Nooit is een sterk woord. Een woord dat ook ik ooit uitsprak als het over de absolute parel in de geschiedenis van het mmo-genre gaat. Je kan voor of tegen zijn, dat het de meest gepolijste en grootste virtuele wereld is, valt moeilijk te ontkennen.

Ik haal eindelijk de schade van jaren verwaarloosde steamtitels in en verruim mijn blik door zelfs over te gaan tot de aanschaf van een PS4. Civilization V, Dota 2, Skyrim, Destiny, World of Goo, Rayman Legends,... De uren en dagen vliegen aan een rotvaart voorbij.

Alles gaat goed., een hele cataloog wacht op me.. tot de releasedatum van de nieuwste telg uit de Blizzardstal nadert. Een diep en intens verlangen manifesteert zich. De drang om WoW Insider een bezoekje te brengen, wordt met de dag onweerstaanbaarder. De trailers en gameplayfragmenten doen m'n gedachten afdwalen naar lang vervlogen tijden.

De enige wezens die mijn gedachten kunnen verzetten, zijn van het vrouwelijke geslacht. Dat kunnen twee kleine prinsesjes zijn die hier vijftig procent van hun tijd spenderen, of een iets grotere prinses die andere kwaliteiten bezit die ik als man nog net iets meer apprecieer dan de Dungeonfinder.

Bij een voorlopig gebrek aan adelijk schoon, geef ik uiteindelijk toe. Eén maand, gewoon even rondwandelen in het oude, vertrouwde Azeroth. De draken en vliegende tapijten van onder het stof halen om langs een verbaasde orc te scheren. Genieten van de gloednieuwe en prachtige bewoners in de ogenschijnlijk bruisende steden.

Ik heb mijn les geleerd. Nooit zeg ik nog nooit. Toch niet als het over WoW gaat.