Het ziet ernaar uit dat de redactie van alles en nog wat heeft gedaan dit weekend. Van dagen bomvol met David Lynch-titels, naar het afronden van games zoals Metaphor: ReFantazio en Chrono Trigger. Lees hieronder alle weekendavonturen van de redactie!
Marcel Vroegrijk
Ik heb afgelopen week eindelijk Metaphor uitgespeeld, met een goede 80 uur op de klok. Dan wordt het ook wel tijd om afscheid te nemen. In deze barre tijden was de positieve noot die tijdens de hele game te horen blijft erg welkom. Verder ben ik vanochtend begonnen aan Blade Chimera, ook al had ik me voorgenomen om die te skippen. Ik hoef niet iedere metroidvania te spelen, maar deze toch wel blijkbaar. Maar dat is niet waar ik het over wil hebben. Ga alsjeblieft allemaal het tweede seizoen van Castlevania: Nocturne kijken op Netflix. Verwacht geen acht minuten durend gesprek met een demonische vlieg die bewustzijn ontwikkelt, want dat had de eerste Castlevania-serie al. Dit tweede seizoen van spinoff Nocturne is Dragon Ball Z met vampieren. If that’s so wrong, then I don’t want to be right. I want to be Richter. Sorry, Arcane, maar je moet de titel van ‘beste videogame-adapatie ooit’ alweer inleveren.
Dunke van Boekel
Het was weer een weekend waarin de PS5 en Switch vooral stof moesten happen. Maar eindelijk eens niet omdat ik bezig was met school, maar omdat ik bezoek had vanuit Canada! Dat betekent dan onder andere een tour - met de nodige warme chocolademelk - over de Zaanse Schans en het bezoeken van tweedehands boekenwinkels in Amsterdam. Veel aan de wandel, dus toen ik 's avonds eindelijk even ging zitten en Dead Cells aanslingerde kwam ik niet verder dan de Promenade of the Condemned.
©GMRimport
Luuc ten Velde
Het was het weekend waarin ik me voornam om in ieder geval Chrono Trigger uit te spelen, maar de laatste side quests voor ik naar het einde hobbel nemen toch meer tijd in beslag dan gedacht. Wellicht heeft het ook te maken met de twee geheime games die ik ondertussen ook speel en het kijken van het nieuwe Wie is de Mol?-seizoen en de seizoensopening van Severance seizoen 2. Al met al een heerlijk weekend als je het mij vraagt.
Arthur van Vliet
RIP David Lynch. M’n hele weekend was Lynchiaans. Het weer buiten was straight up Twin Peaks, ik heb Julee Cruise - Floating into the Night op lp gescoord, Dune gekeken (ook al haatte Lynch die film; ik moest ’m nog zien), obscure shit gekeken die gelukkig overal en nergens ronddwarrelt op het web, de prachtige afscheidswoorden van ‘Kale’ MacLachlan gelezen en komende weken hoop ik met vrienden alle films weer in de bios te gaan zien. Lynch was totaal uniek, maar gaf je wel het gevoel dat je via zijn werk de wereld door zijn ogen leerde zien en, misschien wel net zo belangrijk, via zijn oren ging horen. Hij was veel meer dan ‘weird’, Lynch z’n werk raakte een diepere emotionele laag dan andere films en series – ik heb me denk ik nog nooit zo onbestemd gevoeld als na beide eindes van Twin Peaks. En zijn visie op creativiteit was en is een van de meest aanstekelijke. Oh, aan gamen ben ik niet toegekomen.
Jacco Peek
Op een paar potjes Black Ops 6 na heb ik niet echt iets gespeeld afgelopen weekend. Ik was vooral bezig met trainen voor aankomende evenementen en sociale aangelegenheden, wat ook zeker geen straf is. Zaterdagavond speelde ik wel Bezzerwizzer, een trivia-bordspel met een kleine twist. Sommige vragen zijn praktisch onmogelijk, omdat het spel iets te gericht is op de Britse markt, maar het is over het algemeen een leuke uitdaging. Ook begon ik eindelijk aan Severance, een geprezen Apple TV-serie over mensen die hun privé- en werkleven letterlijk scheiden.