Oude gamefranchises: The Elder Scrolls | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Ik bedacht me in een geniale inval om weer eens een artikel te schrijven voor deze gezellige, informatieve site waarin de community van de userdocs altijd intere ante on-topic (*kuch*) discu ies voert. Ik zal dit keer geen review schrijven, maar een serie (hoop ik, als ik tijd heb) van bekende gamefranchises. Let op: aangezien ik geen console bezit (*mompelt iets over irritante ouders*) zullen dit alleen pc(of multiplatform)-franchises zijn, dus als je een soortgelijk artikel met consolefranchises wilt lezen moet je er zelf maar een schrijven. Ik zal het spits afbijten met The Elder Scrolls!

Eerst een korte introductie. The Elder Scrolls is een serie Role-Playing Games dat in 1994 het levenslicht zag. De serie kenmerkte zich altijd door de enorme werelden waar je kon gaan en staan waar je wilde. Je kon behalve de hoofdverhaallijn ook side-quests aannemen, je aansluiten bij een guild of gewoon de wereld verkennen. Alle games(behalve Arena) spelen zich af in een stukje van de

fantasie wereld Tamriel, dat bevolkt wordt door verscheidene ra en zoals orks, elven gewone mensen enz.

The Elder Scrolls: Arena

TES: Arena was de eerste game in de Elder Scrolls serie. Het werd uitgebracht in 1994 en was een revolutie in de gamewereld. Een immens grote wereld (je moest ongeveer 400 steden uitkammen om de game uit te spelen) die je in first-person perspectief kon verkennen. De game bestreek heel Tamriel, dus het duurde heel lang voordat je de hele wereld had doorkruist. Het verhaal was redelijk simpel. De koning van Tamriel was opgesloten in de dimensie van Oblivion (het hoofdonderwerp in het vierde deel van de serie) door de magiër Jagar Tharn en jij moet hem terughalen door de 8 stukken van de Staff of Chaos terug te vinden.

The Elder Scrolls II: Daggerfall

Bethesda, de ontwikkelaar van de Elder Scrolls serie, vond dat heel Tamriel eigenlijk te groot was, en namen in Daggerfall dan ook maar een klein deel van Tamriel, namelijk High Rock en Hammerfell. Toch was de wereld nog erg groot, want qua oppervlakte was het 2 keer zo groot als Groot-Brittannië(!) Er waren ook 15.000 steden te bezoeken en in de wereld liepen 750.000 NPC's rond.

Dat de wereld zo groot was had ook als gevolg dat er erg veel bugs in het spel zaten.

Net als in Arena is het verhaal redelijk simpel: Op bevel van de keizer wordt je naar de stad Daggerfall in de provincie High Rock gestuurd, omdat de geest van de oude koning Lysandus er rondwaart en iedereen de stuipen op het lijf jaagt. Je schip zinkt echter en je moet zelf je eigen weg vinden. Met deze verhaallijn kon je 40 á 50 uur bezig zijn en dat het spel ook nog zes eindes kende kon je lang bezig zijn met deze game.

The Elder Scrolls Adventures: Redguard

Redguard is een spin-off van de Elder Scrolls reeks, het is namelijk een action-adventure. In plaats van een RPG met een enorme wereld, is deze game meer als Prince of Persia. Je in de game ook niet met een naamloze held die je zelf helemaal kunt uitbouwen, maar met de vooraf gemaakte Redguard Cyrus. Hij is in de game op zoek naar zijn vermiste zus, maar voor hij het weet komt hij in een politieke intrige terecht(wederom is het verhaal niet van het hoogste niveau).

The Elder Scrolls III: Morrowind

Het derde deel in de Elder Scrolls reeks speelt zich af in Vvardenfell, het land van de Dark Elves. De speler komt er aan als ex-gevangene. Hij komt erachter dat hij onderdeel uitmaakt van een profetie waarin is voorspeld dat een reïncarnatie van een oude generaal het opneemt tegen een oude god.

Morrowind is een non-lineaire RPG in optima forma: je kunt gewoon lekker de verhaallijn links laten liggen en de sterk verkleinde maar veel meer intere ante wereld ten opzichte van Daggerfall verkennen. Het aanbod qua side-quests is werkelijk enorm enorm: je kunt je aansluiten bij de Imperial Legion of de 4 andere gilden(Mages Guild, Fighters Guild, Thieves Guild en de Dark Brotherhood), de drie huizen (Telvanni, Roderan en Hlaalu) die om verschillende redenen met elkaar overhoop liggen.

En dan zijn er ook nog de drie vampieren-clans en het geloof van de Dunmer en de Imperials. Keuze te over dus.

Ook qua RPG is Morrowind erg indrukwekkend: er zijn duizenden verschillende items die je kan looten, en er een stuk of 25 verschillende skills die je kan uitbouwen. Kortom Morrowind was een waardige op volger voor de andere Elder Scrolls delen.

The Elder Scrolls IV: Oblivion

Net als in de andere delen van de serie begin je als naamloze held die je zelf weer kan veranderen naar believen. Nadat de keizer is vermoord voor je eigen ogen, moet je de erfgenaam van de keizer zoeken en hem aan de macht helpen. Dit gaat moeilijk, want in de hele wereld zijn Gates of Oblivion verschenen die een gevaar vormen voor de hele wereld. Aan jou om ze te sluiten en rust te brengen in Cyrodiil, waar Oblivion zich afspeelt.

Met Oblivion sloeg Bethesda een heel andere richting in: van een redelijk hardcore RPG probeerden ze nu ook de casual gamer te bereiken, met als gevolg dat er flink gesnoeid werd in de complexiteit van het spel. Maar voor de rest kon je goed merken dat je een Elder Scrolls game aan het spelen was: weer kreeg je een immens grote en prachtige wereld voorgeschoteld waar je naar believen side-quests kon uitvoeren en bij guilds kon aansluiten. Wel werd het aantal guilds teruggeschroefd ten opzichte van Morrowind. De die-hard fans van de serie vonden dit allemaal erg jammer, maar je kreeg er wel weer een prachtige RPG voor terug.

Feitjes Elder Scrolls

Ontwikkelaar: Bethesda Softworks

Genre: RPG

Begon in: 1994

Laatste deel: 2006


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou