Eigenlijk is LocoRoco een erg 'simpele' game, dit bedoel ik niet omdat de moeilijkheids graad laag ligt, maar omdat je maar 3 knoppen nodig hebt om het te besturen. Namelijk: beide schouderknoppen en het rondje. Je bestuurt de Locoroco (of hoe zo'n blobje ook mag heten) namelijk niet direct, maar je bestuurt de wereld om hem heen. Met de schouderknoppen kantel je de wereld een beetje naar rechts of links, waarna het blobje gaat rollen. Komt er een opstakel waar je niet langs kan rollen, dan kan je met beide schouderknoppen ingedrukt de Locoroco laten springen. Soms zijn er stukken waar een grote blob niet doorheen kan, je kan dan met het rondje hem in allemaal kleinere blobjes veranderen, als je ze daarna weer bij elkaar wil hebben hou je het rondje ingedrukt en ze worden weer één terwijl ze heel hard 'Join!' roepen. Zo hobbel en rol je door de levels heen.

Door het level heen moet je een soort van aardbeien verzamelen. Bij elke aardbei die je hebt opgepikt groei je weer een beetje. Je doel is om het einde van het level te halen met een zo'n groot mogelijke omvang. Dit klinkt simpel en sommige 'aardbeien' zijn ook makkelijk op te pikken, maar veel zijn verborgen in de levels. Het lukte ons (ik, mijn zusje en een andere jongen) dan ook geen enkele keer om ze alle 20 in één level te vinden. Je kan ook weer wat grootte verliezen, dit doe je door bijvoorbeeld op een soort van mijnen te gaan staan. Behalve de 'aardbeien' zijn er nog veel meer dingen te vinden in de levels, zo kun je paarse dingetjes (veel duidelijker kan ik ze niet beschrijven) verzamelen voor punten, of je kan onderdelen voor je Locoroco-huis verzamelen. Verder zijn er ook nog andere obstakels in de levels, zo zijn er bijvoorbeeld een soort van blokken die slapen, die kun je alleen wakker maken door te gaan zingen.

En dat is meteen het allersterkste punt van de game, de vrolijkheid! Het geluid dat je constant hoort is heel vrolijk en het lijkt een beetje op een Japans kinderkoortje. Vooral als ze gaan zingen om iemand wakker te maken is gewoon zo 'onschuldig' en vrolijk. Als je gewoon als één grote blob aan het rollen bent, hoor je alleen maar één stemmetje bij de muziek. Maar als hij (zij?) zich in meerdere kleinere blobjes heeft verdeeld, neemt eentje de zang over en fungeert de rest als het achtergrond koortje. Andere dingen die voor de vrolijkheid zorgen zijn bijvoorbeeld de vrolijke omgevingen, daarbij behoren bijvoorbeeld de vele bloemen en de kleuren die gebruikt zijn, en de vele glimlachen die je door de game ziet.

Uiteindelijk moet ik zeggen dat ik het erg leuk vond om even met Locoroco gespeeld te hebben. Het lijkt op het eerste gezicht erg simpel en saai, maar als je er even mee speelt, voel je de kracht van de game. Onder die 'simpele' laag ligt namelijk een heel vrolijk en goed platformspel. Ik heb wat verteld over LocoRoco, maar ik kon nog veel meer vertellen. Bijvoorbeeld over alle verschillende levels met elk hun speciale dingen (zoals bijvoorbeeld een ijslevel waar je heel gemakkelijk kon glijden en een 'zacht' level, waar je een heel eind het level in kon 'zakken') of alle verschillende obstakels die je op je pad tegen komt. Ik geef er geen cijfer aan, maar als ik het op basis hiervan zou moeten geven, zou dat een dikke 9 zijn!