Nadetricks worden nog steeds gebruikt in Black Ops, maar waren beduidend uitgebreider en belangrijker in de eerste delen van de Call of Duty-franchise. Door middel van een goed gemikte granaat konden bepaalde posities waar de tegenstander vaak schuilde, op veilige en effectieve manier bekogeld worden. Dit vereiste echter niet alleen veel oefening en zoekwerk, maar ook speciale grafische settings waardoor bepaalde pixels bijvoorbeeld (beter) zichtbaar waren.
Naast de juiste instellingen vroegen nadetricks vaak om de raarste choreografieën alvorens ze succesvol genoemd konden worden. Je neemt liggend achter een muurtje plaats, mikt met je cursor op een pixel die de hoek van een wolk moet voorstellen en draait net zo lang naar links tot een andere muur in beeld komt. Vervolgens gooi je de granaat, waardoor deze via daken en muren precies daar explodeert waar een tegenstander je teamgenoot onder schot houdt.Van deze plekken bestaan er tientallen per slagveld, die allemaal een dergelijk unieke aanpak vergen.
Pa ievolle community
Nadetricks gaven het spel een soort diepgang, die vaak voor het verschil zorgt tu en profe ionele spelers en gewoon liefhebbers. De grootste succesfactor van de eerste Call of Duty-games, is echter de sterke community. Zij hebben het spel zo groot gemaakt als dat het nu is. Ontwikkelaar Infinity Ward was toen namelijk nog groen achter de oren en heeft eerst een aantal belangrijke le en van hen moeten leren. Zo moest de ontwikkelaar inzien dat een spel ook na de release nog veel tijd in beslag neemt. Tijd die de studio niet altijd vrijmaakte, waardoor de community vaak het roer in eigen handen moest nemen om Call of Duty op koers te houden.
De ontwikkelaar liep regelmatig achter de feiten aan, dat terwijl de community het meeste denkwerk deed. Wanneer er ongebalanceerde of onprettige aspecten opdoken, maakte de community dit gelijk kenbaar door uitgebreid feedback te geven. Helaas deed de ontwikkelaar er vaak té lang over om dit aan te pa en, of opties toe te voegen waar spelers, commentators en toeschouwers naar verlangden. Hierdoor namen mods een steeds belangrijkere rol in. Sommigen hadden enkel esthetische waarde, wat het enkel makkelijker maakte voor toeschouwers en commentatoren om van het spel te genieten zonder er zelf aan deel te nemen. Daarnaast werden de mods vaak ingezet voor toernooien, zoals de ESL en Clanbase. Omdat deze afwijkende regels kenden was elke mod speciaal afgesteld op het gebruik voor een bepaalde wedstrijd.
Dat ESL en Clanbase de game oppakten, schudde Infinity Ward wakker. De studio zag in dat er geen plaats meer was voor een pa ieve houding en begon daarom actief spelers in het ontwikkelproces te betrekken, door topteams en spelers om feedback te vragen. Ook kwamen er vaker updates voor de game die groter en groter werd. Echt populair moest het worden aan de hand van een uitbreiding genaamd United Offensive. Deze voegde echter een aantal onnodige veranderingen toe, zoals rookgranaten, en paste de recoil van wapens aan, waardoor de meest teams bij het oorspronkelijke Call of Duty bleven. Ook wel Call of Duty Vanilla genoemd.
Het succes van Call of Duty sijpelde ook door in de Benelux, wat zelfs in de top mee wist te draaien. Teams als het Nederlandse Hard 2 Kill en het Belgische Tek9 stonden op gelijke hoogte als een Team Dignitas. Hard 2 Kill stond op Clanbase zelfs bij bijna iedere spelmodus bovenaan. Tek9 had toentertijd een van de beste Search & Destroy-teams en bewees dat talloze keren. De populariteit van het spel kwam ook tot uiting in de oprichting van fansites, waarvan die van Tek 9 Networks uitgroeide tot de plek bij uitstek voor de community om met elkaar in contact te komen. Ook werden er dagelijks nieuwsberichten en artikelen geplaatst.
Filmmakers
Ook al groeide Call of Duty uit tot een van de populairste multiplayergames, de profe ionalisering liet nog even op zich wachten. En dat betekende dat wedstrijden niet ma aal live te bekijken waren, of van commentaar werden voorzien. Call of Duty 1 kent daarom een uitgebreide filmografie van verschillende teams en spelers, volledig bewerkt en ondersteund door muziek, die als reclamevideo’s voor hun talenten gelden. The e-WHOlution, een film die draait om een van de beste, mi chien wel het beste Call of Duty 1-team, de WHO Crew, is een goed voorbeeld van de tijd en moeite die in zulke films gestoken werd.
De Call of Duty-franchise is uitgegroeid tot een grootmacht die in de afgelopen jaren een fervente aanhang van zowel voor- als tegenstanders heeft opgebouwd. De MP44 heeft plaatsgemaakt voor de Famas, de mooie St. Mere Eglise vervangen door vliegtuighangars. Maar de kern van de franchise blijft hetzelfde. De eenzame soldaat op zoek naar die ene pixel is ook vandaag nog terug te vinden, schuilend en kruipend achter dozen. Op zoek naar de perfecte plaats om een granaat te laten vallen. Hij perfectioneert zijn tactieken binnen de map Summit, als oefening voor zijn volgende wedstrijd.