Er zijn te veel planeten om te ontdekken in No Man's Sky - Afgelopen Weekend
En nog wat Risk of Rain 2
Het weekend zit er weer op, en tussen het geweld van meerdere reviews na die rustige dagen maken we maar al te graag tijd om jullie te vertellen over de (digitale) avonturen die we hebben beleefd. Maar we zijn ook benieuwd: wat heb jij in het afgelopen weekend gespeeld, gekeken, gelezen of wat dan ook?
Jacco Peek
Dit weekend was ik grotendeels te moe en druk om echt diep in een game te duiken, maar gelukkig is Ninja Gaiden 2 Black op de niet-zo-normal-modus een lekker hersenloze game. Heb weinig toe te voegen aan wat ik vorige week over de game zei, behalve dat het vooral voelt als een opwarmer voor Ninja Gaiden 4. Constant wanneer ik het speel denk ik: als het leveldesign interessanter was, de vijanden wat gevarieerder en de camera werkt dan wordt de volgende game echt een banger. Verder keek ik de nieuwe aflevering van Severence, een serie die eigenlijk steeds beter wordt.
Ruan Moleman
Met de Worlds Part 2-update van No Man's Sky was het weer eens tijd om de ruimte te verkennen. Op mijn save van zo'n 90 uur heb ik het meeste al gedaan. Toch ben ik op zoek naar de perfecte planeet om een nieuwe base op te maken. Verspreid over meerdere sessies ben ik meer dan 100 sterrensystemen langsgegaan. Nog altijd zonder succes. Ook dit weekend ben ik tevergeefs rond gaan vliegen, al dan wel in een nieuw schip. Dit keer een eigen gebouwd schip! Ook heb ik m'n freighter wat meer aangekleed. De planeet die ik zoek, moet nog gevonden worden. Maar ik blijf volhouden!
Dunke van Boekel
Dit weekend bestond eigenlijk vooral uit het in bed verrotten met hier en daar een vleugje productiviteit. Er is dus weinig tijd gespendeerd in digitale spelwerelden, maar voor een paar rondjes Risk of Rain 2 had ik nog wel een gaatje. Spelend als het Bandit-personage glipte ik in en uit onzichtbaarheid, waarna het een koud kunstje werd om achter de vele monsterlijke vijanden op de buitenaardse planeten te sluipen en het magazijn van mijn schietijzer in die achterhoofden te legen. Zoals het hoort bij een roguelike verzamel je tussendoor continu upgrades waardoor je sterker wordt, en voordat je het weet stamp je al die kevers en hagedissen aan gort. Totdat er een baasgevecht start, en je je ineens beseft dat jijzelf de kever bent voor die titanen. Oh well, en opnieuw.
Arthur van Vliet
Ik heb veel geslapen en Citizen Sleeper 2 gespeeld. Mijn collega’s pennen hier allemaal uitgebreide verhalen neer maar ik heb eigenlijk weinig te vertellen: de game lijkt op het eerste deel en dat is vooralsnog alleen maar goed. Ik heb echt ZIN om de komende tijd in dit treurige universum te vertoeven. Verder ben ik aan een rewatch van Twin Peaks bezig, samen met een vriend die het voor het eerst kijkt. Na het overlijden van David Lynch heeft het een extra dimensie gekregen – nóg één. Mijn favoriete serie ooit. Zelfs afleveringen tijdens de enorme kwaliteitsdip in seizoen 2 kan ik nu waarderen; alsof de personages semi-onbewust gevangen zitten in een persiflage op wat Twin Peaks eerst was, iedereen is de weg kwijt.
Tom Kauwenberg
Zelf was ik de release volledig uit het oog verloren, maar sinds Rons bijdrage van vorige week zit tot mijn knieën in de sneeuw van Lonely Mountains: Snow Riders. Dit vervolg voelt een stuk toegankelijker dan voorganger Downhill, met des te meer potentie als zen-game. De uitdaging zit 'm nu vooral in de coöperatieve multiplayer: gezamenlijk naar beneden skiën en (als het even meezit) gesynchroniseerd stunten. Dit weekend eindigde dat vaker in honderden meters terug omhoog ploegen om de nieuwelingen op sleeptouw te nemen, omdat ze te pas en te onpas in ravijnen donderen. Dat is ergens ook wel schattig, maar mochten er ervaren skiërs aan willen haken voor de echte highscores: ik houd me aanbevolen.