The Legend of Zelda
Nintendo’s meest legendarische series vonden stuk voor stuk hun oorsprong op de NES. Voor The Legend of Zelda was dat ook het geval. Deze eerste game uit de langlopende en nog steeds bijzonder geliefde reeks is voor wie hem nu voor het eerst speelt mi chien even schrikken. Link krijgt namelijk zoveel vrijheid om Hyrule te verkennen dat het nogal overdonderend is. Een wereld van verschil met de moderne games uit de serie die toch vaak iets teveel geneigd zijn om je bij het handje te houden. Het valt daarnaast ook op dat de formule van kerkers, eindbazen en nieuwe items in al die jaren vrijwel onveranderd is gebleven. Dat zegt veel over hoe tijdloos The Legend of Zelda al vanaf het eerste moment was. Niet voor niets haalt het aankomende deel – Breath of the Wild – inspiratie uit dit eerste deel. Het gevoel van avontuur was in geen van de vervolgen zo groot.
Super Mario Bros.
Het is bijna onmogelijk om een wereld voor te stellen zonder Super Mario Bros. De heldhaftige loodgieter maakte zijn debuut als Jumpman in Donkey Kong, maar hij kreeg pas echt een persoonlijkheid in zijn eigen game. Dat doet Mario met een simpele actie: springen. In Super Mario Bros. is springen alles. Je gebruikt het om obstakels te overbruggen, muntjes te verzamelen en om vijanden te verslaan. Dat laatste klinkt mi chien logisch, maar het was Super Mario Bros. die dit idee introduceerde. Level na level weet het spel bovendien te verbazen met nieuwe ideeën en geheimen waardoor dit met recht een van de meest legendarische games ooit genoemd mag worden. Alleen al de eerste paar noten van de soundtrack in het eerste level zijn wereldberoemd.
Mega Man 2
De koddige Mega Man moet het in dit nog betere vervolg weer tegen acht eindbazen opnemen. Deze robots bevinden zich stuk voor stuk aan het einde van een complex platformlevel waarin je reflexen en geheugen tot het uiterste getest worden. Mega Man 2 is namelijk niet bang om je keihard de les te lezen en je in een bodemloze put te laten verdwijnen. De actie is daardoor bijzonder strak en gecombineerd met het feit dat je de volgorde waarin je de levels uitspeelt zelf bepaalt, zorgt dat voor een eigenzinnige game. De krachten die je van iedere verslagen eindbaas krijgt, zijn nog zo’n uniek onderdeel van wat Mega Man 2 zo’n bijzondere game maakt. Speciale aanvallen of levensreddende power-ups veranderen de manier waarop je een level doorloopt namelijk compleet.
Super Mario Bros. 3
Nog nooit waren de verwachtingen zo hooggespannen voor een game als bij Super Mario Bros. 3. De aanloop naar dit langverwachte vervolg werd door Nintendo zelf vakkundig gehypet. Wat beelden in de film The Wizard en hypnotiserende reclames waarin de hele wereld Mario’s naam noemt, waren genoeg om menig gamer gek van anticipatie te maken. Super Mario Bros. 3 zou Mario opnieuw op de kaart zetten. Het bijzondere van deze game is dat ‘ie alle verwachtingen waar wist te maken. Super Mario Bros. 3 is een fantastische evolutie van zijn voorgangers. Een platformer die met ieder nieuw level weet te verra en en bovendien een aantal unieke power-ups toevoegt aan Mario’s arsenaal. Kunnen veranderen in een kikker of als wasbeer kunnen vliegen zijn tot op de dag van vandaag iconische elementen uit de serie.
DuckTales
Licentiegames hebben jarenlang een slechte naam gehad, maar een van de eerste uitzonderingen op die regel is DuckTales voor de NES. In deze game speel je natuurlijk als de steenrijke eend Dagobert Duck die net zoals in de geliefde tekenfilm nooit op avontuur gaat zonder zijn wandelstok. Die stok is in deze game een cruciaal instrument om de vele vijanden en andere gevaren te overwinnen. Door dit gereedschap namelijk als springstok te gebruiken is zelfs een bezoekje aan de maan niet onmogelijk voor de wereldreizende eend. DuckTales is fantastisch in zijn eenvoud, iets dat de remake van een paar jaar geleden niet helemaal doorhad. Door uitgebreide tu enfilmpjes verloor de remake van deze Disney-game veel van zijn charme.
