Ik kwam namelijk voor het eerst in aanraking met de serie via het spel FIFA ’99. Zover ik me kan herinneren was The Rockafeller Skank het enige nummer dat in het spel bevatte. Na alle uren dat FIFA ‘99 in mijn Playstation heeft gezeten, zijn de twee in mijn hoofd onlosmakelijk verbonden geraakt. Iedere keer als ik het intro door de oordopjes van mijn Ipod hoor schallen, springen mijn gedachten een decennium terug.

Maar dit is niet het enige nummer dat ik aan mijn muziekcollectie heb toegevoegd dankzij FIFA. Ik vind namelijk dat er nog altijd erg leuke en goede muziek in de spellen zit. Het is niet heel erg belangrijk, maar ik kan er toch altijd van genieten. Als je een half uur lang menu’s doorwerkt, is het wel zo fijn als er een lekker stukje muziek op de achtergrond speelt.

Vaak herkende ik wel een paar nummers uit de lijst. Dat waren dan vaak de wat oudere of bekendere nummers. Ze pasten vrijwel altijd goed bij mijn muzieksmaak, dus positief was dat zeker. Daarnaast leerde ik veel nieuwe muziek kennen, omdat er erg veel kleine onbekende bandjes in werden gestopt. Daar heb ik toch wat mooie namen aan overgehouden die ik nog steeds graag beluister.

In FIFA 12 lijkt dit echter te zijn samengesmolten. Architecture in Helsinki en The Medics bijvoorbeeld, twee bands die naar mijn weten toch tamelijk onbekend zijn, trof ik in het spel aan. Het lijkt me overduidelijk dat ik positief verrast was door deze onverwachte herkenning.

Maar wat wil dit nou eigenlijk zeggen? Zijn de medewerkers van EA luier geworden in het uitzoeken van de muziek, of luister ik zelf meer naar onbekende bands? Ik denk dat het geen van beide is. Ik denk dat FIFA simpelweg mijn muzieksmaak dusdanig beïnvloed heeft dat ik een bepaalde richting ingeslagen ben waar ik nu nog altijd van geniet. FIFA, bedankt!