Het is traditie op Gamer.nl om aan het einde van het jaar uitgebreid terug te blikken en vooruit te kijken. Dat doen we uiteraard met de gezamenlijk gekozen Top 25 van 2019 en Top 100 van 2020, maar in deze rubriek kiezen Gamer.nl-redacteuren individueel hun favoriete game van dit jaar. Vandaag vertelt Thijs Barnard over Wilmots Warehouse.

Na een lange werkdag doe ik niets liever dan nog meer werken. In een kil magazijn orden ik kleurrijke vierkantjes op een logische manier terwijl ik om de zoveel minuten met de juiste spullen naar de balie ren om aan verzoekjes van mijn collega’s te voldoen.

Wilmots Warehouse klinkt iedere keer als ik de lol van dit spel uitleg als het tegenovergestelde van leuk. Maar net zoals veel andere simulatiegames schuilt het plezier van de game ‘m in de details en het enorme gevoel van voldoening wanneer je de klus efficiënt geklaard hebt.

Creatief met beperkte ruimte

Een opslagplaats kundig indelen klinkt inderdaad verdacht veel als werk. In feite ben je in dit spel ook steeds aan het opruimen en brandjes aan het blussen. Na iedere succesvol afgeleverde bestelling bij de balie komt er onderaan het scherm een nieuwe lading spullen binnen. De voorraad wordt daardoor steeds groter waardoor je als enige medewerker creatief moet worden in het indelen van je magazijn.

Officieel afgebakende categorieën zijn er niet, maar wie goed oplet kan bepaalde patronen herkennen in de spullen die binnen worden gebracht. Al snel had ik een categorie links van de ingang gemaakt van spullen die in mijn ogen met de zomer te maken hadden. Een zonnebril, een zwemflipper en een vrolijk schijnende zon paste er allemaal bij. Maar vlak daarna kreeg ik een miniatuurmaan, -ster en -meteoriet binnen. Ineens begon ik te twijfelen. Past die zon eigenlijk niet veel beter bij deze nieuwe spullen aan de andere kant van mijn magazijn?

Race tegen de klok

Het geniale van Wilmots Warehouse is dat het spel je daar helemaal vrij in laat. Als jij het fijn vindt om producten op kleur in te delen kan dat prima. Zolang je de juiste items maar kan vinden tijdens de bezorgingsfase blijft je baas tevreden. Een blije baas zorgt voor betere beoordelingen en daarmee ook upgrades die het leven van de hardwerkende Wilmot ietsje makkelijker maken.

De mogelijkheid om meer spullen te kunnen dragen of pilaren te slopen om meer ruimte te maken in het magazijn zijn hard nodig om de latere ladingen tijdig op te ruimen. Wilmots Warehouse komt soms verrassend stressvol uit de hoek omdat vrijwel het hele spel een race tegen de klok is.

Het spel is daardoor een vreemde mix. Aan de ene kant is het warenhuis aan kant krijgen een erg ontspannende bezigheid waarin je orde schept in de chaos. Aan de andere kant ben je altijd gehaast en vecht je tegen je eigen incompetentie als magazijnmedewerker.

Net geen werk

Wilmots Warehouse is namelijk deels een game over opruimen en deels een puzzelgame waarin je met een lading blokken door een zelfgemaakt doolhof moet navigeren. Wilmot moet zo beladen worden dat hij overal tussendoor kan bewegen. Tegelijkertijd moeten producten ook op zo’n manier opgesteld worden dat Wilmot ook bij de collectie slagtanden kan komen zonder eerst stapels groene bananen te verplaatsen als de baliemedewerkers daarom vragen.

Het spel voelt gelukkig nooit helemaal als werk. Verpruts je een keertje een bezorging dan staat Wilmot niet meteen op straat. Het spel is daarom uiteindelijk meer ontspannend dan stressvol. Die constante druk om op te ruimen en te leveren is er, maar het spel gunt je ook waardevolle rustmomenten. Om de zoveel werkdagen mag er naar hartenlust gespiegeld worden. Op die manier is je hele magazijn – zonder tijdsdruk – opnieuw in te delen.

Geen ander speldeel spreekt zo’n specifieke gedeelte van mijn hersens, het gedeelte dat opruimen fijn vindt, zo aan als deze. De stress om alles onder druk netjes op te leveren verdwijnt na de voldoening van een opgeruimde werkplaats. Terwijl andere spellen zich bezighouden met veel grotere thema’s snapt Wilmots Warehouse de simpele schoonheid van het ordenen.

Krap twee jaar na de release van Assassin's Creed Valhalla op Steam zijn er nu ook Steam Achievements aanwezig in de game.