Metroid
Donkere krochten en duistere ruimtewezens: de beginselen van Metroid zijn gemakkelijk terug te vinden in het allereerste deel. Deze game introduceert het idee van een lang en aaneengesloten grottenstelsel waarin met veel schiet- en zoekwerk steeds meer upgrades zijn te vinden die je naar nog beter verscholen locaties brengen. Wat sfeer betreft doet Metroid een heleboel goed, al is het labyrint naar moderne standaarden wat moeilijk te doorgronden. De meeste omgevingen lijken bijvoorbeeld wel heel erg veel op elkaar en kleine vijanden zijn soms wat lastig te raken. Het maakt van de eerste Metroid geen minder belangrijke game. Er is geen ander spel op de NES die zo’n buitenaardse sfeer heeft en die je zo’n indrukwekkend gevoel van eenzaamheid weet te geven.
Contra
Vandaag de dag is bijna iedere videogame een aaneenschakeling van de meest explosieve scenes uit een goede actiefilm. Contra wist dat gevoel als een van de eerste games een beetje te evenaren. Als een bijzonder stoere en shirtloze supersoldaat neem je het in deze game op tegen een invasie van buitenaardse wezens. De actie is hectisch, de afwi eling in levels enorm en Contra weet bovendien behoorlijk uit te dagen. De vele vervolgen bouwden hier keurig binnen de lijntjes op voort, maar zo kleurrijk, macho en chaotisch als de eerste game uit de reeks zouden ze nooit meer worden.
Punch-Out!!
Of hij nu als Mike Tyson of als Mr. Dream door het leven gaat, de laatste tegenstander die je in Punch-Out!! in de ring tegenkomt is er eentje die al je zintuigen als bokser op scherp zet. In Punch-Out!! is iedere rivaal die je tegenover je krijgt een tegenstander die je moet zien te doorgronden. Welke bewegingen verraden een aanval vanuit welke hoek? En wanneer is het juiste moment om zelf toe te slaan? Als het groentje Little Mac neem je het op tegen steeds grotere en capabelere boksers die steeds moeilijker te lezen zijn. Uiteindelijk red je het kampioenschap alleen met de juiste hoeveelheid vingervlugheid en kennis van je tegenstander. Een gameplayprincipe dat van Punch-Out!! stiekem best een realistische simulatie van boksen maakt.
Kirby’s Adventure
De meeste games op de NES hebben de reputatie om bijzonder moeilijk te zijn, maar Kirby’s Adventure is een prettige uitzondering op die regel. Dit vervolg op Kirby’s Dreamland verscheen behoorlijk laat in de levensloop van de NES en daardoor wist het spel zo’n beetje alles uit de hardware te halen. Kirby’s Adventure is tevens de eerste game waarin de unieke vaardigheid van de kleine roze bal tot zijn recht komt. Door vijanden op te zuigen en in te slikken neem je hun speciale krachten over. Het geeft Kirby’s Adventure een prettige eigen smoel waardoor de meeste Kirby-games nog steeds op deze uitstekende formule voortbouwen.
Castlevania 3: Dracula’s Curse
Drie keer eerder wist de Belmont-clan de bloedzuigende vampier Dracula te verslaan, maar nog niet eerder was deze goddelijke taak zo non-linear. Als Tevor C. Belmont kies je na het eerste level hoe je uiteindelijk het kasteel van Dracula gaat bereiken. Je krijgt niet alleen de keuze uit de route, maar ook uit verschillende compagnons die je hierbij bijstaan. Welke weg je neemt door de zestien verschillende levels en met wie je dat samen doet bepaalt het einde van deze uitstekende platformer die de frustrerende en knullige rpg-elementen van zijn voorganger achter zich liet. Dracula’s Curse is vooral een uitstekende platformer met een – helemaal voor die tijd - revolutionaire en intere ante insteek. Castlevania 3 vormde daarmee de blauwdruk voor de vele fantastische Castlevania’s die in de loop der jaren zouden volgen.
De volgende NES-games verdienen een eervolle vermeldingen: Bionic Commando, Mother, River City Ransom, Final Fantasy, Blaster Master, Dr. Mario, Duck Hunt, Super Mario Bros. 2, BattleToads, Mega Man 3, Batman: The Video Game, Metal Gear, Final Fantasy en Teenage Mutant Ninja Turtles.