Stel, je vaart in een bootje die wordt bestuurd door een mysterieus blauw personage over een rivier, terwijl je onder vuur wordt genomen door harige wezens. De lucht is paars en in de verte zie je enorme beesten lopen die het beste kunnen worden omschreven als een kruising tu en een olifant en een dinosaurus. Voor je het weet heb je een knuppel in je handen en ben je in gevecht met een enorme bever. Klinkt als een rare droom, toch? Fout, het is Zeno Clash.
Zeno Clash speelt zich af op de planeet Zenozoik en wordt verteld in twee verschillende delen. Om te beginnen slaat de speler op de vlucht voor zijn eigen broers en zu en die jou, Ghat, verdenken van het vermoorden van het vogelachtige vader- én moederfiguur: Father-Mother. Tijdens de vluchtpoging word je gezelschap gehouden door Deadra, een vrouwelijke stamgenoot die gelooft dat je het juiste hebt gedaan voor de samenleving. Vervolgens herspeel je, door middel van flashbacks, de daden die jou aangezet hebben tot de moord op Father-Mother.
De wereld Zenozoik, die op je scherm wordt getoverd door de Half Life 2's Source Engine, is zeer gedetailleerd en niks lijkt te gek. Kruisingen tu en biggen en mensen, vogels en olifanten, tot heksachtige figuren die gooien met explosieve eekhoorns vanaf een soort dinosaurus; in Zeno Clash is het allemaal mogelijk. Deze vaagheid komt ook geregeld naar voren door uitspraken van de spelpersonages. Uitspraken als: “They are not slaves of reality, so they can be insane”, en “Gabel ate people, that's just what he had to do”, doen af en toe wat denken aan de filosofische conversaties tu en Neo en Morpheus uit de The Matrix-films. De kroon wordt echter gespannen door de uitspraak waarvan mij nog steeds niet bekend is waar het op sloeg: “Armenia peed on herself and starved to death anonymously”. Ontwikkelaar ACE Team weet hiermee een ontzettend leuke, maar wel erg vreemde sfeer neer te zetten.
Vechten
De gevechten in Zeno Clash beslis je grotendeels met behulp van je vuisten en voeten. Het slaan en schoppen geeft ook veel voldoening. Vooral een lange, harde uithaal met de rechtervuist, die met een simpele druk om de rechtermuisknop wordt geactiveerd, voelt erg goed aan. De schreeuw die Ghat geeft tijdens het aanspannen van de arm en de meters die je slachtoffer al kreunend door de lucht maakt, geven een heerlijk gevoel.
Voor de gevechten maakt Zeno Clash gebruik van een lock-systeem. Door op een tegenstander te mikken en op de actieknop te drukken, focust Ghat zich en zullen alle klappen nu op dit personage gericht zijn. Dit kan soms wel wat onhandig uitkomen, omdat de actieknop meerdere functies heeft. Zo moeten vruchten, die je gezondheid herstellen, ook met deze knop worden opgepakt. Het komt nogal eens voor dat je dit midden in een gevecht moet doen, waardoor je dus eerst de lock op je tegenstander moet deactiveren, een vrucht moet oppakken, om daarna weer de lock op je tegenstander te activeren.
Omdat de focus op de vuistenactie ligt heeft ACE Team een grote verscheidenheid aan vechttrucjes geïmplementeerd die je leert met behulp van een soort vechtcoach. De coach verschijnt wanneer je nieuwe bewegingen nodig hebt om verder te komen, bijvoorbeeld bij een eindbaas of wanneer een groot aantal tegenstanders een speciale aanpak nodig heeft. De gevechten zelf worden ingeleid door middel van de typische beat 'em up introductieschermen. Dit is niet alleen erg leuk, maar ook nog eens handig. Het geeft je namelijk een moment de tijd om je voor te bereiden op het gevecht dat komen gaat.
Naast het vuistenwerk kunnen er ook enkele vuurwapens worden gevonden zoals pistolen, een shotgun, een raketwerper, een soort kruisboog en granaten. Helaas kan er maar één wapen tegelijkertijd worden meegenomen en duurt het herladen tergend lang. We begrijpen echter dat dit gedaan is om de speler te stimuleren met de vuisten te vechten en daarom is het ook allerminst hinderlijk. Een leuke optie aan de vuurwapens is de mogelijkheid om ermee te gooien. Dit komt vaak handig uit als er een vijand met grote snelheid op je af komt rennen, terwijl je nog aan het herladen bent. Een shotgun of raketwerper naar zijn hoofd gooien is daarbij een mooie manier om deze wat af te remmen.
Speelduur
De gemiddelde speler zal na ongeveer vier uur spelen de eindcredits over zijn scherm zien rollen, wat natuurlijk erg kort is. Dit wordt echter stevig gecompenseerd door de zachte prijs die er aan het spel hangt. Voor ongeveer twaalf euro kan je deze titel al oppikken uit de winkelschappen of toevoegen aan je Steam-account.
Na het doorspelen van de verhaalmodus wordt de zogenaamde Challenge-modus ontgrendeld. Hierin neem je het op verschillende etages van een toren op tegen hordes vijanden. Steeds als een etage is geruimd van vijanden, ga je een verdieping hoger. Hoe hoger je komt, des te uitdagender de vijanden worden. De moeilijkheidsgraad lijkt hier echter sterk te zijn opgeschroefd om de duur van het spel nog wat te verlengen. Waar de verhaalmodus nergens echt moeilijk wordt, leg je in de Challenge-modus toch geregeld het loodje. De scores die worden behaald in deze modus kunnen tot slot op het online scorebord worden vergeleken met die van vrienden. Helaas blijkt dit ook de enige vorm van multiplayer in het spel te zijn. Het had ons echter best leuk geleken om er op los te rammen tegen wat vrienden.