Assassin's Creed Valhalla verscheen in 2020 al op consoles pc via de Epic Games Store, en kwam vervolgens in 2022 ook naar Steam. Toen liet Ubisoft weten dat er geen Steam Achievements aanwezig zouden zijn in de game, tot teleurstelling van veel spelers. Nu zijn de Steam Achievements er dus wel, zo valt via SteamDB te zien.

Toen Ubisoft onlangs aankondigde dat Assassin's Creed Shadows uitgesteld werd naar volgend jaar, maakte het bedrijf ook bekend dat het games weer vaker en sneller op Steam zou uitbrengen. Toen werd ook aangekondigd dat Star Wars Outlaws op 21 november op Steam verschijnt. Eerder vandaag bleek al dat Mirage de volgende game is die de overstap maakt. De toevoeging van Steam Achievements in Valhalla lijkt ook onderdeel te zijn van deze terugkeer naar Steam.

De nieuwe actie-rpg gebaseerd op Avatar: The Last Airbender die vorige week werd aangekondigd, staat op dit moment gepland voor een release in 2027 of 2028.

Dat meldde Doug Rosen, de senior vicepresident van 'Games & Emering Media' bij Paramount, in een aflevering van de officiële Avatar-podcast. Op Reddit vatte iemand de informatie uit de podcast samen. Hoewel men nu blijkbaar mikt op een release in 2027 of 2028 voor de nieuwe Avatar-game, meldt Rosen dat hij niet kan verzekeren dat dit ook daadwerkelijk gehaald wordt. Daarbij wordt er gemikt op een release op de volgende generatie consoles.

Verder benadrukt Rosen dat het spel een actie-rpg gesitueerd in een open spelwereld wordt, waarbij alle vier de naties verkend kunnen worden. De game speelt zich daarbij zo'n zevenduizend jaar in het verleden af, kort nadat massale vulkaanuitbarstingen een nieuwe ijstijd inluiden.

Dat is opvallend, omdat de vier naties volgens officiële lore maar zo'n vierduizend jaar oud zijn. Fans speculeren echter dat laatstgenoemde feitje mogelijk vrij los te interpreteren is, en dat vierduizend jaar geleden bijvoorbeeld de uiteindelijke versies van de naties vast werden gelegd.

De projectnaam van de game is 'Ice Wars', en in het spel besturen spelers een nieuwe Avatar die net aan zijn reis begint. Men kan daarbij een eigen personage aanmaken en een element kiezen.

Afgelopen week werd aangekondigd dat Saber Interactive aan een triple-A actie-rpg gesitueerd in het Avatar: The Last Airbender-universum werkt. Toen werden er verder nog nauwelijks details gegeven, maar hierboven is dus wat meer informatie te vinden. Saber werkt naar eigen zeggen nauw samen met Avatar Studios, de divisie binnen Paramount die in 2021 is opgericht door de makers van de show, Michael DiMartino en Bryan Konietzko.

Saber Interactive boekte onlangs nog succes met Warhammer 40,000: Space Marine 2, en is ook bekend van spellen als Quake Champions, Snowrunner en World War Z. Er zijn al verschillende games gebaseerd op Avatar: The Last Airbender verschenen, met wisselende resultaten.

Ondanks recente berichten dat Saoedi-Arabië meer in Japanse bedrijven wil investeren, heeft het land nu opeens minder aandelen van Nintendo in handen.

CNBC meldt dat Savvy Games - de divisie van het Public Investment Fund dat zich met game-investeringen bezighoudt - niet langer 8,58 procent van alle Nintendo-aandelen bezit, maar nog maar 7,54 procent. Het is daarmee nog altijd een van de grootste aandeelhouders in het bedrijf. Het is niet duidelijk waarom het Public Investment Fund hier voor heeft gekozen.

Gisteren kwam nog naar buiten dat het Public Investment Fund meer aandelen van diverse Japanse gamebedrijven, waaronder Nintendo, zou willen kopen. Prins Faisal bin Bandar bin Sultan Al-Saud, de vice voorzitter van het fonds, benadrukte daarbij dat men geen overhaaste beslissingen wil maken.

Het Public Investment Fund is in het leven is geroepen om Saoedi-Arabië minder afhankelijk van winst gebaseerd op olie te maken. De aankopen gebaseerd op games worden gedaan door de Savvy Gaming Group-divisie binnen het Public Investment Fund. Er zijn ook aandelen van bedrijven als EA, Activision Blizzard, Take-Two, Capcom, Nexon en SNK gekocht.

De investeringen van het Public Investment Fund zijn controversieel in het Westen. Dit vanwege de problemen in het land omtrent menselijke rechten. Hoewel beursgenoteerde bedrijven niet kunnen bepalen wie hun aandelen koopt, gaat een deel van de winst die een bedrijf maakt naar het land via de aandelen die het in het bezit heeft.