In deze goed geschreven en sterk onderbouwde column, betoogt onze Daniel waarom hij, ondanks alle nadelen van het PC gamen, PC-gamer in hart en nieren blijft. Zo noemt hij zichzelf PC-gamer, omdat het begrip “gamen” hem te breed is geworden. Geschrokken van de popularisering is Daniel eens bij zichzelf te rade gegaan en heeft hij ontdekt dat de term PC-gamer hem wel weer dat speciale gevoel geeft waartoe vroeger simpelweg “gamer” volstond. Hij geeft de voorkeur aan het PC gamen, omdat dit hem scheidt van de Jan met de console.
Gelukkig is Daniel wel zo realistisch om toe te geven dat hij voornamelijk blij is dat zoveel mensen tegenwoordig genieten van gamen. Zelf geef ik dan ook toe dat ik me in zijn positie kan inleven: als je altijd al gelukkig was om gamer te zijn en plotseling de popularisering in werking treedt en iedereen zichzelf gamer noemt, dan is dat zwaar. Identiteitscrisis tot gevolg. Ik denk echter niet dat een dergelijke crisis op te lo en valt door voortaan onder het predicaat PC-gamer te gaan in plaats van gamer. Hier kan twee kanten op worden geredeneerd.
Allereerst denk ik niet dat PC gaming meer “hardcore” is dan console gaming. Kijk bijvoorbeeld naar het aantal websites gecentreerd rond het spelen van games. Van games.com tot spelletjes.nl. Of neem bijvoorbeeld de spelletjes op social networks in de geest van Farmville. Wellicht ben je het niet met me eens dat deze spelletjes ook games zijn, maar dan laat het allerminst wel zien dat de ma a absoluut intere e heeft in digitale games. Wat maakt dan wel een “echte” game? Dat het geïnstalleerd moet worden op de PC? Ook in dat geval zou ik min of meer iedere persoon die ik ken wel gamer kunnen noemen. Wie heeft immers nooit Freddy the Fish, Rollercoaster Tycoon of The Sims gespeeld? Mijn punt is: PC gaming kent minstens net zo veel “casual” gamers als console gaming.
De andere kant van het verhaal is dat je op de console net zo “hardcore” kunt zijn als op de PC. Daniel begint zijn relaas met de origine van zijn liefde voor het PC gamen: Counter-Strike. Hij vertelt dat hij dit in zijn jonge puberjaren uitvoerig heeft gespeeld en op die manier zijn Playstation 2 steeds verder verwaarloosde. Wat mij betreft zit het daar al. Als de eerste shooter die je speelt op de PC is en je eenmaal gewend bent aan dergelijke besturing dan zal console gaming altijd tegenvallen. Ik ben zelf vier jaar jonger dan Daniel, geen generatiekloof dus, maar toch zat het bij mij net even anders. Zo had ik namelijk geen Playstation 2 (wel de eerste trouwens) maar een Xbox. En toen ik eenmaal op de leeftijd kwam waarop de eerste shooters gespeeld gaan worden, was daar Halo om die behoefte te bevredigen. Mi chien ben ik hier wel wat ouderwets en conservatief in, maar naar mijn mening is Halo nog altijd het spel dat shooters op de console heeft gerevolutioneerd. Zelf heb ik daarna nooit meer de stap naar de PC gemaakt. Dat voelde nu eenmaal als een stap terug. Een stap terugdoen voelt natuurlijk nooit goed aan, maar allerminst na een revolutie. Heeft dit er dus voor gezorgd dat ik geen gamer ben? Een gamer in de oude zin welteverstaan, de zin die Daniel nu PC gamer heeft toebedeeld.
Uiteindelijk zit er niks anders op, we zullen allemaal onder ogen moeten zien dat de term “gamer” nu eenmaal discutabel blijft. De één voelt zich pas gamer op het moment dat hij uren aan zijn computer zit te prutsen alvorens te kunnen spelen. Anderen (die niet gamen voor de kost), voelen zich juist gamer bij het spelen van een potje mijnenveger. Wat is een gamer? Het is en blijft een persoonlijk oordeel. Het zou dus gezegd kunnen worden dat iedereen gamer is die zichzelf gamer vind. Of juist niet. In ieder geval is er voor iedereen die zich onder die naam wenst te scharen gamer.nl.