De game waar het allemaal mee begon: Doom

Het moet zo rond 1993 zijn. Een of andere ontwikkelaar genaamd id Software bracht een shareware versie van een of ander onbekend spel genaamd Doom. Nietsvermoedend downloadde mijn vader deze demo via een armetierig modempje en liet het aan mij zien. “Kijk zoon, leuk spelletje!”. Dit had hij wellicht beter niet kunnen doen, want onmiddellijk was ik 'hooked' en al gauw bracht ik, samen met heel wat vriendjes, heel wat plezierige uurtjes achter de computer door.

Enige tijd later kwam Doom2 uit en tegelijkertijd maakte het PC-gebruik zijn opmars. Meer en meer mensen kregen een computer (of zelfs twee) en al snel werd duidelijk dat het koppelen van de computers in een netwerk de ideale manier is om bestanden uit te wisselen. Immers, constant floppies delen was ook geen pretje. Natuurlijk was bestanden uitwisselen al heel wat, maar wat nog veel interessanter bleek te zijn, was het spelen van Doom met meerdere mensen!

Dit leek mij dan ook helemaal te gek en na wat aandringen en zeuren bij mijn vader was het zover, we kregen een null-modem linkkabel en we konden aan de slag met wat de start werd van een grote liefde, een game spelen in de coöperatieve modus. Hoe mooi was het om met maximaal vier anderen het apelazerus te schrikken, elkaar van die ellendige pinky demons af te helpen of gewoon door de levels heen te racen, kijken wie het eerste was. Het is dan ook dit concept wat menig gamer nog jaren lang heeft beziggehouden en wat we gelukkig nog veel vaker terugzagen. Doom had zich in ieder geval onsterfelijk gemaakt, zo bleek later. Al met al een ervaring die me nog jaren bij zal blijven.

Enkele shots uit Doom2 (1994) Vroegâh, toen co-op nog overheerste…

Al gauw doken de eerst Doom-klonen op, welke op hun beurt weer de nodige successen hebben gehad. Raven Software, al jaren goede partners van id, bracht rond 1994 de geslaagde first-person shooter Heretic uit, waar de futuristische omgeving van Doom verwisseld werd voor een Middeleeuws festijn met magie, fantasierijke monsters en toverspreuken. Ook de co-op zorgde hier weer voor veel plezier, ondanks dat men weinig aan het concept had veranderd, iets wat ook helemaal niet nodig was toentertijd.

Screenies van Quake 1 (1996)

Enkele jaren gingen voorbij, totdat we wederom aangenaam verrast werden door id Software, dit keer met een duistere shooter genaamd Quake. Deze game bracht (naast de technologische vernieuwingen) het multiplayer-aspect weer tot een hoger niveau en wordt op de dag van vandaag nog steeds gespeeld. Ongeveer tegelijkertijd kwam ook 3D Realms, voorheen Apogee, met een shooter op de markt, Duke Nukem 3D. Hoewel je de 3D in de titel met een korreltje zout mag nemen, deed Duke3D niet onder voor Quake. Met name de levels in Duke Nukem spraken veel meer tot de verbeelding bij de meeste gamers dan de kille donkere gangen uit Quake. Id kon dit niet op zich laten zitten en kwam daarna met Quake 2. Een game met een degelijke singleplayer campagne die ook nog eens volledig speelbaar in co-op was, mooier kon het haast niet. Ook Quake 2 heeft menigeen weer de nodige speeluurtjes opgeleverd.

Boven screenshots van Duke Nukem 3D (1996), onder screenshots van Quake 2 (1998)