand vast, maar laat je volledig jouw eigen ding doen. En wat je ook doet: het is altijd leuk.
Lees de Gamer.nl-recensie van The Legend of Zelda: Breath of the Wild.
In een halfuur met Super Mario Ody ey kun je zomaar in een Tyrannosaurus Rex veranderen, als een ouderwetse pixel-Mario een 2D-level op een muur uitspelen, een verliefde Goomba verleiden, en met een luchtschip snel weer naar een ander gedeelte van de wereld vliegen. Super Mario Ody ey is een opeenstapeling van heerlijke momenten die zelfs het meest verzuurde gamershart doen smelten.
Super Mario Ody ey is een feest voor Mario-fans en minstens zo leuk voor gamers die voor het eerst aan de slag gaan met Nintendo’s mascotte. De game puilt uit van de content en combineert alle sterke elementen uit de langlopende reeks tot een coherent geheel. De kleine kritiekpuntjes doen nauwelijks af aan wat zonder twijfel de beste 3D-platformgame in jaren is. Dat niet alleen, volgens de redactie van Gamer.nl hebben we hier zelfs te maken met de beste game van 2017!
Lees de Gamer.nl-recensie van Super Mario Ody ey.
De 25 beste games van 2017 is samengesteld en geschreven door de gehele Gamer.nl-redactie.