Game van het Jaar: Shogun II: Total War | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Ik ben niet vanaf het begin bekend geraakt met Total War en kwam eigenlijk pas ten tijde van Medieval II met de serie in contact. Hoewel ik ondertu en het door iedereen geprezen Rome later nog heb gespeeld, zat de meeste tijd in de kruistochten richting Jeruzalem en het neerslaan van wederom Schotse rebellie in mijn prachtige Groot Britannie. Toen Empire: Total War vervolgens uitkwam, was ik hoopvol. Veel van de opties zagen er geweldig uit en ze beloofden Online Campaigns. Nu zat de tijd die ik in Medieval II heb gestopt voor een groot deel in de Hotseat mode; samen met een vriend op één PC door de campaign gaan, met ieder een natie om te leiden. Helaas is het op één PC niet mogelijk om tegelijkertijd battles te doen, dus echt cooperative of competitive play zat er niet in. Empire beloofde dit wel.

Maar helaas stelde het teleur. Hoewel ik Empire geen slechte game vond en het zeker wat verbeteringen bracht, met name de interface en AI, was de multiplayer campaign een vrij groot bugfest. De uitbreiding Napoleon bood helaas geen verbeteringen. En hoewel we toch wel wat uurtjes erin hebben gestopt moet ik zeggen dat de setting me ook niet bijzonder aansprak. Ondanks dat ik Neerlandsche macht kon verspreiden over de wereld, was ik altijd groter fan van melee combat; Cavalry die de grond doet schudden, spear units die menig paard naar het hiernamaals bracht en zwaar bepantserde footsoldiers die met allerlei close-combat wapengerei de strijd aangingen met de tegenstander.

En toen werd Shogun II aangekondigd. Zoals eerder gezegd had ik dus de originele Shogun niet meegemaakt, maar ik heb altijd veel intere e gehad in Feudal Japan, dus de game sprak me qua setting onmiddellijk aan. Toen de game uitkwam, begonnen ik en de eerdergenoemde vriend dan ook meteen met een cooperative campaign. En alles werkte voor me; een verbeterde interface, prachtige graphics, een gefocuste groep clans om uit te kiezen, een geweldige soundtrack en soepele gameplay. Daarnaast hebben we onze eerste cooperative campaign uit kunnen spelen zonder enige online problemen. Hoewel we sindsdien wel vaker problemen zijn tegengekomen, blijft het voor mij toch een geweldige game. De AI lijkt voor het grootste deel goed te werken en het blijft prachtig om vijandig leger van je muren weg te slaan.

Hoewel ik dit jaar meerdere geweldige games heb gespeeld, die mogelijk vanuit een objectief oogpunt de ‘betere’ game zijn, heeft Shogun II ondertu en een stevige dosis tijd erin zitten en met een DLC om van te genieten, waarvan de multiplayer campaign overigens ook heel stabiel lijkt te werken, ben ik nog zeker niet uitgekeken op de game. Ik kan alleen maar hopen dat Creative A embly blijft verbeteren aan de serie en dat er nu een vervolg komt op het geweldige Rome. Tot dan blijf ik voor mijn strategy-gaming fix doorgaan met  Shogun II.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou