Race zegt eigenlijk al wat het is: een race waarbij degene wint, wie als eerste over de finishlijn komt. Net als in Burnout 3 race je nog steeds tegen vijf andere wagens, die zullen proberen je het leven behoorlijk zuur te maken. Een Takedown is nog steeds de beste manier om ze uit de weg te werken, maar door het Traffic Checken zijn er nieuwe mogelijkheden voor Takedowns bijgekomen. Je kunt nu namelijk een Takedown forceren door ander verkeer tegen je tegenstanders aan te duwen. Nieuw in de races is ook de aanwezigheid van talloze alternatieve routes, die vaak weliswaar sneller zijn, maar ook wat meer risico met zich mee brengen.

Aan de Time Attack mode is niet al te veel veranderd. Je doel is om een zo snel mogelijke tijd neer te zetten, waarbij er drie tijden vastgelegd zijn voor de gouden, zilveren en bronzen medaille. De hoeveelheid verkeer is in de Time Attack mode aanzienlijk minder dan in de andere spelmodi, maar je maakt dankbaar gebruik van het verkeer dat er nog is. Door er net langsop te scheren of verkeer in dezelfde richting te rammen, verkrijg je namelijk boost dat noodzakelijk is om een perfecte tijd neer te zetten. De Time Attack mode komt ook terug in de Preview Events, waarbij je mag racen met een auto die je nog niet vrijgespeeld hebt.

Traffic Attack is de enige echt nieuwe spelmode in Burnout Revenge. Deze spelmode speelt zich af op de parcours uit de races, maar lijken qua doelstelling meer op de welbekende crashmode: maak voor zoveel mogelijk dollars schade. Dit doe je door het verkeer in dezelfde richting te rammen. Elke keer je verkeer ramt, krijg je extra tijd op de klok (maximaal twintig seconde). Eenmaal de klok op nul staat, is de race voorbij. Het is de bedoeling om verkeer van jou weghelft op de andere te duwen, om zo extra schade aan te richten. Ook is het handig om verkeer tegen wagens aan te duwen die je normaal niet mag raken, zoals bu en en vrachtauto's.

In Road Rage staan de Takedown's opnieuw centraal. Om je heen zullen telkens een drietal tegenstanders geplaatst worden, die je uit de race moet zien te duwen. Het is vooral belangrijk om zelf niet teveel schade op te lopen, want de Road Rage mode is de enige spelmode (naast Crash) waarin je wagen Total Lo kan. In Revenge komt ook het element tijd om de hoek kijken. Je dient nu namelijk binnen een bepaald aantal seconde een aantal Takedown's te maken, anders is de race eveneens voorbij. Voorzichtig rijden in de hoop wat Takedown's mee te pikken, is er dus niet meer bij.

De Eliminator mode is enigszins veranderd. Het is nog steeds een vrij normale race waarin steeds de laatste rijder afvalt, maar dit gebeurt nu niet meer na elk rondje. In plaats daarvan is er nu een klokje dat bepaald wanneer de laatste rijder het onderspit delft. Elke dertig seconde zal er een wagen afvallen. Eventjes wat concentratieverlies kan in Eliminator je afgang betekenen.

Aan de GP mode is niet veel veranderd. Net als in Burnout 3 dien je hier een aantal opeenvolgende races te rijden, waarbij je punten krijgt toegekend afhankelijk van je positie. Wanneer je na drie, of soms meer, races bovenaan staat in het puntenkla ement, dan krijg je de felbegeerde gouden medaille.

De Crashmode is grondig herzien ten opzichte van Burnout 3. Het meest opvallende is wel de afwezigheid van de bonusobjecten. Geen verdubbelaars dit keer, het gaat puur om de schade die je aanricht. Door het Traffic Checken komt er net wat meer tactiek kijken bij de crashmode, omdat je alvast botsingen kunt veroorzaken voordat je tot de 'echte crash' over gaat. De start van de nieuwe Crashmode is ook enigszins anders: je kunt nu zelf je auto uitkiezen en de boost verkrijg je via een golf-achtige minigame waarbij je een metertje op het juiste moment stop moet drukken.

Om wat variatie te bieden later in het spel, introduceert Burnout Revenge de Crashbreaker Racers. De welbekende Crashbreaker uit de Crashmode, maakt nu zijn opkomst in de normale spelmodes. Niet alleen de races, ook in Road Rage, Eliminator en GP zijn de Crashbreakers van de partij. Je kunt de Crashbreakers na een Crash activeren, om zo postuum nog wat tegenstanders uit de weg te ruimen. In de Nederlandse versie van Burnout Revenge wordt dit “Explosieve Wraak” genoemd.