We mogen Sega dankbaar zijn dat het dit sterke Japanse actie-epos naar het westen brengt. Met de typisch Japanse setting en spelopzet is het niet direct een spel waar de meeste westerse gamers voor warmlopen. Het is te hopen dat deze titel desondanks de verdiende aandacht krijgt tu en alle grote releases deze periode, want het is een avontuur dat van begin tot eind de moeite waard is als je eenmaal over de eerste drempel heen bent.
Gangster-ellende
Kazuma Kiryu, de hoofdrolspeler in de Yakuza-reeks, komt erachter dat je verleden niet zomaar achter je kunt laten. Hij heeft zich een tijdje intensief beziggehouden met de Yakuza, de Japanse maffia, maar besloot uiteindelijk dat hij niets meer met deze organisatie te maken wilde hebben. Hij startte een weeshuisje, gelegen aan een prachtig strand. Maar voor hij goed en wel gesetteld was, kwam de Japanse maffia alweer op z’n pad en trok hij opnieuw naar Tokio, waar de vertrouwde gangster-ellende hem opwachtte.
Dit is een korte schets van de openingspa age van Yakuza 3. Wat volgt is een geloofwaardig avontuur over een bedachtzame kerel die strijdt voor zijn eer en rechtvaardigheid. Een avontuur dat de nadruk legt op een intere ant verhaal. Personages zijn overtuigend in hun doen en laten, de regie van de filmpjes is ijzersterk en de gebeurteni en boeien vanaf het eerste moment. Het is een van de weinige games waarin binnen het verhaal veel oog voor detail en menselijke emotie is. Yakuza 3 is een prachtig stukje drama.
Wil je met Yakuza 3 beginnen, dan is het overigens wel aan te raden om eerst even de samenvattingen van de eerdere delen te bekijken, zelfs als je deze gespeeld hebt. Het verhaal is namelijk behoorlijk complex. Het is e entieel om je aandacht erbij te houden en geen tu enfilmpjes over te slaan, anders heb je al snel geen idee meer wat er aan de hand is en hoe de verhoudingen liggen.
Rammen
Maar zelfs al zou je het verhaal laten voor wat het is, dan nog blijft een ontzettend leuk en gevarieerd spel over. Doordat je met de Yakuza te maken hebt, is het niet heel vreemd dat je behoorlijk veel moet vechten. De actie is lekker simpel en behoorlijk arcadeachtig. Je zou zelfs kunnen stellen dat het vechtsysteem een geëvolueerde variant op de traditionele beat ‘m ups is. Makkelijk op te pakken, moeilijk te beheersen. Wel is het soms wat lastig is om de juiste richting op te mikken. De camera werkt niet altijd mee en het locksysteem is een beetje halfbakken uitgewerkt, waardoor je vaker dan je lief is in het luchtledige staat te slaan en schoppen.
Desondanks tover je binnen de kortste keren de meest spectaculaire combinaties uit je controller. Gruwelijke combinaties, welteverstaan. Yakuza 3 is namelijk ontzettend bruut. Je kunt bijvoorbeeld met honkbalknuppels en bierflesjes iemands schedel breken. En zijn er even geen voorwerpen in de buurt, dan nog is er geen man overboord en smijt je iemand gewoon met z’n tanden in de vensterbank. Yakuza 3 toont aan wat geweld in spellen tof maakt.
Variatie
Naarmate je verder komt, bouw je je vaardigheden langzamerhand uit. Op een gegeven moment heb je een respectabel aantal aanvalscombinaties en speciale aanvallen tot je beschikking, waardoor je flink kunt huishouden. Toch zit de pure variatie ‘m niet in de gevechten. Hoe leuk deze ook zijn, op een gegeven moment vallen ze toch een klein beetje in herhaling. Het neemt nergens echt vervelende proporties aan, maar omdat Yakuza 3 een spel is waar je makkelijk enkele tientallen uren in kunt steken, had iets meer variatie niet mi taan. Nu vecht je toch net wat te vaak tegen generieke ventjes met een vechtsysteem dat erg leuk is uitgewerkt, maar gezien de spelduur mi chien net iets te weinig om het lijf heeft.
Nee, de variatie zit ‘m in de mogelijkheden die het fictieve Tokio te bieden heeft. In deze stad is, net als in het echt, belachelijk veel te doen. Vergis je overigens niet. Verwacht van Yakuza 3 geen GTA-achtige vrijheid, waarbij je mi ies op je eigen manier kunt invullen. Dan kom je bedrogen uit. Het spel is namelijk vrij lineair van opzet. De vrijheid zit ‘m op een ander niveau. Het is allemaal wat kleinschaliger en juist binnen deze kleinere schaal is vrij veel interactie mogelijk. Is het niet door een gezellig babbeltje te maken, dan is het wel door in talloze winkels en restaurantjes je geld te slijten.
Vi en
Ook stuit je her en der op minispellen. Je kunt bijvoorbeeld gaan golfen of vi en, maar ook een karaokebar induiken of een potje biljarten. Deze minispellen zijn tof uitgewerkt en zijn een stuk uitgebreider dan je in eerste instantie zou verwachten. Dit geldt vooral voor het golfen. Met zo hier en daar wat kleine aanpa ingen zou hier zelfs een sterke arcadegame van gemaakt kunnen worden. Voor je het weet laat je de maffia voor wat ‘ie is en ben je dan ook een paar uur met de minispellen bezig. Overigens is het wel het melden waard dat de westerse release een aantal minigames mist in vergelijking met de Japanse versie. De minigames zouden niet aansluiten op de westerse markt.
Het zou natuurlijk een stuk netter zijn als ‘wij westerlingen’ dit zelf zouden mogen bepalen, maar in de praktijk merk je hier vrij weinig van. Met of zonder deze minispellen, Tokio voelt als een levende, organische stad. Het is er enorm sfeervol en elke virtuele dag hebben de bewoners wel iets anders in de planning, waardoor je weer net wat andere dingen kunt doen. Zo zijn er meer dan honderd zijopdrachten, die verra end uitgebreid zijn en je niet alleen maar wat saaie klusjes laten opknappen. Je merkt aan alles dat deze mi ies niet zijn toegevoegd om de spelduur wat te rekken, maar dat ze echt een bijdrage leveren aan de totaalervaring.
Af en toe komt Yakuza 3 wel wat gedateerd over. Niet zozeer door het arcadeachtige vechtsysteem, maar eerder door de presentatie. Tijdens de tu enfilmpjes is het een en al pracht, maar ben je eenmaal aan het spelen, dan zijn de animaties bijvoorbeeld niet erg natuurlijk. Daarbij zijn lang niet alle dialogen ingesproken, wat toch wat afdoet aan de ervaring. Het zijn van die dingen die ten tijde van de PlayStation 2-delen nog gemeengoed waren, maar vandaag de dag eigenlijk niet meer kunnen in een verhalende game.