Snipers veranderen de toon van elk zombieverhaal. Denk maar eens terug aan de eerste The Walking Dead-aflevering, waarin Rick een overlevende tegenkomt die vanuit zijn gebarricadeerde huis zombies met zijn sniper beschiet. Het getuigt van dominantie om iemand onder vuur te nemen die jou niet ziet. In het geval van The Walking Dead is dat moment met de sniper het beginstuk van een emotioneel dilemma. Dat is in Zombie Army Trilogy wel anders.
Deze game kent geen diepere laag. Hitler laat in een allerlaatste poging de oorlog te winnen een enorm zombieleger los op Duitsland, wat een oorlog veroorzaakt tu en de levenden en de doden. Als overlevende soldaat, zonder ook maar een greintje persoonlijkheid, schiet je daarbij op alles wat er ook maar enigszins dood uitziet. Dat je hoofdwapen daarbij een sniper is wordt eigenlijk alleen verantwoord doordat de game gebaseerd is op de Sniper Elite-serie. De sniper is in het hart van de actie ironisch genoeg vaak een onlogische keuze. In een hoop levels loop je namelijk door krappe, lineaire gebieden waarin je secundaire automatisch geweer of shotgun veel beter van pas komt.
Ein, zwei, drei
Zombie Army Trilogy bestaat in feite uit drie lo e games, verdeeld als drie verschillende hoofdstukken in een campaign-modus. Twee daarvan verschenen eerder al onder de naam Nazi Zombie Army als stand alone-expansion voor Sniper Elite. Het derde gedeelte is speciaal gebouwd voor deze uitgave. En dat merk je. Daar waar de eerste twee hoofdstukken als een onlogische sleur aanvoelen, hebben de levels in het derde hoofdstuk een veel beter ritme en leveldesign. Al doe je ook in het derde hoofdstuk niets anders dan van horde zombies naar horde zombies lopen.
De levels in de campaign-modus bevatten wel degelijk mi ies, maar dat zijn slechts excuusjes om van punt A naar punt B te lopen. Omdat het verhaal irrelevant is en alle levels al gelijk beschikbaar zijn, kun je gelukkig wel direct de veel beter gestructureerde levels uit het derde hoofdstuk spelen. Naast de campaign-modus is er overigens ook nog een horde-modus, waarin je zoveel mogelijk waves van vijanden moet zien te overleven. Een enerverende ervaring is dat allerminst. Omdat je personage zich niet ontwikkelt of sterker wordt zit de enige opbouw in het grotere aantal zombies. De verveling slaat dan al snel toe.
In een uiterste poging poogt Zombie Army Trilogy de herhaling in de campaign-modus te omzeilen . Zo zijn er verschillende soorten zombies die alle een andere aanpak vereisen. Denk aan sniper-zombies, rennende zombies die ontploffen als je dichtbij komt en extra krachtige tank-zombies. Verwacht daarbij weinig tactische diepgang. Het komt er vrijwel altijd op neer dat je eerst de zombies op een afstand probeert te houden met je sniper om ze vervolgens, als ze dichtbij komen, neer te maaien met een automatisch geweer of shotgun.
Een belangrijke nuance is dat de gameplay enkel goed behapbaar blijft als je met anderen speelt. Beschouw Zombie Army Trilogy daarom als een co-op-game en vermijd de game resoluut als je van plan bent het spel als een singleplayer-avontuur te spelen. In je eentje kan de game frustreren en voelt de gameplay al snel aan als een sleur. Met drie anderen wordt de game echter toegankelijker en wordt gemaskeerd dat de game inhoud en karakter mist. De enorme hoeveelheid zombies vereist dan een soort broederlijke samenwerking. Tactische diepgang is ook dan ver te zoeken, maar de moeilijkheidsgraad, die je overigens vrij ver kunt opschroeven, vormt in co-op een aangename uitdaging.
Schedel doorborende kogels
Nog even terugkomend op je hoofdwapen: de sniper. De keuze voor het wapen mag onlogisch zijn, maar spannend is ze zeker. Dat komt allemaal dankzij de slow-motion headshot. De eerste keer dat je een zombie van tientallen meters door zijn hoofd knalt en de kogel in slow motion zijn schedel ziet doorboren wil je niets anders meer. Elke zombie moet en zal vanaf dat moment op die manier dood gaan.
Net als in de Sniper Elite-serie is de headshot de ultieme kunst waarin skill, timing en precisie samenkomen in een elegante explosie van hersendelen. Iedereen kan in Zombie Army Trilogy zo’n kill maken, de kunst is het in een constante flow te doen. Daarmee bouw je ook combo’s op waarmee je je puntenaantal flink opschroeft. Met die punten kun je overigens helemaal niets behalve de competitiviteit met je medespelers verhogen.
Uiteindelijk moet Zombie Army Trilogy het daarvan hebben: gezellig arcade-geknal met vrienden. De game roept pure, simpele overlevingsdrang op en kent dankzij de combo-mechaniek ook nog eens de nodige competitiviteit. Desondanks kun je je afvragen hoeveel bestaansrecht Zombie Army Trilogy nou echt heeft. Wat dat betreft zijn Left 4 Dead of de zombie-modi uit de Call of Duty-games betere alternatieven.