De laatste keer dat ik superenthousiast was over een bepaalde game is niet zo lang geleden. Hetwas niet Bioshock, niet Halo 3 en zelfs niet The Orange Box. Nee, hetwas toen ik de multiplayer beta van Call of Duty 4 speelde. Toen wistik weer waarom ik games ben gaan spelen. En deze week kreeg ikprecies datzelfde gevoel bij de singleplayer. Holy shit, wat wordtCall of Duty een topgame!Een tripje vooréén dag van Zuid-Limburg naar Amsterdam om daaranderhalf uur een game te spelen doe ik niet elke dag. Bovendien doeik het niet voor elke game. Begin deze week waagde ik me echter tochaan de lange reis naar het hoge noorden. Bij het regenachtigeSchiphol aangekomen mocht ik dan eindelijk plaatsnemen achter eenkick-a tv met een al even geniale surroundset om de accountant omde hoek te pesten met enorme ontploffingen, shoot outs waar John Woonog wat van kan leren en een gevoel van chaos die ongeëvenaardis.  Laten we bij hetbegin beginnen. Call of Duty 4 is het nieuwste deel in de ondertu enal legendarische reeks shooters. Zoals iedereen al weet is het nueindelijk eens niet de Tweede Wereldoorlog, maar speelt het zich afin het heden. Dit betekent geen Nazi's die Duitse kreten naar jeschreeuwen of Shermantanks die je op het nippertje redden. Nee, dithoudt in dat je het mag opnemen tegen een niet nader te noemenArabische tegenstander in het Midden-Oosten die met behulp van eenaantal Ru en opeens een bedreiging voor de hele wereld vormt.Ondanks deze verandering van tijd komen er wel enkele karakters teruguit de originele Call of Duty, zoals kapitein Price van de BritseSAS. Genoeg over hetverhaal, want waar Call of Duty 4 om draait is maar éénding: actie! We kregen de kans om iets meer dan drie levels tespelen. Het spel begint met een tutorial die je de basics leert,zoals we dat eigenlijk gewend zijn van game. Dan moet er binnen eenbepaalde tijd een behoorlijk pittige stormbaan gedaan worden voordatde echte actie begint. De mensen van Activision boden ons een kratbier aan wanneer we het record van de stormbaan de eerste keer kondenbreken. Helaas zat dit er niet aan, aangezien de stormbaan zomoeilijk was dat we hem drie keer moesten spelen. De eerste echtemi ie speelde zich af op een boot die door de Britse SAS overgenomenmoest worden. Nadat we uit de helikopter gesprongen waren en via eentouw op het dek belanden, mochten we het schip samen met deteamgenoten schoonvegen. Op het moment dat het team in actie kwam,kreeg ik persoonlijk het gevoel alsof ik een Rainbow 6 game aan hetspelen was. Het team werkte heel profe ioneel bij het schoonvegen van de kamers en zelfs zonder al te veel hulp kon de computer detegenstanders, die ook niet al te dom waren, nog goed aan. Tijdens dehele mi ie zat ik op het puntje van mijn stoel, en bij hetallerlaatste gedeelte ervan viel er zelfs bijna af.

Het level erna,dat eigenlijk niet meer dan een interactief filmpje was, was voor mijnu al een hoogtepunt in de game. Echter, om niet te veel te verradenover Call of Duty 4, zullen we niet te zeggen wat dit preciesinhield. Laten we het erop houden dat het een filmpje was waarbij jezeer goed het gevoel kreeg alsof je in de game zat. Ook kregen we dekans om met de Amerikanen te spelen, in de vorm van het US MarineCorps. Dit level speelde zich af in het eerder genoemde land in hetMidden-Oosten, waar we onder andere een tv-station moesten innemen.Dit was eigenlijk het eerste level dat zich afspeelde in eenoorlogsgebied. De eerste twee mi ies waren namelijk allebeizogenaamde covert ops van de Britste SAS. Met de Amerikanen mocht ermeer rechttoe rechtaan gevochten worden. En we kunnen er maar éénding over kwijt: holy shit, wat een actie. Waar je in de voorgaandedelen van Call of Duty vaak nog het gevoel had alsof je alles heelerg scripted was, was dat bij dit level een stuk minder het geval.Natuurlijk is er maar één groot pad dat je kan volgen,maar door het leveldesign had ik nooit het gevoel alsof ik ergensheen geleid werd. De allerlaatste shoot-out in dit level is éénvan de meest hectische, chaotische en heerlijke gevechten die we totnu toe hebben mogen spelen in een shooter. Dit belooft veel goedsvoor de rest van het spel.Het laatste level,dat we maar gedeeltelijk konden spelen, verdient echter ook eenvermelding. Dit was namelijk de eerste keer dat we gebruik mochtenmaken van een zogenaamde javelin.De wapenfreaks zullen meteen weten wat er bedoeld wordt. De javelinis een anti-tankwapen dat afgevuurd wordt vanaf de schouder. Deafgevuurde raket wordt met een enorme boog naar de bovenkant van hetdoelwit gestuurd om daar te ontploffen. Op het moment dat de javelinafgevuurd wordt, weet je al dat hij het doelwit gaat raken. Dit waszonder twijfel nu al één van de gaafste wapens in hetspel. Wevertellen nog niet al te veel over Call of Duty 4: Modern Warfare.Een kleine samenvatting van een aantal levels dat we hebben gespeeldis het enige wat we op dit moment hebben om jullie lekker te maken.Tot nu toe kunnen we niets anders zeggen dan dat we onder de indrukzijn van de singleplayerervaring die Modern Warfare biedt. Of dit degehele game lang zo blijft, zullen we helaas pas volgende week weten.Dan komt Call of Duty 4: Modern Warfare namelijk uit. Het lijkt erechter op dat dit een must-have wordt voor iedere fan van shooters,zowel voor de singpleplayer als voor de geniale multiplayer. Staytuned, volgende week meer over Call of Duty 4: Modern Warfare.