Laten we eerlijk zijn. Als we objectief kijken is GTA al jaren een ramp. Dingen als pop-up, glitches, framedrops zijn aan de orde van de dag in alle 5 de 3D-GTA's. De twee PSP-GTA's lopen niet eens soepel op de fat PSP, als je in- of uitstapt crasht dat ding bijna omdat 'ie niet kan verwerken dat 'ie ook ineens muziek moet afspelen of juist niet! Dit is op de Slim PSP gelukkig al een stuk beter, maar toch blijft GTA technisch een ramp. Wat maakt het dan toch dat bij menig gamer het toetsenbord aan vernieuwing toe is zodra de letter G, T en A vallen omdat hij (of zij! Daarover zo meer) in kwestie overdreven begint te kwijlen? Wat doet Grand Theft Auto nu zóveel beter dan The Getaway, True Crime, Mafia, The Godfather etc?
Ik kan deze vraag voor mijzelf in elk geval wel beantwoorden. Grand Theft Auto is gewoon één grote chillpartij. Niets moet, alles mag, precies zoals we het graag zien in het leven. Een beetje mensen voor hun kop schieten is een optie, als een maniak over de snelweg scheuren ook, maar ik vind het ook niet verkeerd om rustig van een zonsopkomst of zonsondergang te genieten. Hell, dat bij een van mn beste vrienden en mij een 'San Andreas-zonsondergang' een begrip is zegt toch al genoeg? Dat is gewoon het summum van ontspanning. het is haast jammer dat je CJ niet kan laten zitten of liggen, het liefst zou ik op een groene heuvel ten oosten van Mount Chilliad gaan liggen, een biertje pakken en van de zonsondergang genieten.
Daarnaast dragen ook de radiostations bij aan het succes naar mijn mening. Elke game kan muziek afspelen en deze kan ook prima zijn. Ik had niets tegen de muziek uit True Crime of met name Scarface. Toch ontbreekt er iets bij die games. Rockstar stopt zóveel (vaak schuine) humor in GTA. Van comercials waarbij de meest simpele dingen op de hak worden genomen. Voorbeeldje: Rated PS for Pretty Stupid (Liberty City Stories) en Glory Hole Theme Park (anonieme pijphokjes pretpark) (San Andreas). Maar ook de DJ's zijn gewoon magnifiek. Mary Beth Maybell (K-Rose) bijvoorbeeld, die ineens over de radio schreeuwt 'GOOOODMOORNING SAN ANDREAS! I'M PREGNANT AGAIN! ...can the daddy please call me?' tot Fernando Martinez, die een slap lulverhaal ophing toen hij door zijn vrouw betrapt werd met een andere dame. 'I was bitten by a snake, and the nice lady, she came to suck out the poison!' Juist Fernando... waaraan zoog ze zei je? Zal pijn doen als je dáár gebeten wordt door een slang).
Tot slot, zelfs het boekje is grappig bij GTA. Ik kijk never in boekjes, meestal zijn ze toch 2 velletjes dun met enkel de controls en de credits. Rockstar maakt er echter werk van. Ook daarin keren diezelfde droge maar o zo grappige commercials terug (Apen die aan elkaars ballen hangen... wtf?). De laadtijden zijn gewoon niet eens erg aan het begin van een GTA. Op zo'n moment pak ik lekker het boekje van GTA ter handen en zit al helemaal in de juiste stemming!
Het gekke is dat Grand Theft Auto op die manier werkelijk iedereen aantrekt. Een groot aantal vrienden en kenni en spelen Grand Theft Auto, maar dat zijn types waar je het van verwacht. Het zijn die casual gamers, van die types die eens een PlayStation 2 hebben aangeschaft voor GTA en FIFA, je kent ze wel. Gek genoeg kan GTA echter ook meisjes aantrekken, heb ik gemerkt. Je zou het opzich niet verwachten, je zou toch denken dat het een typisch 'mannenspel' is. Auto's, wapens en puberale grappen is toch niets voor de mensen van t andere geslacht? Gek genoeg vroeg iemand aan mij toen San Andreas net uit was of ze die eens mocht lenen (tot ze besefte dat het een PlayStation 2-spel is en zij geen PlayStation 2 heeft... het blijven toch.. nee wacht ik zeg niets!). Ook toen ik op een lange busreis naar Barcelona GTA ging spelen op mijn PSP, vroeg het meisje naast mij of ze ook even mocht spelen. Ze speelde vaak GTA en ook soortgelijke games als Mafia. En dat terwijl dat toch meer het type breezah-sletje is die meer bezig is met opmaken, uitgaan en dr zoveelste vriendje van die week. Ach, zo verra en mensen je nog eens!
Nu was Grand Theft Auto IV een beetje een ander slag GTA. Serieuzer, grimmiger, realistischere graphics. Het deed pijn als je iemand aanreed, aangezien je realistisch zn benen zag verbuigen. Uiteraard heb ik Episodes from Liberty City allang gespeeld op de Xbox 360 en was positief verrast door Ballad of Gay Tony. Niet dat de originele GTA IV niet tof was, integendeel, maar BoGT was weer dat ouderwetse, extreem over the top schunnige GTA, zoals hierboven geïllustreerd. Relnicht Tony past weer perfect in het straatje van volledig exentrieke figuren. Hoewel ik zelf niet zo gecharmeerd was van Lost & Damned, was BoGT genoeg reden om weer urenlang rond te dolen in Liberty City en elke PS3-bezitter zónder Xbox 360 ernaast kan ik dan ook maar weer één ding aanraden; haal die Episodes from Liberty City zo snel mogelijk in huis en dompel je opnieuw onder in de geweldige, zeer humoristische, schunnige, grove wereld die Grand Theft Auto heet. Rockstar, you did it again!