In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Bas met Final Fantasy 14 Dawntrail.

Na tien jaar aan jubelverhalen was Dawntrail een omstreden uitbreiding. Sinds Final Fantasy 14 na een geflopte release in 2010 van de afgerond werd gered met een remake in 2013, leek ieder opvolgend uitbreidingspakket steeds iets beter in de smaak te vallen. Het absolute hoogtepunt werd bereikt met Endwalker, waarin het elf jaar lopende verhaal definitief tot een einde werd gebracht. Zaadjes die een decennium geleden waren geplant, groeiden uit tot iets waanzinnigs. Nagenoeg ieder los eindje werd netjes vastgeknoopt.

Maar wat doe je met een mmorpg als het verhaal af is? Dan begin je een nieuwe, dat onmogelijk meteen het niveau van een decennium aan anticipatie kan evenaren. Dawntrail was een blanco start, waarin je samen met je vrienden helpt de juiste persoon op de troon van een afgelegen land te krijgen. Een onderdeel van het verhaal dat eerlijk gezegd niet altijd even sterk was. Het was wat gek koloniaal allemaal, waarbij jij als speler van een heel ander continent even de politieke strubbelingen kwam oplossen. Bovendien speelde de beoogde troonopvolger Wuk Lamat een zeer verbale rol, waardoor ze na een tijdje wat vermoeiend werd.

Let op: vanaf hier gaat het over verhaalelementen verderop in de game. Wie spoilergevoelig is, kan de recensie van Dawntrail er op naslaan om te zien of ze willen spelen.

Masterclass in worldbuilding

Het is echter de tweede helft waar Dawntrail opbloeit. De strijd om de troonopvolging is voltooid, waarna een tweede crisis zich aandient: robots vallen de stad aan. Het is een vrij opmerkelijke ontwikkeling in een traditioneel fantasierijk, maar de tirannieke zoon van de huidige koning stuitte op een alternatieve dimensie waar het koninkrijk Alexandria zich in bevindt.

In Alexandria start een masterclass worldbuilding. In sneltreinvaart ontmoet je de koningin en ontdek je dat zielen van levende wezens worden opgespaard, zodat iedereen die een onfortuinlijke dood sterft kan 'respawnen'. En dan komt de grootste twist: zielen van mensen die van ouderdom sterven worden opgeslagen in een supercomputer, waarbinnen iedereen in een simulatie eeuwig en gelukkig voortleeft. Droevige herinneringen worden door de computer gewist. Het is een computer die constant stroom nodig heeft. Dat is waarom de koningszoon de macht kon grijpen: hij beloofde andere landen te veroveren en hun stroom te delen, zodat de zielencomputer voor altijd aan kon blijven staan.

Met deze basis weet Dawntrail in korte tijd erg veel filosofische vraagstukken aan te snijden. Is een virtueel leven echt? Hoe ontwikkelt een mens zich als droevige momenten worden gewist? En in hoeverre moeten we ai over ons geluk laten regeren? Vragen die de game niet altijd even expliciet beantwoordt, wat ruimte geeft om je eigen conclusies te trekken.

Kan zich meten met andere Final Fantasy’s

Inmiddels zit ik al een paar maanden in de endgame van Dawntrail, maar die laatste missies richting level 90 zijn mij het meest bijgebleven. Ik durf niet te zeggen dat Dawntrail het beste Final Fantasy-verhaal in jaren is. Een wankel begin en de hoogtepunten van Endwalker staan zo'n hyperbool nog even in de weg. Maar het is wel een verhaal dat zich goed kan meten met andere oude titels in de reeks.

Wat betreft de endgame is dit de Final Fantasy 14 die we al jarenlang kennen, maar vooral visueel flink afwijkt. De thuishaven voor spelers is ditmaal bijvoorbeeld Solution 9, een scifi-stad die flink afwijkt van de kasteeldorpjes uit eerdere delen. De raids bestaan ditmaal uit arenagevechten met een enthousiaste tv-presentator.

Het gebrek aan vernieuwing zou je kunnen bekritiseren: games moeten immers blijven innoveren om ons te verrassen en verblijden. Niemand wil continu hetzelfde doen. Maar in dit geval bood het mij een vertrouwd gevoel. Ik hoef bij het spelen niet nieuwe gameplayloops te leren doorgronden of een nieuw progressiesysteem in te duiken. Alles werkt zoals het tien jaar geleden ook deed, wat het de perfecte game maakt om gedachteloos even tussen grote releases in te spelen. Het voelt als thuiskomen.

Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Electronic Arts stopt op 17 april voorgoed met de Origin-launcher. Alle gebruikers moeten dan overstappen op de bestaande EA-launcher.

De Origin-launcher voor pc werd in 2011 geïntroduceerd en konden via het programma de games van EA beheren. In 2020 bracht het bedrijf echter de vervangende EA-app uit, gevolgd door de volledige release twee jaar later.

Aangezien er alleen maar een 32-bit-versie van Origin beschikbaar is en Microsoft stopt met het ondersteunen van 32-bit-software op Windows, moet iedereen dus overstappen naar de EA-app waar wel een 64-bit-versie van beschikbaar is.

Mensen die Origin nog gebruiken kunnen volgens EA moeiteloos overstappen naar de EA-app. Nadat men is aangemeld kan men daar alle games en geboekte voortgang vinden. Mogelijk zullen echter niet alle oudere mods ondersteund worden in de EA-app.

Er komt mogelijk een native versie van Resident Evil 6 naar Xbox Series-consoles en pc.

Hoewel een versie van de game die voor de vorige generatie consoles verscheen wel aangeschaft en gekocht kan worden, is er nooit een versie specifiek voor de huidige generatie consoles verschenen.

Daar komt mogelijk verandering in, want het Amerikaanse ESRB maakt melding van een Xbox Series-versie van het spel. Het is daarbij niet duidelijk of het een simpele overzetting is, of een verbeterde versie of zelfs remake van de game. Capcom heeft op moment van schrijven nog geen aankondiging gedaan.

Resident Evil 6 verscheen oorspronkelijk in 2012. De survivalhorrorgame wordt gezien als een van de meest actievolle delen in de reeks en laat spelers verschillende personages besturen. In 2016 kwam er al een remaster uit voor PS4 en Xbox One, en in 2019 volgde een Switch-versie.